ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ ΠΥΡ ΟΜΑΔΟΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΑΞΙΤΖΗΔΩΝ..
Πολιτικό θάρρος βαφτίζει η καθημερινή φυλλάδα το ξεπούλημα των αστικών μεταφορών στους επιχειρηματίες του τουρισμού. Οσονούπω θα υπερασπιστούν και το ιερό δικαίωμα στην ... ανεργία!
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Πολιτικό θάρρος
Τώρα φαίνεται, για μια ακόμη φορά, πόσο ανέτοιμο είναι το πολιτικό μας σύστημα να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις και τη μείωση της κρατικής σπατάλης. Στην κρίση με τα ταξί, οι περισσότεροι υπουργοί και βουλευτές έδειξαν να τρομοκρατούνται μπροστά στο πολιτικό κόστος. Οι περισσότεροι υπουργοί επιχειρούν να βρουν τρόπους για να αναβάλουν, να αποδυναμώσουν ή και να ματαιώσουν μεγάλες μεταρρυθμίσεις, όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Είναι ακόμη εντυπωσιακή η άρνησή τους να απολύσουν το πλεονάζον προσωπικό από δημόσιους οργανισμούς που καταργούνται, αφήνοντας τον ιδιωτικό τομέα να απορροφήσει το κόστος της ανεργίας. Αλλά και στους βουλευτές διακρίνει κανείς ατολμία και φόβο, καθώς μάλιστα συνδικαλιστές και αριστερίστικα στοιχεία έχουν στήσει μηχανισμούς εκφοβισμού και εκβιασμού των πολιτικών. Ετσι όμως η χώρα δεν θα πάει μπροστά. Οι εταίροι και δανειστές μας
θα αντιληφθούν σύντομα ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν αντέχει το φορτίο που έχει επωμισθεί και αναζητεί απλώς τρόπους να τους ξεγελάσει. Γι' αυτό η κυβέρνηση και οι πολιτικοί θα πρέπει να βρουν το αναγκαίο θάρρος και να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις της χώρας και τις αναγκαίες αλλαγές.
Ξεπέρασαν τα όρια (οι ταξιτζήδες) γράφει στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα του Μπόμπολα το Έθνος.. Και αν δεν τους ονόμαζε ασφαλώς εκ της πρόσφατης εμπειρίας το μαυλό θα στόχευε τα κυβερνητικά δουλικά του τα οποία στο όνομα των ομοειδών του λεηλατούν τον λαό..
ΕΘΝΟΣ
Κανένας δεν αρνείται στον εργαζόμενο ή τον επαγγελματία που θεωρεί ότι αδικείται να εκδηλώνει τη διαμαρτυρία του και να προβάλλει τα αιτήματά του. Αλλά στις δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες όλα, και φυσικά και οι διαμαρτυρίες, έχουν τα όριά τους. Τα δικαιώματα του ενός σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου. Και οι μορφές διαμαρτυρίας χάνουν τη νομιμοποίησή τους από τη στιγμή που στρέφονται ευθέως εναντίον του κοινωνικού συνόλου και του δημοσίου συμφέροντος.
Η πρακτική στην οποία έχουν οδηγηθεί οι ιδιοκτήτες ταξί έχει προσλάβει πλέον τον χαρακτήρα της ανταρσίας εναντίον του κράτους. Και δεν είναι υπερβολικός αυτός ο χαρακτηρισμός.
Οι ΔΟΛιοι της πρώην Χρήστου Λαδά και Λαμπράκη πιο έξυπνα απέφυγαν τον λάκκο με τα φίδια και αναφέρονται σε θέμα που προφανώς δεν υπάρχει έλληνας που να μην συναινεί.
ΤΑ ΝΕΑ
«H Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει...» – για να δανειστούμε έναν στίχο του Διονύση Σαββόπουλου – αναδύεται στον φόντο του χρυσού μεταλλίου που κατέκτησε στη Σαγκάη η Eθνική Πόλο Γυναικών.
Η πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου ανήκει πρωτίστως στην ομάδα.
Στις αθλήτριες, στον προπονητή τους και σε όσους συνέβαλαν στον άθλο τους. Αλλά «ανήκει» και σε αυτό που ονομάζουμε συχνά «ελληνικό φιλότιμο», χωρίς να έχουμε πάντα αίσθηση της δύναμής του.
Οι γυναίκες που ανέβηκαν στο πιο ψηλό βάθρο στη Σαγκάη το κατάφεραν επειδή το επιδίωξαν με πείσμα, σύστημα και επιμονή στον στόχο.
Από αυτή την ομάδα έλειπε μόνο κάτι που αποτελεί τελικά και το πιο μεγάλο έπαθλό της:
- Η κρατική αρωγή.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Πολιτικό θάρρος
Τώρα φαίνεται, για μια ακόμη φορά, πόσο ανέτοιμο είναι το πολιτικό μας σύστημα να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις και τη μείωση της κρατικής σπατάλης. Στην κρίση με τα ταξί, οι περισσότεροι υπουργοί και βουλευτές έδειξαν να τρομοκρατούνται μπροστά στο πολιτικό κόστος. Οι περισσότεροι υπουργοί επιχειρούν να βρουν τρόπους για να αναβάλουν, να αποδυναμώσουν ή και να ματαιώσουν μεγάλες μεταρρυθμίσεις, όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Είναι ακόμη εντυπωσιακή η άρνησή τους να απολύσουν το πλεονάζον προσωπικό από δημόσιους οργανισμούς που καταργούνται, αφήνοντας τον ιδιωτικό τομέα να απορροφήσει το κόστος της ανεργίας. Αλλά και στους βουλευτές διακρίνει κανείς ατολμία και φόβο, καθώς μάλιστα συνδικαλιστές και αριστερίστικα στοιχεία έχουν στήσει μηχανισμούς εκφοβισμού και εκβιασμού των πολιτικών. Ετσι όμως η χώρα δεν θα πάει μπροστά. Οι εταίροι και δανειστές μας
θα αντιληφθούν σύντομα ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν αντέχει το φορτίο που έχει επωμισθεί και αναζητεί απλώς τρόπους να τους ξεγελάσει. Γι' αυτό η κυβέρνηση και οι πολιτικοί θα πρέπει να βρουν το αναγκαίο θάρρος και να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις της χώρας και τις αναγκαίες αλλαγές.
Ξεπέρασαν τα όρια (οι ταξιτζήδες) γράφει στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα του Μπόμπολα το Έθνος.. Και αν δεν τους ονόμαζε ασφαλώς εκ της πρόσφατης εμπειρίας το μαυλό θα στόχευε τα κυβερνητικά δουλικά του τα οποία στο όνομα των ομοειδών του λεηλατούν τον λαό..
ΕΘΝΟΣ
Κανένας δεν αρνείται στον εργαζόμενο ή τον επαγγελματία που θεωρεί ότι αδικείται να εκδηλώνει τη διαμαρτυρία του και να προβάλλει τα αιτήματά του. Αλλά στις δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες όλα, και φυσικά και οι διαμαρτυρίες, έχουν τα όριά τους. Τα δικαιώματα του ενός σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου. Και οι μορφές διαμαρτυρίας χάνουν τη νομιμοποίησή τους από τη στιγμή που στρέφονται ευθέως εναντίον του κοινωνικού συνόλου και του δημοσίου συμφέροντος.
Η πρακτική στην οποία έχουν οδηγηθεί οι ιδιοκτήτες ταξί έχει προσλάβει πλέον τον χαρακτήρα της ανταρσίας εναντίον του κράτους. Και δεν είναι υπερβολικός αυτός ο χαρακτηρισμός.
Οι ΔΟΛιοι της πρώην Χρήστου Λαδά και Λαμπράκη πιο έξυπνα απέφυγαν τον λάκκο με τα φίδια και αναφέρονται σε θέμα που προφανώς δεν υπάρχει έλληνας που να μην συναινεί.
ΤΑ ΝΕΑ
«H Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει...» – για να δανειστούμε έναν στίχο του Διονύση Σαββόπουλου – αναδύεται στον φόντο του χρυσού μεταλλίου που κατέκτησε στη Σαγκάη η Eθνική Πόλο Γυναικών.
Η πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου ανήκει πρωτίστως στην ομάδα.
Στις αθλήτριες, στον προπονητή τους και σε όσους συνέβαλαν στον άθλο τους. Αλλά «ανήκει» και σε αυτό που ονομάζουμε συχνά «ελληνικό φιλότιμο», χωρίς να έχουμε πάντα αίσθηση της δύναμής του.
Οι γυναίκες που ανέβηκαν στο πιο ψηλό βάθρο στη Σαγκάη το κατάφεραν επειδή το επιδίωξαν με πείσμα, σύστημα και επιμονή στον στόχο.
Από αυτή την ομάδα έλειπε μόνο κάτι που αποτελεί τελικά και το πιο μεγάλο έπαθλό της:
- Η κρατική αρωγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου