Σήμερα το σάπιο καθεστώς δικάζει την νεανική πρωτοπορία.. Αύριο θα έρθει η σειρά του..
Από την Τετάρτη, στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού διεξάγεται η δεύτερη δίκη για την υπόθεση των συλληφθέντων στο Χαλάνδρι και κατηγορουμένων για την υπόθεση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.
Για την υπόθεση αυτή, στην πρώτη δίκη είχε αθωωθεί ένας εκ των κατηγορηθέντων, ο Ερρίκος Ράλλης. Τώρα, όμως, τόσο η μητέρα του όσο και μία εκ των μαρτύρων υπεράσπισης του Ράλλη έχουν κληθεί να εξεταστούν ως μάρτυρες και στη δεύτερη δίκη, με άλλους κατηγορούμενους.
Διαμαρτυρόμενοι όχι μόνο για τις κλήσεις, αλλά και για μια σειρά άλλα... πολύ ενδιαφέροντα, μας έστειλαν επιστολές, τις οποίες παρακάτω δημοσιεύουμε αυτούσιες, οι:
♦ Ερρίκος Ράλλης, αθωωθείς κατά την πρώτη δίκη. ♦ Ιφιγένεια Ιωάννου - Ράλλη, μητέρα του Ερρ. Ράλλη. ♦ Αγγελική Μπουρζούκου, μια εκ των μαρτύρων στη δίκη του Ερρ. Ράλλη, η οποία καλείται να εξεταστεί για άλλους κατηγορούμενους («πρόσωπα που δεν γνωρίζω καθόλου», όπως σημειώνει η ίδια). ♦ Γιάννης Μπουρζούκος, πατέρας της Αγγελικής Μπουρζούκου.
«Οι ζωές των άλλων» τώρα και στη χώρα μας (;)
Στις αρχές του 2011 ξεκίνησε η δίκη για την υπόθεση της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς» ή, κατά κάποιους νομικούς που συμμετείχαν στη δίκη, «Η δίκη των δακτυλικών αποτυπωμάτων». Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να μάθαινε η ελληνική κοινωνία τα πρακτικά αυτής της δίκης, για να σχηματίσει εικόνα και άποψη για το πώς αποδίδεται η δικαιοσύνη, ιδιαίτερα στις χαρακτηρισμένες ως δίκες κατά της τρομοκρατίας.
Ανάμεσα στους κατηγορούμενους ήταν και φίλοι των παιδιών μου από τα σχολικά τους χρόνια, που συχνά βρισκόντουσαν στο σπίτι μας. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τρομοκράτες. Μου κόπηκαν τα πόδια. Φαντάζομαι πως έτσι ένιωσε και η έδρα του δικαστηρίου, που στην προσπάθειά της να αντισταθμίσει τον φόβο της και εξαντλώντας το γράμμα του νόμου μοίρασε 130 χρόνια φυλακής σε εικοσάχρονους. Επειδή, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, αντιλήφθησαν εγκαίρως ότι τους έχουμε ετοιμάσει μια άθλια κοινωνία για να ζήσουν και αντέδρασαν με τρόπους με τους οποίους η συντεταγμένη πολιτεία δεν συμφωνεί. Αυτά για την ιστορία.
Στη δίκη αυτή λοιπόν κλήθηκε ως «μάρτυρας κατηγορίας» η κόρη μου, λόγω της προσωπικής της σχέσης με έναν εκ των κατηγορουμένων, τον Ερρίκο Ράλλη. «Εξετάστηκε», όχι επί της ουσίας του κατηγορητηρίου, αλλά για τη γνωριμία της με τον Ε. Ράλλη. Η δίκη τελείωσε, ο κατηγορούμενος Ε. Ράλλης αθωώθηκε και η «χρησιμότητα» της κόρης μου σ' αυτήν την υπόθεση φάνηκε να έχει τελειώσει.
Όμως για άλλη μια φορά η Ελληνική Δικαιοσύνη την καλεί ως μάρτυρα σε μια δίκη συνέχεια αυτής της Σ.Π.Φ., αφήνοντας θολό το πώς συνδέεται η κόρη μου με το σύνολο των κατηγορουμένων. Αφού ο κατηγορούμενος με τον οποίο σχετιζόταν αθωώθηκε στην πρώτη δίκη.
Εν τέλει μέσα από όλη αυτήν την ιστορία αποκτήσαμε και μόνιμους «συνοδούς». Και τα 3 παιδιά μου παρακολουθούνται στενά. Ο ίδιος έχω δει αρκετές φορές ασφαλίτες να κάθονται κάτω από το σπίτι μου ή ακόμα και να εισέρχονται στον ιδιωτικό μας χώρο (πιλοτή πολυκατοικίας). Μια φορά μάλιστα τους είδα να μαζεύουν τα σκουπίδια που πέταξε η κόρη μου και να τα ψάχνουν μες στη μέση του δρόμου, προσβάλλοντας έτσι την οικογένειά μου σε περίπτωση που κάποιος από τους γείτονες καταλάβαινε αυτό που κατάλαβα και εγώ.
Οι καιροί που διανύουμε είναι σίγουρα περίεργοι και καθόλου ξεκάθαροι ούτως ή άλλως. Αν μιλήσουμε για, συχνά, στημένα κατηγορητήρια, θα είναι απλά κοινοτοπία. Εδώ πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο άνθρωποι που στέκονται, προς τιμήν τους, δίπλα στους φίλους τους, να κινδυνεύουν να κατηγορηθούν, μέχρι και να φυλακίζονται. Κάθε φορά ανάλογα με το τι έχει στο φουρτουνιασμένο του μυαλό ο κάθε ασφαλίτης.
Δυστυχώς, μου έρχονται μνήμες από τις παρακολουθήσεις στην εποχή της χούντας, όπου αρκούσαν μόνο τα φρονήματά σου για να διωχθείς άγρια. Ελπίζω το σήμερα να είναι απλώς ένα «κακό όνειρο» και όχι η επανάληψη του ίδιου σκηνικού με άλλους πρωταγωνιστές.
Αθήνα 10.12.2011
Γιάννης Μπουρζούκος
ΥΓ.: Παρόλο που νιώθω την ανάγκη, το να ζητήσω απλώς μια συγγνώμη από τις νέες γενιές για την κοινωνία που τους παραδώσαμε, αποτελεί ένα ελάχιστο κομμάτι από τη συνολικότερη ευθύνη που μας βαραίνει. Ζω για να δω αυτήν την κοινωνία να αλλάζει και τις νέες γενιές να φανούν πιο έτοιμες και έντιμες.
‘‘Για πρόσωπα που δεν γνωρίζω’’
Ο λόγος για τον οποίο παρευρέθηκα και κατέθεσα ως μάρτυρας στην πρώτη δίκη της υπόθεσης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς - μιας δίκης που οι μισοί μάρτυρες ήταν φιλικά και συγγενικά πρόσωπα των κατηγορουμένων και οι άλλοι μισοί αστυνομικοί - ήταν, όχι από ανάγκη υπακοής στην κλήτευση του δικαστηρίου σας, αλλά γιατί ο Ερρίκος Ράλλης (κατηγορούμενος τότε, αθώος μετά το πέρας της δίκης) με είχε αναφέρει στην κατάθεσή του.
Τώρα καλούμαι για δεύτερη φορά στις 14.12.11, στην συνέχεια της δίκης της ΣΠΦ, να καταθέσω ως μάρτυρας κατηγορίας για πρόσωπα που δεν γνωρίζω καθόλου. Διαδικασία στην οποία αρνούμαι από δω και πέρα να συμμετέχω και την οποία θεωρώ παράλογη, αν όχι υποθάλπουσα άγνωστες σκοπιμότητες.
Αγγελική Μπουρζούκου
‘‘Δεν έχω σκοπό να παρουσιαστώ στη δίκη’’
Στις 11 Νοεμβρίου έλαβα κλήση για να παρουσιαστώ στις 14 Δεκεμβρίου του 2011 στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Κλήση, για να εξεταστώ ως μάρτυρας στη 2η δίκη της υπόθεσης Χαλανδρίου κατά του Γεώργιου Νικολόπουλου κ.τ.λ., όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στην ειδοποίηση.
Αδυνατώ να κατανοήσω τη σκοπιμότητα της κλήσης αυτής από τη στιγμή που ο γιος μου ως κατηγορούμενος για αυτήν την υπόθεση αθωώθηκε. Δεν έχω τίποτα να καταθέσω, όπως επανειλημμένα έχω δηλώσει τόσο στον ανακριτή που χειρίζεται την υπόθεση όσο και στο δικαστήριο, για ανθρώπους που δεν γνωρίζω. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν έχω σκοπό να παρουσιαστώ στο δικαστήριο για να καταθέσω ως μάρτυρας κατηγορίας.
Αθήνα, 5.12.2011
Ιφιγένεια Ιωάννου – Ράλλη
‘‘Καλούν μάρτυρες που δεν έχουν σχέση με τη δίκη’’
Στις 14 Δεκεμβρίου του 2011 δικάζεται για δεύτερη φορά η υπόθεση Χαλανδρίου. Αν και το αστικό δικαστήριο με έκρινε αθώο, άνθρωποι που κατέθεσαν υπέρ μου, καλούνται ξανά στο δικαστήριο για να καταθέσουν για άγνωστα σε αυτούς πρόσωπα.
Το εφετείο Αθηνών και η αρμόδια εισαγγελέας καλούν ξανά την μάνα μου και την κοπέλα μου να παρευρεθούν στην «ποινική δίκη» για να καταθέσουν ως «μάρτυρες κατηγορίας» αυτή τη φορά κατά του Γεώργιου Νικολόπουλου κ.τ.λ. (όπως γράφει το σχετικό έγγραφο).
Μάρτυρες που δεν έχουν καμία σχέση με την δίκη ή με άλλους κατηγορούμενους και η μόνη τους σύνδεση με το πρώτο δικαστήριο ήταν μέσω του προσώπου μου. Το σύνολο σχεδόν των μαρτύρων δεν έχει καμία σχέση με την ίδια την υπόθεση. Τίποτα που αναφέρουν οι μάρτυρες στην δίκη αυτή δεν στοιχειοθετεί κατηγορία.
Οι μόνοι που καταθέτουν κατά των κατηγορουμένων είναι οι αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής που δημιούργησαν και αυτά τα τρομοσενάρια που συμπεριλαμβάνονται στα βουλεύματα. Οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν, παρά τις αντιφάσεις τους και τις ασάφειες σε ερωτήσεις των δικηγόρων, ως αυθεντίες από το δικαστήριο.
Το οποίο δικαστήριο με τη σειρά του μοίρασε 137 και, χρόνια, στηριζόμενο στις «αξιόπιστες» καταθέσεις των αστυνομικών, ένας εκ των οποίων (βασικός μάρτυρας κιόλας) συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2011 για ληστεία σε πρακτορείο Προ-Πο στον Άγιο Δημήτριο, για 180 ευρώ, και επικαλέστηκε ψυχικά (;) προβλήματα. Με την ίδια άνεση που «υπηρετεί» λοιπόν τον νόμο καταθέτει ορκιζόμενος στο ευαγγέλιο ότι λέει την αλήθεια!
Μια δίκη που ποινικοποίησε τις φιλικές σχέσεις και λειτουργεί ως αφετηρία για μελλοντικές διώξεις, αφού οι φάκελοι φρονημάτων παχαίνουν στη ΓΑΔΑ. Όσων τα αποτυπώματα βρέθηκαν στο Χαλάνδρι μπορούν να είναι ένοχοι και να διωχθούν. Ένα αποτύπωμα αποτελεί ένδειξη και δύο πλήρες συμπέρασμα για να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός καταστολής. Ο γενετικός κώδικας καταχωρείται και δημιουργείται μια νέα τράπεζα γενετικού υλικού, αφήνοντας άγνωστη τη χρήση και την εκμετάλλευση αυτού του υλικού.
Όσοι έχουν σχέσεις με τους κατηγορούμενους στα διαβιβαστικά της αντιτρομοκρατικής είναι εν δυνάμει ένοχοι και ως ύποπτοι παρακολουθούνται, τρώνε εξακριβώσεις κάτω απ’ τα σπίτια τους και γενικά δέχονται τους λοιπούς γνωστούς τσαμπουκάδες του 12ου. Ένα μέτρο πίεσης προς όλες τις κατευθύνσεις. Μια ποινικοποίηση φιλικού, οικογενειακού και συγγενικού περιβάλλοντος.
Αυτά τα σκεπτικά εμπλουτίζουν τα κατασταλτικά βουλεύματα και στοιχειοθετούν πολύχρονες καταδίκες. Με αντίστοιχα παραδείγματα και στο παρελθόν όπου, όπως ανέφερε η μάρτυρας υπεράσπισης της Κ. Καρακατσάνη, η γυναίκα του αγωνιστή Μιχάλη Πρέκα είχε έναν δικαστικό μαραθώνιο, με πάνω από έναν χρόνο φυλάκισης και τελικώς την αθώωσή της, με μόνο στοιχείο την προσωπική της σχέση με τον Πρέκα.
Εδώ να μην ξεχνάμε ότι ένας δικαστικός μαραθώνιος ξεκινάει από δίκη σε Πρωτόδικο βαθμό, Εφετείο, Άρειο Πάγο και, τέλος, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σε κάθε βαθμό εξαιτίας του βαρύ χαρακτήρα των κατηγοριών μπορεί να στοιχίσει από 20.000 μέχρι και 100.000 ευρώ η νομική υποστήριξη του κατηγορουμένου. Πράγμα που σημαίνει οικονομική, φυσική και ψυχολογική εξόντωση του κατηγορουμένου και του περιβάλλοντός του.
Συνεχίζοντας να αναφέρω ένα περιστατικό. Πέρσι στις αρχές του Οκτωβρίου μετά την σύλληψή μου και ενώ ήμουν με περιοριστικούς όρους, δηλαδή να παρουσιάζομαι δύο φορές τον μήνα στο τοπικό τμήμα, δέχτηκα μια τυχαία εξακρίβωση από αστυνομικούς της ΔΙΑΣ. Η εξακρίβωση μετατράπηκε σε σύλληψη με το που στείλανε τα στοιχεία μου στη ΓΑΔΑ και μαζί μου συνελήφθη ένας φίλος μου που είχε την ατυχία να κάνει βόλτα μαζί μου. Ο τρομονόμος προβλέπει όταν ένα άτομο βρίσκεται με άτομο που κατηγορείται για τρομοκρατία (παράβαση του νόμου περί όπλων και εκρηκτικών) να διώκεται και αυτό αυτόματα.
Η σύλληψη κράτησε 6 ώρες μέχρι να μας ανακοινωθεί τελικά ότι μπορούμε να φύγουμε και ότι έγινε κάποιο λάθος (!;). Ενώ όσο βρισκόμασταν στο κρατητήριο του τμήματος, στις ερωτήσεις για ποιο λόγο μας κρατάνε, απαντούσαν ότι υπάρχει δεύτερο ένταλμα (!;).
Εν κατακλείδι σε μια εποχή συνολικότερης τρομοκράτησης τμημάτων της κοινωνίας, οι συνεχείς ενοχλήσεις συγγενικών και φιλικών μου προσώπων (τακτική που δεν περιορίζεται μόνο στην δικιά μου περίπτωση), δεν ξέρω αν έχουν στόχο την δημιουργία νέων κινηματογραφικών διώξεων, αλλά σίγουρα έχουν στόχο την ψυχολογική πίεση και την δημιουργία ενός κλίματος προσωπικής τρομοκράτησής τους.
Για αυτό τον λόγο τοποθετούμαι δημόσια, καταγγέλλοντας ένα μικρό κομμάτι της τακτικής και των μεθόδων που ακολουθεί το Ελληνικό κράτος, με σκοπό την καταστολή και την τρομοκράτηση της κοινωνίας ενόψει της συνολικότερης κρίσης που υπάρχει και που ακόμα δεν έχουμε δει.
Ερρίκος Ράλλης
Tags:
Από την Τετάρτη, στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού διεξάγεται η δεύτερη δίκη για την υπόθεση των συλληφθέντων στο Χαλάνδρι και κατηγορουμένων για την υπόθεση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.Για την υπόθεση αυτή, στην πρώτη δίκη είχε αθωωθεί ένας εκ των κατηγορηθέντων, ο Ερρίκος Ράλλης. Τώρα, όμως, τόσο η μητέρα του όσο και μία εκ των μαρτύρων υπεράσπισης του Ράλλη έχουν κληθεί να εξεταστούν ως μάρτυρες και στη δεύτερη δίκη, με άλλους κατηγορούμενους.
Διαμαρτυρόμενοι όχι μόνο για τις κλήσεις, αλλά και για μια σειρά άλλα... πολύ ενδιαφέροντα, μας έστειλαν επιστολές, τις οποίες παρακάτω δημοσιεύουμε αυτούσιες, οι:
♦ Ερρίκος Ράλλης, αθωωθείς κατά την πρώτη δίκη. ♦ Ιφιγένεια Ιωάννου - Ράλλη, μητέρα του Ερρ. Ράλλη. ♦ Αγγελική Μπουρζούκου, μια εκ των μαρτύρων στη δίκη του Ερρ. Ράλλη, η οποία καλείται να εξεταστεί για άλλους κατηγορούμενους («πρόσωπα που δεν γνωρίζω καθόλου», όπως σημειώνει η ίδια). ♦ Γιάννης Μπουρζούκος, πατέρας της Αγγελικής Μπουρζούκου.
«Οι ζωές των άλλων» τώρα και στη χώρα μας (;)
Στις αρχές του 2011 ξεκίνησε η δίκη για την υπόθεση της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς» ή, κατά κάποιους νομικούς που συμμετείχαν στη δίκη, «Η δίκη των δακτυλικών αποτυπωμάτων». Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να μάθαινε η ελληνική κοινωνία τα πρακτικά αυτής της δίκης, για να σχηματίσει εικόνα και άποψη για το πώς αποδίδεται η δικαιοσύνη, ιδιαίτερα στις χαρακτηρισμένες ως δίκες κατά της τρομοκρατίας.
Ανάμεσα στους κατηγορούμενους ήταν και φίλοι των παιδιών μου από τα σχολικά τους χρόνια, που συχνά βρισκόντουσαν στο σπίτι μας. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τρομοκράτες. Μου κόπηκαν τα πόδια. Φαντάζομαι πως έτσι ένιωσε και η έδρα του δικαστηρίου, που στην προσπάθειά της να αντισταθμίσει τον φόβο της και εξαντλώντας το γράμμα του νόμου μοίρασε 130 χρόνια φυλακής σε εικοσάχρονους. Επειδή, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, αντιλήφθησαν εγκαίρως ότι τους έχουμε ετοιμάσει μια άθλια κοινωνία για να ζήσουν και αντέδρασαν με τρόπους με τους οποίους η συντεταγμένη πολιτεία δεν συμφωνεί. Αυτά για την ιστορία.
Στη δίκη αυτή λοιπόν κλήθηκε ως «μάρτυρας κατηγορίας» η κόρη μου, λόγω της προσωπικής της σχέσης με έναν εκ των κατηγορουμένων, τον Ερρίκο Ράλλη. «Εξετάστηκε», όχι επί της ουσίας του κατηγορητηρίου, αλλά για τη γνωριμία της με τον Ε. Ράλλη. Η δίκη τελείωσε, ο κατηγορούμενος Ε. Ράλλης αθωώθηκε και η «χρησιμότητα» της κόρης μου σ' αυτήν την υπόθεση φάνηκε να έχει τελειώσει.
Όμως για άλλη μια φορά η Ελληνική Δικαιοσύνη την καλεί ως μάρτυρα σε μια δίκη συνέχεια αυτής της Σ.Π.Φ., αφήνοντας θολό το πώς συνδέεται η κόρη μου με το σύνολο των κατηγορουμένων. Αφού ο κατηγορούμενος με τον οποίο σχετιζόταν αθωώθηκε στην πρώτη δίκη.
Εν τέλει μέσα από όλη αυτήν την ιστορία αποκτήσαμε και μόνιμους «συνοδούς». Και τα 3 παιδιά μου παρακολουθούνται στενά. Ο ίδιος έχω δει αρκετές φορές ασφαλίτες να κάθονται κάτω από το σπίτι μου ή ακόμα και να εισέρχονται στον ιδιωτικό μας χώρο (πιλοτή πολυκατοικίας). Μια φορά μάλιστα τους είδα να μαζεύουν τα σκουπίδια που πέταξε η κόρη μου και να τα ψάχνουν μες στη μέση του δρόμου, προσβάλλοντας έτσι την οικογένειά μου σε περίπτωση που κάποιος από τους γείτονες καταλάβαινε αυτό που κατάλαβα και εγώ.
Οι καιροί που διανύουμε είναι σίγουρα περίεργοι και καθόλου ξεκάθαροι ούτως ή άλλως. Αν μιλήσουμε για, συχνά, στημένα κατηγορητήρια, θα είναι απλά κοινοτοπία. Εδώ πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο άνθρωποι που στέκονται, προς τιμήν τους, δίπλα στους φίλους τους, να κινδυνεύουν να κατηγορηθούν, μέχρι και να φυλακίζονται. Κάθε φορά ανάλογα με το τι έχει στο φουρτουνιασμένο του μυαλό ο κάθε ασφαλίτης.
Δυστυχώς, μου έρχονται μνήμες από τις παρακολουθήσεις στην εποχή της χούντας, όπου αρκούσαν μόνο τα φρονήματά σου για να διωχθείς άγρια. Ελπίζω το σήμερα να είναι απλώς ένα «κακό όνειρο» και όχι η επανάληψη του ίδιου σκηνικού με άλλους πρωταγωνιστές.
Αθήνα 10.12.2011
Γιάννης Μπουρζούκος
ΥΓ.: Παρόλο που νιώθω την ανάγκη, το να ζητήσω απλώς μια συγγνώμη από τις νέες γενιές για την κοινωνία που τους παραδώσαμε, αποτελεί ένα ελάχιστο κομμάτι από τη συνολικότερη ευθύνη που μας βαραίνει. Ζω για να δω αυτήν την κοινωνία να αλλάζει και τις νέες γενιές να φανούν πιο έτοιμες και έντιμες.
‘‘Για πρόσωπα που δεν γνωρίζω’’
Ο λόγος για τον οποίο παρευρέθηκα και κατέθεσα ως μάρτυρας στην πρώτη δίκη της υπόθεσης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς - μιας δίκης που οι μισοί μάρτυρες ήταν φιλικά και συγγενικά πρόσωπα των κατηγορουμένων και οι άλλοι μισοί αστυνομικοί - ήταν, όχι από ανάγκη υπακοής στην κλήτευση του δικαστηρίου σας, αλλά γιατί ο Ερρίκος Ράλλης (κατηγορούμενος τότε, αθώος μετά το πέρας της δίκης) με είχε αναφέρει στην κατάθεσή του.
Τώρα καλούμαι για δεύτερη φορά στις 14.12.11, στην συνέχεια της δίκης της ΣΠΦ, να καταθέσω ως μάρτυρας κατηγορίας για πρόσωπα που δεν γνωρίζω καθόλου. Διαδικασία στην οποία αρνούμαι από δω και πέρα να συμμετέχω και την οποία θεωρώ παράλογη, αν όχι υποθάλπουσα άγνωστες σκοπιμότητες.
Αγγελική Μπουρζούκου
‘‘Δεν έχω σκοπό να παρουσιαστώ στη δίκη’’
Στις 11 Νοεμβρίου έλαβα κλήση για να παρουσιαστώ στις 14 Δεκεμβρίου του 2011 στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Κλήση, για να εξεταστώ ως μάρτυρας στη 2η δίκη της υπόθεσης Χαλανδρίου κατά του Γεώργιου Νικολόπουλου κ.τ.λ., όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στην ειδοποίηση.
Αδυνατώ να κατανοήσω τη σκοπιμότητα της κλήσης αυτής από τη στιγμή που ο γιος μου ως κατηγορούμενος για αυτήν την υπόθεση αθωώθηκε. Δεν έχω τίποτα να καταθέσω, όπως επανειλημμένα έχω δηλώσει τόσο στον ανακριτή που χειρίζεται την υπόθεση όσο και στο δικαστήριο, για ανθρώπους που δεν γνωρίζω. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν έχω σκοπό να παρουσιαστώ στο δικαστήριο για να καταθέσω ως μάρτυρας κατηγορίας.
Αθήνα, 5.12.2011
Ιφιγένεια Ιωάννου – Ράλλη
‘‘Καλούν μάρτυρες που δεν έχουν σχέση με τη δίκη’’
Στις 14 Δεκεμβρίου του 2011 δικάζεται για δεύτερη φορά η υπόθεση Χαλανδρίου. Αν και το αστικό δικαστήριο με έκρινε αθώο, άνθρωποι που κατέθεσαν υπέρ μου, καλούνται ξανά στο δικαστήριο για να καταθέσουν για άγνωστα σε αυτούς πρόσωπα.
Το εφετείο Αθηνών και η αρμόδια εισαγγελέας καλούν ξανά την μάνα μου και την κοπέλα μου να παρευρεθούν στην «ποινική δίκη» για να καταθέσουν ως «μάρτυρες κατηγορίας» αυτή τη φορά κατά του Γεώργιου Νικολόπουλου κ.τ.λ. (όπως γράφει το σχετικό έγγραφο).
Μάρτυρες που δεν έχουν καμία σχέση με την δίκη ή με άλλους κατηγορούμενους και η μόνη τους σύνδεση με το πρώτο δικαστήριο ήταν μέσω του προσώπου μου. Το σύνολο σχεδόν των μαρτύρων δεν έχει καμία σχέση με την ίδια την υπόθεση. Τίποτα που αναφέρουν οι μάρτυρες στην δίκη αυτή δεν στοιχειοθετεί κατηγορία.
Οι μόνοι που καταθέτουν κατά των κατηγορουμένων είναι οι αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής που δημιούργησαν και αυτά τα τρομοσενάρια που συμπεριλαμβάνονται στα βουλεύματα. Οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν, παρά τις αντιφάσεις τους και τις ασάφειες σε ερωτήσεις των δικηγόρων, ως αυθεντίες από το δικαστήριο.
Το οποίο δικαστήριο με τη σειρά του μοίρασε 137 και, χρόνια, στηριζόμενο στις «αξιόπιστες» καταθέσεις των αστυνομικών, ένας εκ των οποίων (βασικός μάρτυρας κιόλας) συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2011 για ληστεία σε πρακτορείο Προ-Πο στον Άγιο Δημήτριο, για 180 ευρώ, και επικαλέστηκε ψυχικά (;) προβλήματα. Με την ίδια άνεση που «υπηρετεί» λοιπόν τον νόμο καταθέτει ορκιζόμενος στο ευαγγέλιο ότι λέει την αλήθεια!
Μια δίκη που ποινικοποίησε τις φιλικές σχέσεις και λειτουργεί ως αφετηρία για μελλοντικές διώξεις, αφού οι φάκελοι φρονημάτων παχαίνουν στη ΓΑΔΑ. Όσων τα αποτυπώματα βρέθηκαν στο Χαλάνδρι μπορούν να είναι ένοχοι και να διωχθούν. Ένα αποτύπωμα αποτελεί ένδειξη και δύο πλήρες συμπέρασμα για να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός καταστολής. Ο γενετικός κώδικας καταχωρείται και δημιουργείται μια νέα τράπεζα γενετικού υλικού, αφήνοντας άγνωστη τη χρήση και την εκμετάλλευση αυτού του υλικού.
Όσοι έχουν σχέσεις με τους κατηγορούμενους στα διαβιβαστικά της αντιτρομοκρατικής είναι εν δυνάμει ένοχοι και ως ύποπτοι παρακολουθούνται, τρώνε εξακριβώσεις κάτω απ’ τα σπίτια τους και γενικά δέχονται τους λοιπούς γνωστούς τσαμπουκάδες του 12ου. Ένα μέτρο πίεσης προς όλες τις κατευθύνσεις. Μια ποινικοποίηση φιλικού, οικογενειακού και συγγενικού περιβάλλοντος.
Αυτά τα σκεπτικά εμπλουτίζουν τα κατασταλτικά βουλεύματα και στοιχειοθετούν πολύχρονες καταδίκες. Με αντίστοιχα παραδείγματα και στο παρελθόν όπου, όπως ανέφερε η μάρτυρας υπεράσπισης της Κ. Καρακατσάνη, η γυναίκα του αγωνιστή Μιχάλη Πρέκα είχε έναν δικαστικό μαραθώνιο, με πάνω από έναν χρόνο φυλάκισης και τελικώς την αθώωσή της, με μόνο στοιχείο την προσωπική της σχέση με τον Πρέκα.
Εδώ να μην ξεχνάμε ότι ένας δικαστικός μαραθώνιος ξεκινάει από δίκη σε Πρωτόδικο βαθμό, Εφετείο, Άρειο Πάγο και, τέλος, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σε κάθε βαθμό εξαιτίας του βαρύ χαρακτήρα των κατηγοριών μπορεί να στοιχίσει από 20.000 μέχρι και 100.000 ευρώ η νομική υποστήριξη του κατηγορουμένου. Πράγμα που σημαίνει οικονομική, φυσική και ψυχολογική εξόντωση του κατηγορουμένου και του περιβάλλοντός του.
Συνεχίζοντας να αναφέρω ένα περιστατικό. Πέρσι στις αρχές του Οκτωβρίου μετά την σύλληψή μου και ενώ ήμουν με περιοριστικούς όρους, δηλαδή να παρουσιάζομαι δύο φορές τον μήνα στο τοπικό τμήμα, δέχτηκα μια τυχαία εξακρίβωση από αστυνομικούς της ΔΙΑΣ. Η εξακρίβωση μετατράπηκε σε σύλληψη με το που στείλανε τα στοιχεία μου στη ΓΑΔΑ και μαζί μου συνελήφθη ένας φίλος μου που είχε την ατυχία να κάνει βόλτα μαζί μου. Ο τρομονόμος προβλέπει όταν ένα άτομο βρίσκεται με άτομο που κατηγορείται για τρομοκρατία (παράβαση του νόμου περί όπλων και εκρηκτικών) να διώκεται και αυτό αυτόματα.
Η σύλληψη κράτησε 6 ώρες μέχρι να μας ανακοινωθεί τελικά ότι μπορούμε να φύγουμε και ότι έγινε κάποιο λάθος (!;). Ενώ όσο βρισκόμασταν στο κρατητήριο του τμήματος, στις ερωτήσεις για ποιο λόγο μας κρατάνε, απαντούσαν ότι υπάρχει δεύτερο ένταλμα (!;).
Εν κατακλείδι σε μια εποχή συνολικότερης τρομοκράτησης τμημάτων της κοινωνίας, οι συνεχείς ενοχλήσεις συγγενικών και φιλικών μου προσώπων (τακτική που δεν περιορίζεται μόνο στην δικιά μου περίπτωση), δεν ξέρω αν έχουν στόχο την δημιουργία νέων κινηματογραφικών διώξεων, αλλά σίγουρα έχουν στόχο την ψυχολογική πίεση και την δημιουργία ενός κλίματος προσωπικής τρομοκράτησής τους.
Για αυτό τον λόγο τοποθετούμαι δημόσια, καταγγέλλοντας ένα μικρό κομμάτι της τακτικής και των μεθόδων που ακολουθεί το Ελληνικό κράτος, με σκοπό την καταστολή και την τρομοκράτηση της κοινωνίας ενόψει της συνολικότερης κρίσης που υπάρχει και που ακόμα δεν έχουμε δει.
Ερρίκος Ράλλης
Tags:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου