Όταν η αδικία γίνεται νόμος η αντίσταση επιβάλλεται ως καθήκον

Η κοινωνία συσπειρώνεται εν όψει της τρίτης Σεπτέμβρη και όχι μόνο. Το ίδιο και το καθεστώς. Την ίδια στιγμή που εγκαταλείπει ελλείψει μέσων και προσωπικού την Ελλάδα στην πυρά, προμηθεύεται πανάκριβο υλικό καταστολής των λαϊκών μαζών. Ο κύβος όμως ερρίφθη. Ή εμείς ή αυτοί. Άσπρο μαύρο. Τα γκρι εξέλιπαν μαζί με τις αιτίες που τα δημιούργησαν. Μπορεί έτσι να μην συμφωνώ πλήρως στην ασύντακτη μάζωξη εξοργισμένων που ο στόχος αλλά και οι απαντήσεις δεν είναι ευκρινείς. Δεν καταδεικνύονται. Και μετά από αυτούς τι; Επειδή βρίσκεται ακριβώς στην αντίπερα όχθη του «όλοι μαζί τα φάγαμε» και τους απαλλάσσει κατά κάποιο τρόπο. Δεν θα σταθώ όμως απέναντί τους. Επειδή όστις καθ’ οδόν προς την απελευθέρωση τούς εναντιώνεται, είναι σύμμαχός μου, αφού ο τόπος τη φιλική συμμετοχή των κυβερνητικών δουλικών και των δηλητηριωδών ουρών τους, βρίσκεται δύο χρόνια τώρα υπό καθεστώς τοκογλυφικής κατοχής. Με τα ανδρείκελα να εξαπολύουν πυρ ομαδόν κατά του λαού εν είδει διαταγμάτων. Όταν η αδικία γίνεται νόμος η αντίσταση επιβάλλεται ως καθήκον.. Έσσεται ήμαρ…