Η συναίνεση δεν είναι συμφωνία κυρίων που συντάσσεται στα σαλόνια της διαφθοράς μεταξύ τυρού και αχλαδίου..
Τα στοιχεία των ίδιων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών καταγράφουν το γεγονός μιας ανυπέρβλητης προς το παρόν κρίσης, με τις προβλέψεις να μιλούν για τα χειρότερα. Τα στοιχεία δε μιλούν για «κρίση χρέους»,
αλλά για κανονικότατη καπιταλιστική κρίση, και παραπέμπουν σε πρόβλημα υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που δόλια δεν επενδύονται έτσι που να αυξάνονται τα κέρδη.
Το σάπιο σύστημα, όλο και περισσότερο, δείχνει κατ’ ανάγκη τα δόντια και τα όριά του. Γεγονός που αυξάνει την επιθετικότητά του απέναντι στην κοινωνία αιχμή της οποίας είναι οι εργαζόμενοι και από τη δύναμη της οποίας προσδοκά κέρδη και μόνο κέρδη με καθημερινή αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσής της.
Αυτή του η δράση, για ένταση της εκμετάλλευσης, καθιστά αυτονόητη και ποια πρέπει να 'ναι η κοινωνική αντίδραση, αντίδραση που συγκροτείται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε πραγματικότητα.. Πότε δηλαδή με την συγκρότηση επιτροπών μάχης του τύπου δεν πληρώνω και πότε με την καθ’ ομάδες ένταξη των πολιτών στην αριστερά και κυρίως στο ΚΚΕ.
Ε, λοιπόν η ανατροπή αυτής της αδήριτης πραγματικότητας επιχειρείται καθημερινά από το σύνολο
(πλην ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων)
των εργολαβικών φυλλάδων της ντροπής και από τα μετερίζια των κατά παραγγελία δημοσκοπήσεων διαμόρφωσης και όχι καταγραφής της κοινής-κατά κυριολεξία έτσι όπως την έχουν καταντήσει- γνώμης.
Πως;
Επιμένουν να δείχνουν στον ανύποπτο Έλληνα τον δράκο του χρέους για να επιβάλλουν την υποταγή της κοινωνίας στο υπό τον γενικό τίτλο συναίνεση καθεστώς τους. Και της πολιτικής αλλά άγονης γραμμής δοθείσης από τους Μιντιακούς τσάτσους της τηλεοπτικής χαβούζας,
χαράσσεται η συνέχειά της από τα εντός της βουλής πολιτικά σαπρόφυτα που ομιλούν για την συναίνεση, ως να ήταν συμφωνία κυρίων της άρχουσας τάξης η οποία συντάσσεται μεταξύ τυρού και αχλαδίου.
Ας πληροφορηθούν έτσι τα καθεστωτικά ρεμάλια πως η συναίνεση δεν παραχωρείται κατά δήλωση κορυφής,
αλλά αποτυπώνεται στα δρώμενα της κοινωνικής πράξης.
Εκεί στον κοινωνικό καμίνι όπου τα πάντα ψήνονται στους χίλιους βαθμούς για να ξεχωρίσει το ατσάλι από το μαντέμι και την λαμαρίνα.. Από εκεί λαμβάνεται η αποδοχή ή απόρριψη της των πολιτικών πεπραγμένων και όχι στα επί των βορείων προαστίων σαλόνια της διαφθοράς.
Και για να την λάβεις από εκεί ένας και μόνον ένας τρόπος υπάρχει.
Οι εκλογές. Τέλος.
Τα στοιχεία των ίδιων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών καταγράφουν το γεγονός μιας ανυπέρβλητης προς το παρόν κρίσης, με τις προβλέψεις να μιλούν για τα χειρότερα. Τα στοιχεία δε μιλούν για «κρίση χρέους», αλλά για κανονικότατη καπιταλιστική κρίση, και παραπέμπουν σε πρόβλημα υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που δόλια δεν επενδύονται έτσι που να αυξάνονται τα κέρδη.
Το σάπιο σύστημα, όλο και περισσότερο, δείχνει κατ’ ανάγκη τα δόντια και τα όριά του. Γεγονός που αυξάνει την επιθετικότητά του απέναντι στην κοινωνία αιχμή της οποίας είναι οι εργαζόμενοι και από τη δύναμη της οποίας προσδοκά κέρδη και μόνο κέρδη με καθημερινή αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσής της.
Αυτή του η δράση, για ένταση της εκμετάλλευσης, καθιστά αυτονόητη και ποια πρέπει να 'ναι η κοινωνική αντίδραση, αντίδραση που συγκροτείται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε πραγματικότητα.. Πότε δηλαδή με την συγκρότηση επιτροπών μάχης του τύπου δεν πληρώνω και πότε με την καθ’ ομάδες ένταξη των πολιτών στην αριστερά και κυρίως στο ΚΚΕ.
Ε, λοιπόν η ανατροπή αυτής της αδήριτης πραγματικότητας επιχειρείται καθημερινά από το σύνολο
(πλην ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων)
των εργολαβικών φυλλάδων της ντροπής και από τα μετερίζια των κατά παραγγελία δημοσκοπήσεων διαμόρφωσης και όχι καταγραφής της κοινής-κατά κυριολεξία έτσι όπως την έχουν καταντήσει- γνώμης.
Πως;
Επιμένουν να δείχνουν στον ανύποπτο Έλληνα τον δράκο του χρέους για να επιβάλλουν την υποταγή της κοινωνίας στο υπό τον γενικό τίτλο συναίνεση καθεστώς τους. Και της πολιτικής αλλά άγονης γραμμής δοθείσης από τους Μιντιακούς τσάτσους της τηλεοπτικής χαβούζας,
χαράσσεται η συνέχειά της από τα εντός της βουλής πολιτικά σαπρόφυτα που ομιλούν για την συναίνεση, ως να ήταν συμφωνία κυρίων της άρχουσας τάξης η οποία συντάσσεται μεταξύ τυρού και αχλαδίου.
Ας πληροφορηθούν έτσι τα καθεστωτικά ρεμάλια πως η συναίνεση δεν παραχωρείται κατά δήλωση κορυφής,
αλλά αποτυπώνεται στα δρώμενα της κοινωνικής πράξης.
Εκεί στον κοινωνικό καμίνι όπου τα πάντα ψήνονται στους χίλιους βαθμούς για να ξεχωρίσει το ατσάλι από το μαντέμι και την λαμαρίνα.. Από εκεί λαμβάνεται η αποδοχή ή απόρριψη της των πολιτικών πεπραγμένων και όχι στα επί των βορείων προαστίων σαλόνια της διαφθοράς.
Και για να την λάβεις από εκεί ένας και μόνον ένας τρόπος υπάρχει.
Οι εκλογές. Τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου