Από τον Γιάννη Τριάντη
Οταν κατεβαίνει ορμητικό και θολό το ποτάμι, το αποφεύγεις. Παίρνεις τη βάρκα σου και βγαίνεις στην όχθη, ψάχνοντας για γέφυρα που θα σε πάει απέναντι... Αυτό έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου Μόλις είδε ότι κινδυνεύει να βυθιστεί, άρχισε τους ελιγμούς για να βγει στην όχθη. Εστειλε ένα ψεύτικο SOS στον Σαμαρά, άρχισε να πετάει από τη βάρκα «κηπουρούς» και αντιρρησίες τύπου Μπιρμπίλη, καθαίρεσε τα πρώτα βιολιά (Παπακωνσταντίνου, Πεταλωτής) για να μην ακούγεται εκείνο το μονότονο καταθλιπτικό βαλς του θανατά και έψαξε για γέφυρα. Τη βρήκε στο πρόσωπο του Βενιζέλου... Ο Γ. Παπανδρέου δεν
θα μείνει στην Ιστορία για τη συγκρότησή του, ούτε για την προσφορά του στον Σοσιαλισμό. Ούτε, βέβαια, για την αρχηγική του στόφα. Ομως διαθέτει ένα βασικό προσόν. Ακούει και μαθαίνει. Αυτό, σε συνδυασμό με την τύχη του -γεννήθηκε σε οικογένεια πολιτικών και έμαθε τα κόλπα από μικρός-, ευνόησε την ανάπτυξη ορισμένων δεξιοτήτων, που είναι άκρως απαραίτητες στο βιντεοπαιχνίδι της ασκούμενης πολιτικής... Κάπως έτσι -και με προίκα το επώνυμό του- πήρε το δακτυλίδι από τον Σημίτη και κατά τον ίδιο τρόπο κατατρόπωσε τότε τον Βενιζέλο. Βγήκε στις ρούγες και έκανε σημαία του ακριβώς εκείνο που τον απωθούσε: τον Παπανδρεϊσμό και το ΠΑΣΟΚ του πατέρα του. Διότι, όπως προσφυώς έγραψε προσφάτως στην «Ε» ο Δημήτρης Σεβαστάκης, πατέρας (πολιτικός) του Γ. Παπανδρέου είναι ο Σημίτης και όχι ο Ανδρέας Παπανδρέου... Τέλος πάντων, προχθές ο πρωθυπουργός «τα έδωσε όλα στον Βενιζέλο», επειδή δεν είχε άλλον δρόμο. Ομως αν πετύχει το νέο τρυκ, κερδισμένος θα είναι ο ίδιος και όχι ο «νέος τσάρος» της Οικονομίας. Πολύ απλά: με το «νέο προφίλ», τις νέες ταχυδακτυλουργίες, τα εφέ περί διαπραγμάτευσης, το... δημοψήφισμα και τις δήθεν επιτυχίες (5η δόση και νέο δάνειο είναι προαποφασισμένα και αναμενόμενα, γιατί αλλιώς θα μπατάρει το καράβι της Ενωσης), αν καταφέρει να εγκλωβίσει πάλι τον κόσμο και -μία στο εκατομμύριο- να ξαναπάρει τις εκλογές, θα είναι ο μεγάλος κερδισμένος. Ομως και τώρα, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ωφελημένος είναι ο Γ. Παπανδρέου: ήταν ξεγραμμένος, με μια κυβέρνηση που καταρρέει, αλλά ξαναμπήκε στο παιχνίδι κερδίζοντας πολιτικό χρόνο... Αν χάσει τις εκλογές, χάνεται πολιτικά ούτως ή άλλως. Απλώς, τώρα, με την αναβάθμιση του Βενιζέλου, ξέρουν όλοι ποιος θα είναι ο διάδοχός του. Ομως, αυτό είναι το τελευταίο που θα ενδιέφερε έναν ηττημένο και καθημαγμένο Παπανδρέου...
Οταν κατεβαίνει ορμητικό και θολό το ποτάμι, το αποφεύγεις. Παίρνεις τη βάρκα σου και βγαίνεις στην όχθη, ψάχνοντας για γέφυρα που θα σε πάει απέναντι... Αυτό έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου Μόλις είδε ότι κινδυνεύει να βυθιστεί, άρχισε τους ελιγμούς για να βγει στην όχθη. Εστειλε ένα ψεύτικο SOS στον Σαμαρά, άρχισε να πετάει από τη βάρκα «κηπουρούς» και αντιρρησίες τύπου Μπιρμπίλη, καθαίρεσε τα πρώτα βιολιά (Παπακωνσταντίνου, Πεταλωτής) για να μην ακούγεται εκείνο το μονότονο καταθλιπτικό βαλς του θανατά και έψαξε για γέφυρα. Τη βρήκε στο πρόσωπο του Βενιζέλου... Ο Γ. Παπανδρέου δεν
θα μείνει στην Ιστορία για τη συγκρότησή του, ούτε για την προσφορά του στον Σοσιαλισμό. Ούτε, βέβαια, για την αρχηγική του στόφα. Ομως διαθέτει ένα βασικό προσόν. Ακούει και μαθαίνει. Αυτό, σε συνδυασμό με την τύχη του -γεννήθηκε σε οικογένεια πολιτικών και έμαθε τα κόλπα από μικρός-, ευνόησε την ανάπτυξη ορισμένων δεξιοτήτων, που είναι άκρως απαραίτητες στο βιντεοπαιχνίδι της ασκούμενης πολιτικής... Κάπως έτσι -και με προίκα το επώνυμό του- πήρε το δακτυλίδι από τον Σημίτη και κατά τον ίδιο τρόπο κατατρόπωσε τότε τον Βενιζέλο. Βγήκε στις ρούγες και έκανε σημαία του ακριβώς εκείνο που τον απωθούσε: τον Παπανδρεϊσμό και το ΠΑΣΟΚ του πατέρα του. Διότι, όπως προσφυώς έγραψε προσφάτως στην «Ε» ο Δημήτρης Σεβαστάκης, πατέρας (πολιτικός) του Γ. Παπανδρέου είναι ο Σημίτης και όχι ο Ανδρέας Παπανδρέου... Τέλος πάντων, προχθές ο πρωθυπουργός «τα έδωσε όλα στον Βενιζέλο», επειδή δεν είχε άλλον δρόμο. Ομως αν πετύχει το νέο τρυκ, κερδισμένος θα είναι ο ίδιος και όχι ο «νέος τσάρος» της Οικονομίας. Πολύ απλά: με το «νέο προφίλ», τις νέες ταχυδακτυλουργίες, τα εφέ περί διαπραγμάτευσης, το... δημοψήφισμα και τις δήθεν επιτυχίες (5η δόση και νέο δάνειο είναι προαποφασισμένα και αναμενόμενα, γιατί αλλιώς θα μπατάρει το καράβι της Ενωσης), αν καταφέρει να εγκλωβίσει πάλι τον κόσμο και -μία στο εκατομμύριο- να ξαναπάρει τις εκλογές, θα είναι ο μεγάλος κερδισμένος. Ομως και τώρα, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ωφελημένος είναι ο Γ. Παπανδρέου: ήταν ξεγραμμένος, με μια κυβέρνηση που καταρρέει, αλλά ξαναμπήκε στο παιχνίδι κερδίζοντας πολιτικό χρόνο... Αν χάσει τις εκλογές, χάνεται πολιτικά ούτως ή άλλως. Απλώς, τώρα, με την αναβάθμιση του Βενιζέλου, ξέρουν όλοι ποιος θα είναι ο διάδοχός του. Ομως, αυτό είναι το τελευταίο που θα ενδιέφερε έναν ηττημένο και καθημαγμένο Παπανδρέου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου