Ο τύπος –κατά κόσμο Μπάμπης Παπαδημητρίου – έχει αναλάβει εργολαβικά από την καθημερινή φυλλάδα του μονοπύθμενου μαουνιέρη,
την λάτζα του καθαρισμού των αμπαριών του στα κοινωνικά μεσοπέλαγα, για να μολύνει δια των λυμάτων της γραφίδας του το περιβάλλον.
Τελευταία αλλά μάλλον όχι έσχατη απορροή, ήταν πως δύο κόμματα, το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός, ιδία το πρώτο, βρίσκονται με το ένα πόδι εκτός νομιμότητας. Της νομιμότητας που έχουν επιβάλλει οι εφοπλιστές οι κρατικοδίαιτοι εργολάβοι και οι λοιποί συγγενείς εννοεί.
Το ποιος είναι εντός εκτός και επί τα αυτά των τοκογλύφων Ναζί μας προκύπτει ευθέως από την φυλλάδα που φιλοξενεί το σιαλωμένο μελάνι του.
Από τότε δηλαδή που η ιδιοκτησία της εξυμνούσε τον Χίτλερ και ζητούσε την κεφαλή επί πίνακι
από τους Γλέζο και Σάντα οι οποίοι είχαν ξεσχίσει την σβάστικά του για να ανεμίσουν την Ελληνική σημαία στην Ακρόπολη.
Από τότε που εξυμνούσε τους κατακτητές γιατί ως αντίποινα της εκτέλεσης από τους αντάρτες ενός στρατηγού στους Μολάους θα εκτελούσαν 200 κομμουνιστές στην Καισαριανή.
Κι από σήμερα που προς χάριν του οικολόγου -ρυπαντή κατά πως γράφει σωστά ο Κουρής- αφεντικού και όχι εργοδότη του,
ομνύει στο όνομα των απογόνων τοκογλύφων εκείνων των ΝΑΖΙ υπονομεύοντας δια των εκδηλώσεών του αυτών το μέλλον εκατομμυρίων ελλήνων.
Να το ενημερώσω εγώ -ο οποίος δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, αλλά θα τα υπερασπίζομαι έως θανάτου γιατί εκφράζουν μορφές και τμήματα της κοινωνίας, -αυτό δημοσιογραφικό υπόλοιπο,
ότι απέναντι του δεν έχει απλώς ένα ή δύο ή τρία κόμματα, αλλά εκατομμύρια λαού τα οποία δεν ανέχονται αυτού του τύπου τις καθεστωτικές απειλές, επειδή κατά την στιγμή της λαϊκής αποκάλυψης ο εργοδότης του θα έχει πανικόβλητος εγκαταλείψει τον τιτανικό του και θα βρεθεί απελπιστικά μόνος αντάμα με τα φασίζοντα γραπτά του, αλλά απέναντι στον φυσικό του δικαστή.
Τον λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου