Νίκη χρυσή σε μαύρο φόντο

 Του Ευγένιου Ανδρικόπουλου

Κοπετός θλίψης και παρακμής. Μιζέρια. Απαξίωση ενός ανθρώπινου δυναμικού που έκπληκτο αυτοαμφισβητείται. Για το που ευθύνεται. Ανατρέχει στα πεπραγμένα του απολογιστικά μα δεν απαντιέται με αξιόποινες πράξεις ή παραλείψεις από εκείνες που δικαιολογούν την λυσσαλέα επίθεση που δέχεται. Από τους τοκογλύφους κατακτητές και τα γιουσουφάκια τους. Αλλά εκεί που η προπαγάνδα τους τείνει να τον βυθίσει στις ενοχές του, πετιέται στους εβένινους ορίζοντές του ένα ασπρογάλανο λυγερόκορμο πουλί. Ως ήλιος που αναδύθηκε από τα νερά της ανατολής. Γέμισε αμέσως χρώματα αισιοδοξίας ο ουρανός. Ξάνοιξε. Για να δει τα παιδιά του, τα κορίτσια του, τους απογόνους του από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό –εκεί όπου η οξείδωση του παραγοντισμού δεν πιάνει γιατί το μέταλλό του είναι σπάνιο και υπερπολύτιμο- να πετούν στις κορυφές των οριζόντων και να τον καλούν κοντά τους. Αφυπνίστηκε στην στιγμή. Όχι δεν φταίει αυτός. Δεν φταίει η ράτσα ή γενιά του που την λέκιασαν με το μαύρο καμένο λάδι της πολυδουλεμένης μηχανής για τα κέρδη τους οι καθεστωτικοί αλήτες. Όπου αυτά ήταν απόντα, παρούσα ήταν η ελληνική ψυχή. Συγχαρητήρια κοπέλες μου. Διπλά και τριπλά. Γιατί η νίκη σας αυτή θα γραφτεί στην ιστορία μας με γράμματα χρυσά σε μαύρο φόντο. Αποκτά έτσι λάμψη μοναδική.Σαν το βλέμμα ενός θεού..