Την είχα αδικήσει είναι η αλήθεια. Στην Τίνα Μπιρμπίλη αναφέρομαι.
Εμφανίστηκε ως ο κομήτης Χάλεϊ από πολιτικό πουθενά, δίχως σοσιαλιστικές περγαμηνές, διαπέρασε την πολιτική ατμόσφαιρα επικίνδυνα για το κομματικό κατεστημένο, διεκδίκησε με αξιώσεις επ’ αυτού την μόνιμη εγκατάστασή της,
αλλά καταληκτικά η κάθοδός της προκάλεσε την σύγκρουση που εξ αρχής θα είχε συντελεστεί αν ο κομματικός άνθρακας δεν είχε αιφνιδιαστεί.
Συνέπεια αυτής ήταν να εκτιναχθεί και πάλι στο άπειρο απ’ όπου και προήλθε.
Πέραν του λευκού πολιτικού της μητρώου δεν είχα κάτι να της προσάψω και αυτό που με είχε και
με ενοχλεί σταθερά, είναι πως δεν μπορεί δια της κ. Μπιρμπίλη που λοιδορούσα να επιβραβεύεται η κοινωνική απουσία.
Έκανα όμως λάθος και οφείλω έστω και εκ των υστέρων να το παραδεχθώ,
δεδομένου πως η πολιτική της πορεία ήταν μια έκπληξη θετική.
Βεβαίως όχι για την αντικομφορμιστική της συμπεριφορά κυρίως ενδυματολογικά.
Θα θυμάστε όλοι πως εμφανίστηκε στην ορκωμοσία με σακίδιο στην πλάτη και αθλητικά υποδήματα.
Αλλά κυρίως γιατί στο σακίδιό της μετέφερε ιδέες τις οποίες με θράσος ως προς την θέση της είναι η αλήθεια, τις εμφάνιζε υπερασπίζοντάς τις ως την τελευταία στιγμή.
Ιδέες που αφορούσαν την προστασία του περιβάλλοντος το οποίο άπασες οι κυβερνήσεις έχουν καθυποτάξει στον βωμό του επιχειρηματικού κέρδους.
Την θυμάμαι (ήμουν στην βουλή) σε μια από τις συγκρούσεις της να υποχρεώνεται στην ακρόαση εκατοντάδων πασοκικών παπαριών,
έναντι στις οποίες παρέθετε επιχειρήματα που αν είχαν έστω και κατά το ελάχιστο εισακουστεί, ίσως αυτό το ξινό άγνωστο πολιτικά πρόσωπο να είχε ανοίξει διάπλατα την πόρτα σε μια πολεοδομικά άλλη Ελλάδα.
Φυσικά και δεν ξεχνώ πως δια της υπογραφής της σε μια σειρά μνημονιακών νομοσχεδίων έχει πιστωθεί την εξαθλίωση του λαού μας, αλλά είναι η τελευταία, ως τροχός της πασοκικής αμάξης, και ως εκ τούτου φέρει και το μικρότερο μερίδιο ευθύνης σε αυτό..
Στάθηκε άτυχη εντός της τύχης της. Συνέπεσε να αναλάβει αξίωμα σε μια περίοδο οι αξίες είχαν δραματικά υποτιμηθεί. Πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Έτσι ακόμη και η όποια προσφορά της θα αλεστεί στις μυλόπετρες της λήθης που τις κινούν τα καθεστωτικά ρεμάλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου