Η θλίψη της κρίσης..
Μια φωτογραφία σε ένα στενό της Λισσαβώνας απεικονίζει την κρίση που δεν φαίνεται, αλλά είναι πάντα παρούσα. Δυο γυναίκες συνομιλούν. Η μια σκύβει έξω απ’ το παράθυρο, ακουμπώντας στο περβάζι.
Η άλλη, στη μέση του δρόμου, σηκώνει τα χέρια με απορία, απόγνωση, θλίψη. «Η κρίση στην Πορτογαλία είναι δύσκολο να αποτυπωθεί, διότι δεν συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο στους δρόμους. Είναι μια κρίση πίσω από τις κλειστές πόρτες, ιδιωτική. Βλέμματα, χειρονομίες, κινήσεις, μας επιτρέπουν να μαντέψουμε την κατάσταση των γυναικών που απεικονίζονται», λέει ο φωτογράφος Rafael Marchante, περιγράφοντας την πραγματική εικόνα της κρίσης στην πατρίδα του, την Πορτογαλία.
Οι γυναίκες στη φωτογραφία δεν ξέρουμε τι λένε. Καταλαβαίνουμε όμως τι αισθάνονται. Η κρίση είναι παγκόσμια και για όλους η ίδια. Η συγκεκριμένη φωτογραφία επιλέχτηκε από το Reuters ως μια από τις καλύτερες φωτογραφίες της χρονιάς. Τραβήχτηκε στη γειτονιά Alfama της Λισσαβώνας στις 11 Απριλίου του 2011.
ΥΓ.: (…) «Και τότε ήταν που, σαρώνοντας τα τελευταία σύνορα της αξιοπρέπειας και αυτοσυγκράτησης, φάνηκε στην πόλη η πείνα στην πιο αισχρή της μορφή, γιατί είναι μικρότερη αισχρότητα η επίδειξη της ιδιωτικής συμπεριφοράς των σωμάτων από το να βλέπει κανείς να εξαντλείται το ίδιο σώμα από την έλλειψη τροφής κάτω από το αδιάφορο και ειρωνικό βλέμμα των θεών».
-Ζοζέ Σαραμάγκου - «Η ιστορία της πολιορκίας της Λισσαβώνας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου