Απόφαση – παρωδία

Του Κ. Ξηροκώστα (*)


Τα μέλη της Πειθαρχικής Επιτροπής της Super League είναι βέβαιο ότι κατέχουν πτυχίο Νομικής (όσες αμφιβολίες κι αν αφήνει το σκεπτικό με το οποίο καταδίκασαν σε υποβιβασμό τον Ολυμπιακό Βόλου και την Καβάλα). 

Ως πτυχιούχοι Νομικής λοιπόν, δεν μπορεί, θα γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλον ότι το συγκεκριμένο σκεπτικό είναι πολύ εύκολο να γίνει κομμάτια και θρύψαλα, ακόμη κι από πρωτοετείς φοιτητές της ίδιας σχολής.


Όταν τα σημεία εκκίνησης μιας δικαστικής έρευνας αντιμετωπίζονται ως αποδεικτικά στοιχεία για να αιτιολογηθεί μια καταδικαστική απόφαση, παρέλκει κάθε άλλη εξήγηση, αναφορά, επιχειρηματολογία.


Τα ζητήματα που προκύπτουν από αυτή την απόφαση – παρωδία είναι άλλα:



1) Στις εντολές ποίων υπάκουσαν οι κύριοι της Πειθαρχικής Επιτροπής;


► Των νόμων, διατάξεων και κανονισμών που διέπουν την ύπαρξη και λειτουργία του ελληνικού ποδοσφαίρου; Αδύνατον. Δεν υπάρχει νόμος που να προβλέπει τιμωρία χωρίς αποδείξεις.


► Των συνειδήσεών τους; Μόνο εκείνοι γνωρίζουν…


► Της ΟΥΕΦΑ; Απίθανο. Μπορεί η όλη εμπλοκή της να εδράζεται στα… διαφυγόντα κέρδη των στοιχηματικών εταιριών (με τις οποίες προφανώς η ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική συνομοσπονδία έχει κοινά συμφέροντα), ωστόσο οι πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου της Μισέλ Πλατινί (και μάλιστα επί ελληνικού εδάφους) δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία: «Καμία καταδίκη χωρίς συγκεκριμένες αποδείξεις».


► Των ελληνικών ποδοσφαιρικών αρχών; Ανάξιο και να το υποθέσει κανείς. Χρόνια ολόκληρα το ελληνικό ποδόσφαιρο βρωμάει και ζέχνει. Ποδοσφαιρικές χούντες, «σφαγές» ομάδων, διαιτητικά «χειρουργεία», «χάρτινα» πρωταθλήματα, τερατώδεις διοικητικές ή πειθαρχικές αποφάσεις (συχνά καθ’ υπαγόρευση ισχυρών ποδοσφαιρικών και οικονομικών παραγόντων), «παράγκες», «καλύβες», συμμορίες, στησίματα, κομπίνες, απάτες, είναι στην ποδοσφαιρική ημερήσια διάταξη, δεκαετίες τώρα. Και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά κάθε ποδοσφαιρόφιλος στον τόπο αυτό. Όπως γνωρίζει και ότι όλα αυτά τα «λουλούδια» ανθίζουν με την ανοχή (αν όχι και με την καλλιέργεια) των ποδοσφαιρικών αρχών.


► Της πολιτικής ηγεσίας του τόπου; Πιθανόν. Η καταδίκη των δύο συγκεκριμένων ομάδων, ίσως και 2-3 ακόμη, προσφέρει (αστεία μεν, πιασιάρικα δε, με τη βοήθεια και της κατάλληλης προπαγάνδας) επιχειρήματα περί ποδοσφαιρικής κάθαρσης και μάλιστα σε μια συγκυρία που η κυβέρνηση (ευρισκόμενη στο ιστορικό χαμηλό κυβερνητικής δημοφιλίας, από τότε που ανακαλύφθηκαν οι δημοσκοπήσεις) έχει ύψιστη ανάγκη να παρουσιάσει μια κάποια «επιτυχία».