Χωρίς αφεντικά

 

 

Με ένα «λογοπαίγνιο» με το οποίο συσχέτισε τα αρχικά του «Κύκλου Νέων Επιχειρηματιών» με την ΚΝΕ, τη Νεολαία του ΚΚΕ, ολοκλήρωσε την ομιλία του ο πρόεδρος του ΣΕΒ, σε πρόσφατη εκδήλωση απευθυνόμενος σε ένα κοινό αποτελούμενο από νέους επιχειρηματίες. 

 

Μάλιστα, προέτρεψε την «επιχειρηματική τάξη» να φροντίσει για τη δική της οργανωμένη νεολαία: «Μια άλλη νεολαία βέβαια. Προοδευτική, τολμηρή, ανοιχτή στη σύγχρονη εποχή. Μια νεολαία που να διαθέτει την αγωνιστικότητα, την ενότητα δράσης και την κοινή πίστη της ...ΚΝΕ, χωρίς τις ιδεοληψίες της», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε. 

 

Με τον τρόπο αυτό επέλεξε να κλείσει μια τοποθέτηση που, από την αρχή μέχρι το τέλος της, δεν ήταν παρά μια εκδοχή της πραγματικότητας αναποδογυρισμένης με το κεφάλι κάτω! Σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, η κοινωνία χρωστά την πρόοδο, την ευημερία, την ίδια την ύπαρξή της στο κεφάλαιο και τα κέρδη του. Οι καπιταλιστές είναι μια τάξη που «παράγει πλούτο», που παράγει «υπεραξία για όλη την κοινωνία», που αποτελεί την «κινητήρια δύναμη της σύγχρονης οικονομίας».

 

Πραγματικά, για να «πεισθούν» οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι και οι νέες να υποκλιθούν στο κεφάλαιο και τα κέρδη του, για να αποδεχθούν πως είναι μονόδρομος η ζωή και η επιβίωσή τους να εξαρτάται από την ευημερία των επιχειρήσεων, δε φτάνουν οι μεγαλοεπιχειρηματικοί φακοί μέσα από τους οποίους βλέπει την πραγματικότητα ο πρόεδρος του ΣΕΒ. 

 

Χρειάζεται να φαντάζει στα μάτια τους «ιδεοληψία» η παρέμβαση και η δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, να μοιάζει αδύνατη η σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, να φαίνεται ουτοπία η οργάνωση της παραγωγής με βάση την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού και όχι το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων.

 

Οσο, όμως, κι αν πασχίζουν να εμφανίζουν τα πράγματα έτσι, τα περιθώριά τους έχουν στενέψει. Σήμερα, στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, γίνεται κάθε μέρα πιο φανερό ότι το σύστημα της εκμετάλλευσης έχει σαπίσει. 

 

Το μόνο που μοιράζει απλόχερα στους εργαζόμενους είναι φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, ένταση της εκμετάλλευσης. Το μόνο που «υπόσχεται» στους νέους είναι το μέλλον του πάμφθηνου και ευέλικτου εργαζόμενου, του προσωρινά απασχολούμενου, του υποψήφιου ανέργου. Το μόνο που μπορεί να «γεννήσει» είναι κρίσεις και πολέμους. 

 

Η τάξη των καπιταλιστών και το σύστημα της εκμετάλλευσης δεν αντιπροσωπεύουν το μέλλον της κοινωνικής εξέλιξης αλλά αποτελούν τροχοπέδη στα επόμενα βήματά της. Οχι μόνο δε συμβάλλουν στον παραγόμενο πλούτο αλλά παρασιτούν σε βάρος αυτών που τον δημιουργούν με τη δουλειά τους. 

 

Για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και η οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμεταλλευτές είναι όρος και προϋπόθεση για να γίνει πραγματικότητα η δυνατότητα που υπάρχει να ζήσουν σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Ευτυχία ΧΑΪΝΤΟΥΤΗ