Περί όνου σκιάς,

Εν μέσω του τρομώδους αχού για το μεσοπρόθεσμο, 
μας προστέθηκαν από το πουθενά τα άσφαιρα πυρά μεταξύ Πάγκαλου και Τασούλα περί του ποιος πότε και πως αποκατάστησε την δημοκρατία, αυτή την δημοκρατία, στον τόπο. 


Επί των έπεων πτερόεντων είχαν αμφότεροι δίκιο. 


Και ο Πάγκαλος που ωρυόταν περί του χωροφύλακος και κυρίως περί του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων, (είχα κατά το έτος 1972 διέλθει επιτυχώς τις πανελλαδικές αλλά για να εγγραφώ στο πολιτικό της νομικής απαιτείτο το εν λόγω πιστοποιητικό που βεβαίως δεν είχα λόγω ανέντιμου πρότερου πολιτικού βίου), 



αλλά και ο Τασούλας που ανταπέδιδε τα ίσα ντεσιμπέλ προκειμένου να υποστηρίξει πονηρά ότι η δημοκρατία αποκαταστάθηκε πολύ πριν δίχως να προσδιορίσει χρονικά αυτό το πριν. 


Η αλήθεια. 


Ως το 1974 τα τρία τέταρτα του πληθυσμού της Ελλάδας ή είχαν οικειοθελώς αυτοεξοριστεί διά της μετανάστευσης, ή κυνηγούνταν ανελέητα από το μετεμφυλιακό καθεστώς υποχρεούμενοι να διάγουν την ζωή τους στις φυλακές και τα ξερονήσια, 


απλώς γιατί η πολιτική τους θέση αμφισβητούσε θεμελιακά τους τυράννους. 


Πληγή που αποκαταστάθηκε εν μέρει επί Κωνσταντίνου Καραμανλή του θείου  το 1974 για να ανασάνει ο κόσμος απελεύθερα εντελώς το 1981. 


Αφού λοιπόν αποκαταστήσαμε την αλήθεια μήπως να αποκαταστήσουμε και την δημοκρατία επειδή τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει μαζί με την εθνική κυριαρχία πνιγεί στα Ευρωπαϊκά σκατά που μας βύθισαν τα εγχώρια δουλικά τους;