Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Σε χλιδάτες φυλακές το τέρας της κολάσεως

Από «Le Monde


Για να καταλάβω..
Τι επιχειρεί να μας πείσει "ο Κόσμος" της Γαλλίας αλλά και διεθνούς απήχησης εφημερίδα. Πως ότι συνέβη στην Νορβηγία συνέβη από την απουσία συλλογικού οράματος και ως εκ τούτου η ευθύνη είναι ατομική και πάει καθαρίσαμε.


Κι εκείνα τα ωκεάνια κύματα αγανάκτησης του Νορβηγικού λαού κατά των φασιστών αποδίδονται σε σεσημασμένους απολογητές μιας εκδικητικής αγριότητας;


Ωρε τι γράφετε δίχως να βουτάτε την πένα στο μελάνι του μυαλού σας; (αν υπάρχει).


Εκτέλεσε το φασιστικό ανθρωποειδές 98 έφηβους εν ψυχρώ κατά πως διδάχθηκε από τον μέντορά του Χίτλερ και η ευθύνη είναι ατομική; Κι αφού η ευθύνη είναι ατομική τον οδηγούμε σε χλιδάτες μαιζονέτες που εκ παραδρομής βαφτίστηκαν φυλακές,
προκειμένου να τον σωφρονίσουμε και να τον αποδώσουμε στην κοινωνία άσπιλο και αμόλυντο ως παρθένα.



Ρε δεν πάτε στο διάβολο λέω εγώ που τρέμετε μην τύχει και ο κόσμος ανακαλύψει τους τραπεζίτες που κρύβονται πίσω από τις επιχορηγήσεις των φασιστικών ομάδων και σας λυντζάρει.. Γιατί αυτό του χρειάζεται.


Διαβάστε να φρίξετε..
Le Monde


«Αναδεικνύει (σ.σ. το μακελειό στη Νορβηγία) ένα νέου είδους φανατισμό, ο οποίος δεν βασίζεται πλέον σε μια συλλογική ιδεολογία ούτε σε μια ομάδα οργανωμένη στρατιωτικά, αλλά αυτοπυροδοτείται ατομικά βάσει παραληρηματικών κατασκευών. Ο ατομικός φανατισμός εμφανίζεται όταν τα κοινωνικά ιδανικά καταρρέουν και παύουν να υπάρχουν πολιτικές και θρησκευτικές δυνάμεις ικανές να καναλιζάρουν τις προσδοκίες για κοινές ηθικές αξίες. Το άτομο δεν έχει πλέον άλλη λύση, παρά να ορθωθεί ως εκδικητής των αρετών που πλήττονται και να οικοδομήσει με μεγαλομανή τρόπο μια νέα απόλυτη τάξη για να λειτουργήσει ως οδηγός σε μια αναγεννημένη ανθρωπότητα.


Σπέρνουν τον θάνατο για να δημιουργήσουν μια νέα ζωή, προκαλούν λουτρό αίματος για να δημιουργήσουν μια νέα φυλή - το ρεφρέν είναι γνωστό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, το όλο σχέδιο ενορχηστρώνεται και εκτελείται από ένα μεμονωμένο άτομο που δέχεται να θυσιαστεί, μαζί με μερικούς άλλους, για να φωνάξει στον κόσμο τη δική του παραληρηματική αλήθεια. Ο Μπρέιβικ δεν αυτοκτόνησε μετά την πράξη του. Θέλει να φωνάξει δυνατά και δημόσια τις υποτιθέμενες αξίες που υπερασπίζεται. Αυτοανακηρύσσεται μελλοντικός μάρτυρας του αγώνα για μια χριστιανική Δύση.


Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν πρόκειται για μεμονωμένο προϊόν του υπερμοντερνισμού, μια τερατολογική απόκλιση του κοινωνικού συστήματος ή, αντιθέτως, αν προμηνύει γενικευμένες ανάλογες συμπεριφορές, πιστοποιημένες εκδηλώσεις της αποσύνθεσης αυτού του κοινωνικού συστήματος».

Δεν υπάρχουν σχόλια: