Βάλτε τώρα που γυρίζει!Κατάρρευση αξιοπιστίας
Πανηγύριζε άμα τη επιστροφή του ο εκτελεστής συμβολαίων.
Διθυράμβους έπλεκε στην πάρτη του καταγγέλλοντας ταυτόχρονα για υπερπατριωτισμό όποιον αντέτασσε την κριτική του στην φρέσκια Ευρωπαϊκή έμπνευσης φούσκα σωτηρίας μας.
Για να φθάσει χθες
-στην ανοίκεια επιχείρηση εξαγοράς χρόνου παραμονής εν πολιτική ζωή και μετάθεσης του κολασμού του-
να προκηρύσσει δημοψηφίσματα!
Και τι δεν είπε το ανδρείκελο. Τραπεζιτικούς φίλους μας βάφτισε συλλήβδην, ετερόκλητες δυνάμεις που παίζουμε τα ρέστα μας, καλλιεργητές του φόβου, της μιζέριας, της αστάθειας και της αναρχίας, εθνικούς διχαστές, οπαδούς της βίας φασίζουσες μειοψηφίες! Ποιοι εμείς..
Που ποιο ήταν το έγκλημά μας;
Σταθήκαμε (όσοι σταθήκαμε) άπαντες στα ίσια απέναντι στην νέα κυβερνητική απάτη. Πως το κούρεμα θα αυξήσει το χρέος.
Αλλά πριν αποσώσουμε τις φράσεις μας άρχισαν οι σφαίρες να πέφτουν εκ της αλλοδαπής σαν το χαλάζι.
Πρώτη χρώματος ασημί που εκτελεί τα τύπου Τζέφφρυ Τσαντ πολιτικά φαντάσματα εκτοξεύτηκε από τον γνωστό ανάπηρο στο σώμα και την ψυχή Γερμανό φασίστα υπουργό οικονομικών ο οποίος:
Απείλησε τις τράπεζες να αποδεχτούν το κούρεμα διαφορετικά θα έχαναν τα πάντα καταδεικνύοντας πέραν πάσης αμφιβολίας πως η κυβέρνηση μειοδοσίας του Τζέφφρυ Τσαντ τους έχει εν λευκώ παραδώσει τα πάντα.
Ακόμη και το δικαίωμα να κηρύξουν άλλοι τη δική μας πτώχευση!
Δήλωση - μνημείο και τεκμήριο υποταγής και υποτέλειας εκ μέρους της κυβέρνησης της Ελλάδας, όμοια της οποίας δεν υπήρξε ούτε στην Κατοχή.
Για να έρθουν ακολούθως τα Διεθνή ΜΜΕ και να χαρακτηρίσουν την συμφωνία από εκκρεμή ως μη βιώσιμη και στο κατόπι τους η ελληνική κοινωνία σε πρόσφατη δημοσκόπηση της Κάπα Research να την απορρίπτει δια μιας συντριπτικής πλειοψηφίας.
Και το κερασάκι στην τούρτα με τα σκατά έθεσε το δίδυμο Μέρκελ Σόϊμπλε που ξεκαθάρισε προς όλους τους ενδιαφερόμενους ευρωζωνάτους κατά τρόπο κυνικό ότι κανείς τους δεν θα ήθελε να ήταν στην θέση της Ελλάδας
(απώλεια εθνικής κυριαρχίας )
έστω και αν αυτή θα ήταν η τελευταία τους επιλογή.
Έναντι όλων αυτών ο Βενιζελομπακτσέλος δια του επίσης γνωστού υπέρβαρου θράσους του διερωτάτο δημοσίως (ναι δημοσίως δια της συνέντευξής του στα ΝΕΑ ) ποιο θα ήταν το τρυκ που θα έπρεπε να εφευρεθεί ώστε να μην εγγραφούν στο δημόσιο χρέος τα 30 δις ανακεφαλαίωσης των τραπεζών!!!
Ή αυτός είναι πάρα πολύ μαλάκας ή εγώ καθυστερημένος .. Τρίτον τι κατά τα μαθηματικά αποκλείεται.
Την ίδια ώρα τα στοιχεία για την εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2011 δείχνουν πλήρη κατάρρευση, με νέο εκτροχιασμό 2,5 δισ. ευρώ (προ ημερών στις Βρυξέλλες, αν δεν απατώμαι, μιλούσαν για... 1,9 δισ.), ενώ η Eurostat, με δική της μέτρηση, έδειχνε ότι η ΕΛΣΤΑΤ «έκλεβε» μια ποσοστιαία μονάδα από την ανεργία του Ιουλίου.
Μόνο που αυτές οι διαφορές δεν είναι απλώς στατιστική. Αλλά μέτρα που θα επιβληθούν και ευρώ, τα οποία πολύ σύντομα θα κληθεί ο συνεπής φορολογούμενος να πληρώσει.
Κατάρρευση συνοχής
Με όλα αυτά ως δεδομένα, ο Παπανδρέου έχει να αντιμετωπίσει ένα εσωτερικό σκηνικό διάλυσης και διογκούμενης κοινωνικής οργής που προκαλεί – χωρίς καμιά υπερβολή... – τρόμο στους υπουργούς και τους βουλευτές.
Μπορεί τα όσα έγιναν την 28η Οκτωβρίου στις παρελάσεις να αποκηρύχθηκαν βιαστικά ως «σχέδιο εκτροπής» από «οργανωμένες μειοψηφίες», αλλά στο κυβερνητικό στρατόπεδο έχουν σκορπίσει αληθινό πανικό.
Ήδη, από την ψήφιση του τελευταίου πολυνομοσχεδίου, εν όψει έκτης δόσης και συνόδου κορυφής, πολλοί βουλευτές έχουν δηλώσει ότι «αυτή ήταν η τελευταία φορά» και ζητούσαν επίμονα «πολιτικές πρωτοβουλίες» από τον Παπανδρέου:
ή «συγκυβέρνηση ή εκλογές».
Όσο και αν κατ’ επανάληψη οι απειλές των βουλευτών έχουν αποδειχθεί αέρας κοπανιστός, ακόμη και στην ελληνική πολιτική σκηνή υπάρχουν όρια τους. Ειδικά σε συνθήκες κυβερνητικής κατάρρευσης και λαϊκής οργής, η οποία πλέον εκδηλώνεται ανοιχτά και μαζικά, αυτά τα όρια δεν μοιάζουν πλέον ανεξάντλητα.
Κίνηση απελπισίας
Σε ένα τέτοιο σκηνικό πολιτικής, εσωκομματικής και οικονομικής κατάρρευσης, με μηδαμινή αξιοπιστία εντός και εκτός Ελλάδος, ο πρωθυπουργός αναζητούσε εναγωνίως μια σανίδα σωτηρίας.
Το δημοψήφισμα.
Κάτι που στην πραγματικότητα θα καταλήξει σε παρωδία με άγνωστη δυστυχώς κατάληξη.
Επειδή:
1. Η σύμβαση να ψηφιστεί από τη Βουλή από 151, τουλάχιστον, βουλευτές και να ακολουθήσει νέα ψηφοφορία που θα κρίνει αν θα γίνει δημοψήφισμα. Απαιτούνται 180 βουλευτές, άρα και η συναίνεση της Ν.Δ., η οποία δεν επρόκειτο να δοθεί. Για την εγκυρότητα στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος απαιτείται συμμετοχή του 50% του εκλογικού σώματος.
2. Η σύμβαση να περάσει πρώτα από το δημοψήφισμα, το οποίο, για να έχει δεσμευτικό αποτέλεσμα, απαιτεί τη συμμετοχή τουλάχιστον 40% του εκλογικού σώματος.
Προτιμήθηκε το δεύτερο σενάριο. Να αναγγελθεί δημοψήφισμα πριν από την ψήφιση της σύμβασης, με σαφέστατη την προοπτική της απόρριψής της, ανεξάρτητα από το συνοδευτικό δίλημμα περί παραμονής ή εξόδου από το ευρώ.
Πώς όμως μπορεί μια δανειακή σύμβαση, της οποίας η υλοποίηση προϋποθέτει δημοσιονομικές δεσμεύσεις, να τεθεί σε δημοψήφισμα;
Το Σύνταγμα, όσο κι αν έχει γίνει κουρέλι από την κυβέρνηση Παπανδρέου, το απαγορεύει (άρθρο 44). Άρα;
Στην πολιτική δεν υπάρχουν εμπόδια: ένα κορυφαίο ζήτημα δημοσιονομικού χαρακτήρα μπορεί άνετα να βαφτιστεί «εθνικό θέμα» ή «σοβαρό κοινωνικό ζήτημα». Κατά το πρότυπο του εξευτελισμού του Συντάγματος κάθε φορά που το συμφέρον της εκάστοτε κυβέρνησης επιτάσσει πρόωρες εκλογές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου