Περί ύβρεως..

.Από τον Γιάννη Τριάντη

Καλά, πού ζει αυτός ο Βέλγος υπουργός Οικονομικών; 
Δεν καταλαβαίνει τίποτε από οικονομικά; 


Δεν βλέπει ότι μοναδική οδός σωτηρίας για την Ελλάδα είναι τα νέα μέτρα, τα σκληρά, τα συνεχή, τα μόνιμα; Υπάρχει, λέει, όριο στην αντοχή της ελληνικής κοινωνίας

Οτι δεν θα αντέξει. Οτι τα σκληρά μέτρα καταστρέφουν την ανάπτυξη. Μα τι λέει αυτός ο άνθρωπος; Και καλά. Αφού δεν ήξερε, γιατί δεν ρώταγε την κυρία Δαμανάκη, η οποία πολεμάει τον λαϊκισμό από τις Βρυξέλλες ή -ακόμη καλύτερα- γιατί δεν διάβασε την έκκληση των «32» διανοουμένων, οι οποίοι αποθεώνουν το Μνημόνιο και δέονται υπέρ
εφαρμογής των σωτηρίων συνταγών!!!!!! 


Μα είναι άσχετος αυτός ο άνθρωπος; Μπας και είναι κρυπτοαριστερός, ή παίζει το παιχνίδι του Σαμαρά; Μήπως είναι θιασώτης των Αγανακτισμένων; Αυτό το τελευταίο γιατρεύεται. Θα του στείλουμε κάτι ωραίες αναλύσεις για τις συγκεντρώσεις, και θα μάθει ότι δεν είναι και τίποτε σπουδαίο. Να, κάτι βολεμένοι του παρελθόντος που λιθοβολούν το Κοινοβούλιο επειδή τώρα δεν κάνουν ρουσφέτια οι βουλευτές! 


Κάτι Χρυσαυγίτες που φωνάζουν αισχρά συνθήματα εναντίον του Κοινοβουλευτισμού και της Δημοκρατίας. Κι ένα πλήθος με απολωλότα πρόβατα που ενθουσιάζονται από τον κάθε Μίκη και τον κάθε Λαζόπουλο. (


Εδώ δικαίως ανατριχιάζουν οι μαινάδες του «εκσυγχρονισμού». Ολα κι όλα.) 


Ρίξε μια ματιά, υποβολέα, εδώ δίπλα, στο ρεπορτάζ για τις επενδυτικές προτάσεις που λιμνάζουν επί χρόνια. Θα φρίξεις. Η γραφειοκρατία, η πολυνομία και η αβελτερία -ανικανότητα και εγκληματική αδιαφορία να το πεις;- έχουν κάνει το θαύμα τους... 


Και το Μνημονιακό κερασάκι στην υφάλμυρη τούρτα: Γύρω στις διακόσιες νέες προτάσεις για επενδύσεις μένουν στο ράφι, γιατί δεν υπάρχει προσωπικό να τις εξετάσει! Ποια είναι η ύβρις, λοιπόν; Οι μούντζες και οι αρές;