Καλημέρα αδέλφια και καλό μήνα για τον μήνα που είναι μια ανάσα μακριά..
Καλός βεβαίως θα ήταν αν μετασχηματιζόταν από μήνας διακοπών σε μήνα αγώνων αλλά κάτι τέτοιο με τον Γραικύλο εν αφασία θα αποτελούσε κοινωνική παραδοξότητα οπότε το αφήνουμε στην άκρη σαν ξεχασμένο όνειρο..
Καμιά σχέση με το δικό μου.. Κυρίως όταν αποφάσιζα να δεσμεύσω την ζωή μου ανοίγοντας πέρυσι περίπου τέτοιο καιρό μια τρύπα ανάμεσα στα θηρία της προπαγάνδας ευελπιστώντας πως εξ αιτίας του μικρού εμβαδού της θα στρίμωχνα εκεί μερικές δεκάδες φίλους να τα λέμε να εκτονωνόμαστε, να μας φεύγει η κάψα μπας και ισορροπούσαμε για το υπόλοιπο της μέρας ή του μήνα.
Τελικά η τρύπα δεν μας χωράει γιατί δεν είμαστε μερικές δεκάδες αλλά χιλιάδες, δυο υπολογιστές που διαθέτω τα έχουν παίξει, η βιολογική μου κατάσταση βαίνει ασθμαίνουσα στην πλήρη φθορά της, αλλά παρ’ όλ’ αυτά αντλώ δυνάμεις από εσάς γιατί αισθάνομαι εξαιρετικά υπερήφανος από την ποιότητα των αναγνωστών της σελίδας κρίνοντας πάντα από την αλληλογραφία που λαβαίνω.. (πράγματι είμαστε διαφορετικοί.. Δείτε το χθεσινό θέμα με τον Βαρδή είμαστε οι μόνοι που απογυμνώνουμε.. αυτόν και την αλήθεια..)
Δεν αναφέρομαι στους συνεργάτες μου γιατί μετά από εικοσιπέντε χρόνια δημοσιογραφίας μπορώ να ξεχωρίζω την ήρα από το στάρι. Τα κείμενά τους τόσο σε αισθητική όσο και σε περιεχόμενο δεν υπάρχουν όχι σε όλο το διαδίκτυο μα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που τις αναρτώ, σε όλο τον Τύπο. (χώρια που λόγω των επαφών μου η πληροφόρηση είναι μοναδική..-γι αυτό και διατηρώ την ανωνυμία..)
Μην με ρωτήσετε αν έσφιξαν οι ζέστες και προχωρώ σε ένα μικρό απολογισμό πανηγυρικού χαρακτήρα για τον έναν χρόνο ζωής της ιστοσελίδας μας. (μας γιατί πλέον δεν είναι δική μου όπως όταν ξεκίνησε.. Ανήκει κυρίως στους αναγνώστες της..) Μπορεί.. Αλλά χθες κάνοντας μια βόλτα στο περιβόλι του διαδικτύου διαπίστωσα μια τάση αντιγραφής ως προς το περιεχόμενο και μια επιχείρηση φωτοτυπίας της αισθητικής η οποία ωστόσο στέφθηκε από την απόλυτη αποτυχία. Δεν αντιγράφονται οι δικοί μου.. Ούτε οι συνεργάτες ούτε και οι επιστολογράφοι..
Αυτό ήταν το ένα. Το δεύτερο είναι ένα ερώτημα που θέτω τελευταία κάθε πρωί στην πάρτη μου αλλά απάντηση δεν έχω δώσει σαν να είναι ο γόρδιος δεσμός. Πόσο θ’ αντέξω; Μόνο που κάθε φορά που θέτω το ερώτημα παρατηρώ όπως κι εσείς υποθέτω τον αριθμητή να πολλαπλασιάζεται και τα κουράγια μου ανατροφοδοτούνται από εσάς.. Συνεχίσω έτσι παράλληλα με την έμμισθη εργασία μου, εκείνη του βιοπορισμού.. (θα έχετε προσέξει πως διαφημίσεις παροχής αμφιβόλου ποιότητας υπηρεσιών και αγαθών δεν αναρτώ.. Μια φορά έδωσα το δικαίωμα την Coogle να το πράξει και την επομένη τις αποκαθήλωσα.. Προς το παρόν μόνον αφιλοκερδείς παροχές πολιτιστικού περιεχομένου σε όποιον μου το ζητήσει.. )
Έτσι, ένα μόνο σας υπόσχομαι. Πως όσο είστε κοντά μου θα είμαι κι εγώ μια σχολιαστική ανάσα στο πλάι σας. Και ιδιαίτερα – συγχωρείστε με οι γηγενείς- για τον πολυπληθή όγκο των αναγνωστών από τις Ηνωμένες Πολιτείες και της Ρωσίας οι οποίοι θέλω να πιστεύω πως είναι μετανάστες μας επειδή δεν μπορώ να φανταστώ πως ξαφνικά και μαζικά Ρώσοι και Αμερικανοί έχουν τόσο πολύ εντρυφήσει στα μυστικά της Ελληκής γλώσσας που οι πανεπιστημιοπίπες από την σχολή των "προθύμων" επιδιώκουν να εξαφανίσουν. Και κομπορρημονώ για όλους εσάς επειδή η ιστοσελίδα όπως θα έχετε διαπιστώσει δεν διαφημίστηκε ποτέ και πουθενά. Μόνοι σας την ανακαλύψατε κι από την στιγμή εκείνη την διατηρείτε εν ζωή..
Άντε τα είπα και ξελάφρωσα..
Κλύδωνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου