Την προδοσία πολλοί την αγάπησαν, τον προδότη όμως ουδείς 

Ευγένιος Ανδρικόπουλος 

Δεν παρήλθαν ούτε δύο εικοσιτετράωρα από τις διαστάσεις εθνικής επιτυχίας που επιχείρησε ανεπιτυχώς να ενδύσει η συγκυβέρνηση των ανδρεικέλων την συμφωνία του Eurogroup και οι μαύρες σκιές του προβληματισμού εγκαταστάθηκαν προς έκπληξη όλων των ανυποψίαστων στα μάτια των «εορταζόντων»! 

(Στα μάτια του λαού τις γνωρίζουμε εδώ και καιρό. Από την κόψη που με βια μετράει εσχάτως τις μέρες της ζωής του.. Παγιώθηκαν ως φαινόμενο και συνοδεύονται πάντα από μαύρο δάκρυ.. )

Προβληματισμός εμφανής, που γρήγορα μετεξελίχθηκε σε οργή αν κρίνω από τα γράμματα και τις γραφές των ψιττακών τους, οι οποίοι δύο χρόνια τώρα μας μέμφονταν ως κουνοδάχτυλοι από καθέδρας για την ρέμπελη αντικοινωνική μας συμπεριφορά, πρόξενο όλων μας των δεινών.. 

(να μην τα επαναλαμβάνω, "μαζί τα φάγαμε", "συντεχνίες", "τεμπέληδες", "διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι" και όλα τα παρεμφερή εμετικά εδέσματα των οκτώ..) 


Ως και ο προχθεσινός Πρετεντέρης των Νέων -η του δόρατος της άρχουσας τάξης δημοσιογραφική αιχμή - συνέτασσε λιβέλους κατά των αδίκων, (στους κατά δικαίων μας έχει εθίσει) κάνοντας χρήση επιθετικών προσδιορισμών που ακόμη κι εγώ θα το σκεφτόμουν δύο φορές πριν τους αποτυπώσω στην οθόνη του υπολογιστή μου. 

Δεν υπήρξε όχι λήμμα, αλλά συνώνυμο της έννοιας νεοκατοχή που να μην το αντιγράψει. Άνοιξε το αντιλεξικό του Βοστατζόγλου, και τα παρέθετε δια του ένοπλου θυμού τού.. αθώου πολίτη, ένα προς ένα.. 

Από "γερμανικές μπότες" ως "προτεκτοράτα", και από "υποταγμένους πολιτικούς" ως "επικυρίαρχους του άξονα", πρόλαβα να καταγράψω, από κάποιον που αν δεν τον γνώριζα θα είχα πειστεί, πως σάλπιζε κατά τον τρόπο αυτό την νέα παλιγγενεσία του έθνους από το μετερίζι των ΔΟΛ-λίων των βορείων προαστίων ! 

Τι ακριβώς επέβαλε αυτή την Καρατζαφέρεια κυβίστηση που πρέπει να πληροφορηθείτε; 

Πως αφ’ ενός με τα δις που θα διέλθουν των συνόρων μας, ούτε καθ’ υποψία δεν θα διασταυρωθεί το αμαρτωλό και υπερχρεωμένο συγκρότημα και αφ’ ετέρου, δεν διαγράφεται στον ορίζοντα ούτε ένα ίχνος φωτός πως θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί δια της γνωστής διαπλεκομένης οδού. Μέσω των Ελληνικών τραπεζών δηλαδή, που εξ’ αιτίας των αμαρτωλών σχέσεών τους με την ολιγαρχία αποτελούσαν πάντα συγκοινωνούντα δοχεία ροής της διαφθοράς. 

 Επειδή όλες οι δανειακές εκροές (τα θαλασσοδάνεια των εκδοτών και άλλων τινών παμφάγων της κοινωνικής ζούγκλας) θα ελέγχονται πλέον ως το τελευταίο ευρώ από Γερμανό επιθεωρητή, προσχηματικό αντικείμενο του οποίου είναι η εξυγίανση των Ελληνικών τραπεζών, αλλά μην αυταπατάστε. 

Δεν θα λειτουργεί εν ονόματι του Ελληνικού λαού. Για λογαριασμό του άξονα θα το πράξει έτσι ώστε πληρούντος του χρόνου της αποθεραπείας τους από τον λαϊκό πλούτο, να περάσουν αυτές υγιείς απ’ ευθείας στα χέρια του Γερμανικού τοκογλυφικού ιερατείου. 

Δεν είναι έτσι καθόλου τυχαίο πως ενώ η μακροσκελής απόφαση του Eurogroup περιλαμβάνει θολούς νεολογισμούς με τους οποίους καλύπτονται διάφορες λογιστικές αλχημείες, οι αντιθέτως προς αυτούς οι αναφορές , σε σχέση με το ποιος κατά τα πρότυπα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας θα είναι ο ταμίας -θέση κλειδί στην διαχείριση του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού χρήματος αφού αμφότερα πλέον περνούν για να διακινηθούν τα διόδια των τραπεζών- είναι σαφέστατες. Ο έποικος. 

Γι αυτό σκούζουν εσχάτως σαν στερημένοι συνουσίας γάτοι στα κεραμίδια των πρωτοσέλιδών τους, αλλά και δια μέσου των αρθριδίων τους, οι Καρατζαφέρηδες της δημοσιογραφίας –δεν είναι ο μόνος – και των μνημονίων. Υπηρέτησαν ως κατοικίδια έναν αφέντη που τους εξαπάτησε. 

Τους επέτρεψε να πιστέψουν πως η θέση τους θα είναι αριθμημένη στο δείπνο των λεηλατηθέντων από τον Ελληνικό λαό κι όταν φόρεσαν την επίσημη στολή νούμερο οκτώ για να κάτσουν στο τραπέζι, διαπίστωσαν πανικόβλητοι πως οι καρέκλες ήταν λίγες κι αυτές από καιρού κατειλημμένες. 

Προέβησαν έτσι ακαριαία στην διαπίστωση, πως η χώρα διάγει τον βίο της υπό το καθεστώς μερικής κυριαρχίας και πως με το σύνταγμα υφίσταται θέμα, κάπως σαν δια της θείας επιφοιτήσεως να ανακάλυπταν το ανέσπερο φως της ελευθερίας που θα μας απάλλασσε από τον Γερμανικό ζυγό. 

Πότε; 

Δύο χρόνια μετά την επιβολή του πρώτου μνημονίου και την στο γόνατο εν ψυχρώ σφαγή του λαού την οποία κατά το διάστημα αυτό μετά πάθους υπερασπίστηκαν. Αν δεν ήταν αντιστόρητοι και αν δεν αποστρέφονταν την λαϊκή σοφία ως παραγωγή ρήσεων ευτελούς αξίας, κάτι σαν δευτεράντζα δηλαδή, θα είχαν αποφύγει τουλάχιστον τον διασυρμό. 

Επειδή θα γνώριζαν πως την προδοσία πολλοί την αγάπησαν, τον προδότη όμως ουδείς.