Πουλόβερ που ξηλώνεται

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ


Χώρα ουραγός και κομπάρσος, πουλόβερ παλιό που ξηλώνεται η Ελλάδα. Θυμίζει Ομόνοια στις μαύρες της... Κάθε μέρα, δίπλα στα ευδιάκριτα μαύρα ποτάμια (ανεργία, περικοπές, ανασφάλεια κ.τ.λ.) πλήθος υπόγεια ρυάκια υπενθυμίζουν μελαγχολικά την κατάρρευση και την παρακμή. Συγκλονιστικά γεγονότα, ρωγμώδη κατάγματα.

Οπως η μαρτυρία φίλου για τη λυγμική εξομολόγηση ενός συνταξιούχου ότι ξόδεψε για την επιβίωση -τη δική του και των άνεργων γιων του- το ποσό που είχε φυλαγμένο για το ξόδι του. Ή το άλλο. Οτι έγιναν ληστείες σε ντελιβεράδες, από τους οποίους δεν πήραν λεφτά, αλλά το φαγητό που μετέφεραν. Τον πικρό κατάλογο συμπληρώνουν πλείστα όσα ομοειδή.
Γνωστά και καταγεγραμμένα: αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες και τα ψυχολογικά προβλήματα, ο αλκοολισμός, οι νεόπτωχοι και τα συσσίτια, πέφτει κατακόρυφα ο δείκτης αισιοδοξίας, αυξάνεται ο αριθμός των Ελλήνων -ιδία των νέων- που αναζητούν διέξοδο στη μετανάστευση. Ενα σκέλεθρο η χαριτωμένη και πλούσια χώρα του Νότου, που κακόπαθε στα χέρια ανικάνων και διεφθαρμένων, πεφυσιωμένων και μονόφθαλμων, που την παρουσίαζαν άτρωτη και ισχυρή, με το μέλλον της εξασφαλισμένο στην αμμοπαγίδα της Ευρωζώνης *** CUT: Ενας Ελληνας διατηρεί βιβλιοπωλείο στις ερημιές της Αθήνας (Πιπίνου), με πελάτες κυρίως μετανάστες, που θέλουν να μάθουν ελληνικά και νοιάζονται για τη λογοτεχνία. Οπως αφηγείται ο βιβλιοπώλης κ. Γιώργος Βαρελάς στον Γιάννη Παπαδόπουλο («Νέα»), μια μέρα μπήκε στο βιβλιοπωλείο ένας Ρουμάνος που μένει στην Ελλάδα τρία χρόνια και ζήτησε να αγοράσει Χέμινγουεϊ. Παραμάσχαλα κρατούσε ένα έντυπο της Χρυσής Αυγής. Στη συζήτηση που ακολούθησε, δικαιολόγησε την επιλογή του με χαρακτηρισμούς κατά των μαύρων *** Ο Σαρκοζί, λοιπόν, το έχει ξαναπεί. Οπως και πολλοί άλλοι. Αλλά χθες το κατέστησε σαφές όσο ποτέ άλλοτε: Κάποιες χώρες δεν έπρεπε να είχαν ενταχθεί στην Ευρωζώνη, γιατί δεν ήταν έτοιμες. Το ξέραμε, το βλέπαμε -συνέχισε ο Σαρκοζί- αλλά «προσποιηθήκαμε ότι δεν συμβαίνει τίποτε». Ηταν σαν να σκιτσάριζε πρωτίστως την Ελλάδα *** CUT: Ο Πάσχος Μανδραβέλης («Καθημερινή», 4/3/2011) για το νομικό, δήθεν αντιρατσιστικό, ανοσιούργημα: Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν αν αυτό το κατασκεύασμα γίνει νόμος του κράτους; Θα λογοκρίνουμε τον Εθνικό Υμνο επειδή αναφέρει «Ολιγόστευαν οι σκύλοι/ Και Αλλά εφώναζαν, Αλλά/ Και των Χριστιανών τα χείλη/ Φωτιά εφώναζαν, φωτιά.../ Και οι μιαροί κατασκορπιούντο/ Πάντα σκούζωντας Αλλά (όπου «σκύλοι» και «μιαροί» είναι οι Τούρκοι). Ή μήπως αυτοί οι στίχοι δεν μπορούν να διεγείρουν «εχθροπάθεια» σε κάποιους διαταραγμένους που θα πάρουν τοις μετρητοίς τους στίχους «Λίγα μάτια, λίγα στόματα/ θα σας μείνουν ανοιχτά/ για να κλαύσετε τα σώματα/ που θε νάβρη η συμφορά»;