Αϊστάϊν: Η ρίζα του «κακού»!

Του ευγένιου ανδρικόπουλου


Με την οικονομική κρίση έχουν άπαντες και πάντα εκ των υστέρων απασχοληθεί.

Από την τρομοκρατημένη κυβέρνηση των ανδρεικέλων,
ως την θορυβώδη αντιπολίτευση του επί τόπου μεταβάντος και μηδέποτε αντιληφθέντος. 

Και από τους τρομολάγνους τηλεοπτικούς αναλυτές ως τους υπερφίαλους ζηλωτές ενός τρίλεπτου δημοσιότητας.


Μόνη ηχηρή απουσία οι δράστες του εγκλήματος που παραμένοντας στην ένοχη σιωπή τους διασκεδάζουν στην αφοπλιστική αφέλειά μας. 

Λόγος επαρκής για να θυμώσουμε. Ας τους τρομάξουμε λοιπόν με την σειρά μας και πάντως όχι με την επίκληση τσιτάτων από τους δεδηλωμένους σοσιαλιστές του τύπου,
Μαρξ Έγκελς Λένιν Λούξεμπουργκ ή Τρότσκι.


Επειδή είναι παντοιοτρόπως αναγνωσμένοι και ως εκ τούτου το δόγμα τους και γνωστό είναι και μη εξαιρετέο..
Ανακάλυψα έτσι ψάχνοντας τυχαία τα αρχεία μου, μια από τις σπάνιες
(αν όχι η μοναδική )
πολιτικές παρεμβάσεις ενός σοφού καταγεγραμμένη από το 1949.


Του μοναδικού Άλμπερτ Αϊστάϊν. Την παραθέτω με την υποσημείωση πως δυστυχώς δεν μας λύνει το πρόβλημα. Αντιθέτως μας βυθίζει στις υπόγειες στοές ενός μακρού προβληματισμού από τον οποίο θα προκύψουν έντονες ενστάσεις και αντιπαραθέσεις και ξανά μανά από την αρχή ράβε ξήλωνε σε δουλιά να βρισκόμαστε..


Γράφει ο Αϊστάϊν:

«Η οικονομική αναρχία της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι κατά τη γνώμη μου η πραγματική ρίζα του κακού. Το ιδιωτικό κεφάλαιο συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια και ο εντεινόμενος καταμερισμός της εργασίας ενθαρρύνει τον σχηματισμό μεγαλύτερων μονάδων παραγωγής εις βάρος των μικρότερων. Το αποτέλεσμα είναι μια ολιγαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου, που η τεράστια εξουσία της δεν μπορεί να ελεγχθεί ούτε από τη δημοκρατικά οργανωμένη πολιτική κοινωνία. Αυτό συμβαίνει επειδή τα μέλη των νομοθετικών σωμάτων επιλέγονται από τα πολιτικά κόμματα, που χρηματοδοτούνται ή επηρεάζονται από καπιταλιστές. Ετσι, οι αντιπρόσωποι του λαού δεν προστατεύουν αρκετά τα συμφέροντα των μη προνομιούχων τμημάτων του πληθυσμού. Επίσης, κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι καπιταλιστές αναπόφευκτα ελέγχουν, άμεσα ή έμμεσα, τις κύριες πηγές ενημέρωσης (εφημερίδες, ραδιόφωνο, παιδεία). Είναι λοιπόν εξαιρετικά δύσκολο και στις περισσότερες περιπτώσεις σχεδόν αδύνατο να καταλήξει ο πολίτης σε αντικειμενικά συμπεράσματα και να χρησιμοποιήσει ευφυώς τα πολιτικά του δικαιώματα».


Υπάρχει ωστόσο και ένα καθοριστικό «ναι μεν αλλά» στην συλλογιστική του.. Παρακολουθείστε το..


«Μια σχεδιασμένη οικονομία, που προσαρμόζει την παραγωγή στις ανάγκες της κοινωνίας, θα διανέμει την εργασία σε όλους εκείνους που μπορούν να εργαστούν και θα εγγυάται τα προς το ζην σε κάθε άνδρα, γυναίκα, παιδί. Η μόρφωση του ατόμου, μαζί με την καλλιέργεια των έμφυτων ικανοτήτων του, θα τείνουν να αναπτύξουν μέσα του ένα αίσθημα υπευθυνότητας έναντι των συνανθρώπων του που θα αντικαταστήσει την αποθέωση της εξουσίας και της εγκληματικής επιτυχίας που βλέπουμε σήμερα στην κοινωνία μας. Το επίτευγμα του σοσιαλισμού όμως απαιτεί τη λύση μερικών εξαιρετικά δύσκολων κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων. Πώς μπορεί, σε μια συγκεντρωτική πολιτική και οικονομική εξουσία, να αποτραπεί η ανάπτυξη μιας πανίσχυρης και αλαζονικής γραφειοκρατίας; Πώς μπορούν να προστατευτούν τα δικαιώματα του ατόμου και να εξασφαλιστεί ένα δημοκρατικό αντίβαρο στην εξουσία της γραφειοκρατίας;».


Για την αντιγραφή
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr