Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Οι ραδιοαρβύλες και τα άρβυλα

Περιττό να υποδύεσαι τον ηλίθιο όταν είσαι..


Εντάξει..
Πλην ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων που αναφέρονται κυρίως στα μέλη κινηματογραφικών πληρωμάτων παλιών καλών καιρών και σκαριών, 

οι Έλληνες  δημιουργοί (τρόπος του λέγειν) χιούμορ δεν διαθέτουν..


Πρωτίστως διότι δεν ξέρουν τι ακριβώς είναι αυτό και κατά ποιο τρόπο συντίθεται.. Αγνοούν ότι οφείλει να ανατρέπει, να κονιορτοποιεί, να αποδομεί, και εν τέλει σαρώνει σαν γρέγος σαθρά τεχνήματα προσώπων και καταστάσεων, 

που τα Μέσα Μαζικών Εγκλημάτων χρόνια τώρα έχουν ιδιοτελώς και κόκκο τον κόκκο συνθέσει ψηφιακά.(αυτό το γνωρίζει καλά ο Λαζόπουλος)



Να τα αποψιλώνει μεθοδικά ώσπου να καταδειχτεί κατά τρόπο απόλυτα σαφή πόσο γυμνός είναι ο εικονικός βασιλιάς.
Κάτι σαν ένα άνευ περιεχομένου περίγραμμα που δρα ως κινούμενο σχέδιο σε συνθήκες προσομοίωσης και που κατά την διάρκεια του τελετουργικού ξεκαρδίζεται στα γέλια ο θεατής.


Γιατί τα γράφω;
Για μερικούς τυρόβλαχους του τύπου Ράδιο Αρβύλα..
Χασκογελούν αλλά δίχως καθρέφτη απέναντί τους.


«Παλιμπαιδίζουν» ως υπερφυσικοί μπεμπέδες που οι άναρθρες κραυγές τους ροβολούν τις κακοτράχαλες τηλεοπτικές πλαγιές για να μας συνθλίψουν.
Στο άκουσμά τους έχεις την αίσθηση πως πρόκειται για μουγκρητά ζώων της κρητιδικής περιόδου ενώ η όψη τους σε παραπέμπει σε πρωτόγονα καπηλειά.


Αναπαράγουν βίντεο εστιάζοντας στα σχεδόν αστεία, που παραπέμπουν σε ανολοκλήρωτο έρωτα της δεκαετίας του 60 στον Λυκαβηττό, με το παντελόνι του αγοριού μισοκατεβασμένο,
και συγκολλούν άλλα με το αποτέλεσμά τους ισοδύναμο εκείνου του επιθετικού που εμπρός σε κενή εστία σημαδεύει περιστέρια..


Η από κοινού συνολική παρουσία τους όταν δεν μας προκαλεί αντιστροφή του πεπτικού μας συστήματος, μας προκαλεί αντιστροφή συναισθημάτων.
Τρόμο αντί γέλωτα.
Από την βαρβαρότητα της βλακείας τους.. Περιττό να υποδύεσαι τον ηλίθιο όταν είσαι.


Δεν υπάρχουν σχόλια: