ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Οσο ζορίζει ο καιρός και γεμίζουν οι εβδομάδες τεφρά Σαββατοκύριακα, κάτι αλαφροΐσκιωτοι όλο ταξίδια ονειρεύονται και μυστικές κραιπάλες *** Αλλά ο κύριος Πασκάλ Λαμί, με πλάκα τα γαλόνια (διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), βρήκε στο πι και φι τον ένοχο. Αν πάει στραβά ο κόσμος, είπε ο σεβάσμιος αυτός, είναι γιατί ξεσπάθωσαν οι δρόμοι με πλήθος αγανακτισμένους και δεν αφήνουν τους ηγέτες να κυβερνήσουν! «Τους είδα νευρικούς, εξουθενωμένους και κουρασμένους από την κρίση που υπονομεύει την εξουσία τους, τη νομιμοποίηση και την αυτοπεποίθησή τους». Ετσι είπε. Και είναι να τους λυπάσαι τους καημένους. Εχει δίκιο ο κ. Λαμί (...Αλλά κι ο δικός μας, ο Βασίλης Αλεξάκης, έχει δίκιο. Προσφάτως ο συγγραφέας είπε ότι οι Αγανακτισμένοι δεν έπρεπε να πιάνουν καραούλι στο Σύνταγμα, αλλά να καταλαμβάνουν εκκλησίες. Προφανώς, γιατί εκεί υπάρχουν τα λεφτά. Εκεί νομοθετούν, εκεί υπογράφουν ολέθρια Μνημόνια και ταπεινωτικές Συμφωνίες. Α! Εχει το δίκιο του ο συμπαθής. Τόσα χρόνια η Εκκλησία κυβερνούσε, και μεις οι άχρηστοι δεν το είχαμε πάρει πρέφα) *** Τις Παρασκευές, λοιπόν, κάτι αλαφροΐσκιωτοι νομίζουν πως είναι ναυτικοί κι αποβραδίς μπαρκάρουν. Κι άλλοι πως είναι φαροφύλακες στην Κορούνια κι έχουν μπροστά τους γκρίζο τον Βισκαϊκό κι απέναντι τα Πυρηναία τυλιγμένα σε «κορδέλες ομίχλης» ***
Αλλά τι νόημα έχει να θυμίσεις στους γνωστούς πανηγυρτζήδες, που βγαίνουν σαν γύφτοι με νταούλια κάθε φορά που υπογράφεται μιά επαχθής Συμφωνία για τη χώρα, και καλούν τον κόσμο να χαρεί και να χορέψει για την επιτυχία; Απλώς, εξέστω (...Και προπάντων μην τους ταυτίζεις με τους γύφτους, τους εκλεκτούς του Θεού που γεννήθηκαν μέσα στις νότες και στις μουσικές) *** Κι ένας αλαφροΐσκιωτος, που λες, έχει έναν χάρτη μες στα μάτια του, γεμάτο απογεύματα και γέφυρες, καφενεία και νυχτερινές ώρες στα λιμάνια. Γι' αυτό καμμιά φορά -τα Σάββατα ιδίως- τρέχουν τα μάτια του νοσταλγία...
Οσο ζορίζει ο καιρός και γεμίζουν οι εβδομάδες τεφρά Σαββατοκύριακα, κάτι αλαφροΐσκιωτοι όλο ταξίδια ονειρεύονται και μυστικές κραιπάλες *** Αλλά ο κύριος Πασκάλ Λαμί, με πλάκα τα γαλόνια (διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), βρήκε στο πι και φι τον ένοχο. Αν πάει στραβά ο κόσμος, είπε ο σεβάσμιος αυτός, είναι γιατί ξεσπάθωσαν οι δρόμοι με πλήθος αγανακτισμένους και δεν αφήνουν τους ηγέτες να κυβερνήσουν! «Τους είδα νευρικούς, εξουθενωμένους και κουρασμένους από την κρίση που υπονομεύει την εξουσία τους, τη νομιμοποίηση και την αυτοπεποίθησή τους». Ετσι είπε. Και είναι να τους λυπάσαι τους καημένους. Εχει δίκιο ο κ. Λαμί (...Αλλά κι ο δικός μας, ο Βασίλης Αλεξάκης, έχει δίκιο. Προσφάτως ο συγγραφέας είπε ότι οι Αγανακτισμένοι δεν έπρεπε να πιάνουν καραούλι στο Σύνταγμα, αλλά να καταλαμβάνουν εκκλησίες. Προφανώς, γιατί εκεί υπάρχουν τα λεφτά. Εκεί νομοθετούν, εκεί υπογράφουν ολέθρια Μνημόνια και ταπεινωτικές Συμφωνίες. Α! Εχει το δίκιο του ο συμπαθής. Τόσα χρόνια η Εκκλησία κυβερνούσε, και μεις οι άχρηστοι δεν το είχαμε πάρει πρέφα) *** Τις Παρασκευές, λοιπόν, κάτι αλαφροΐσκιωτοι νομίζουν πως είναι ναυτικοί κι αποβραδίς μπαρκάρουν. Κι άλλοι πως είναι φαροφύλακες στην Κορούνια κι έχουν μπροστά τους γκρίζο τον Βισκαϊκό κι απέναντι τα Πυρηναία τυλιγμένα σε «κορδέλες ομίχλης» ***
Αλλά τι νόημα έχει να θυμίσεις στους γνωστούς πανηγυρτζήδες, που βγαίνουν σαν γύφτοι με νταούλια κάθε φορά που υπογράφεται μιά επαχθής Συμφωνία για τη χώρα, και καλούν τον κόσμο να χαρεί και να χορέψει για την επιτυχία; Απλώς, εξέστω (...Και προπάντων μην τους ταυτίζεις με τους γύφτους, τους εκλεκτούς του Θεού που γεννήθηκαν μέσα στις νότες και στις μουσικές) *** Κι ένας αλαφροΐσκιωτος, που λες, έχει έναν χάρτη μες στα μάτια του, γεμάτο απογεύματα και γέφυρες, καφενεία και νυχτερινές ώρες στα λιμάνια. Γι' αυτό καμμιά φορά -τα Σάββατα ιδίως- τρέχουν τα μάτια του νοσταλγία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου