Κάνατε τεράστιο λάθος όσοι πιστέψατε πως προϊούσης της ημέρας δεν θα αναφερόμουν στην νίκη της ομάδας μου.
Της Μπαρτσα του λαού εννοώ φυσικά..
Άλλωστε πως θα μπορούσε η ομάδα μου να ήταν κάποια τύπου Ρεάλ των τραπεζιτών.
Η Μπάρτσα του λαού της.
Αυτού που την έχει εικόνισμα στο εικονοστάσι του. Γιατί κάπως έτσι θα ονειρευόμουν και την επί της εγχώριας αγοράς συμπάθειά μου αλλά φευ..
Η Μπάρτσα λοιπόν χθες κατέστησε -από το δέκατο λεπτό και μετά -την Μάτζεστερ του Φέργκιουσον μικρομεσαία ομάδα που δεν θα την τοποθετούσα καν στο ισπανικό πρωτάθλημα,
γιατί κάποιες μικρομεσαίες εκεί της έχουν κάνει ζημιά.
Το γιατί είναι προφανές και κυρίως στα περιθώρια που παρέχει ο βασιλιάς των αθλημάτων να γοητεύει τους φιλάθλους του.. Αποδείχθηκε περίτρανα πως το ποδόσφαιρο είναι μαγευτικό γιατί δεν είναι μόνο ταχύτητα και δύναμη τις οποίες ως ευαγγέλιο ακολουθεί η Μάτζεστερ.
Είναι ένας θείκός συνδυασμός πάρα πολλών παραγόντων που αν κάποιος μπορούσε να θέσει κυρίαρχο έναν,
αυτός το δίχως άλλο θα ήταν το μυαλό, με την εξαντλητική άσκηση για την αυτοματοποίηση των κινήσεων της ομάδας να ακολουθεί..
Κατά τα υπόλοιπα βεβαίως και εμπεριέχεται η δύναμη η ταχύτητα και η τεχνική ελέγχου της μπάλας από τους παίχτες,
αλλά κανένα από όλα αυτά τα στοιχεία δεν θα μπορούσε να αποδώσει τον γεωμετρικό τρόπο με τον οποίο αναπτυσσόταν η Μπάρτσα.
Θυμηθείτε την μεγαλειώδη αποτυχία της Αργεντινής στο Παγκόσμιο κύπελλο και θα σας έρθουν ευθύς αμέσως οι εικόνες ενός άναρχου Μέσι να μην γνωρίζει που και πώς να μοιράσει την μπάλα,
ή της Ρεάλ των έντεκα ασύνδετων μεταξύ τους αστεριών και θα με δικαιώσετε.
Κι ως προς αυτό έχουν δίκιο κάποιοι αθλητικοί συνάδελφοί μου που επιμένουν στον μέγεθος κατοχής της μπάλας από τους Καταλωνούς.
Εντάξει.. Υπερκαλύφθηκα ως ζων οργανισμός. Μου έδωσε ο πατέρας μου την δυνατότητα της πρόσληψης μιας εξωτερικής πραγματικότητας ως αυτή, της Μπάρτσα και του Άγιαξ της δεκαετίας 70, που εν τη ευρεία έννοια, και η Μπάρτσα, του Κρόϊφ δημιούργημα είναι.
Λυπάμαι εκείνους που δεν έζησαν καμιά από τις δυο ομάδες, και εκείνους που ακόμη δεν έχουν γεννηθεί και δεν ξέρω αν τύχει να ζήσουν κι αυτοί κάτι παρόμοιο ως αυτό.
Μπάρτσα η ομάδα του λαού της. Τέλος.
Της Μπαρτσα του λαού εννοώ φυσικά..
Άλλωστε πως θα μπορούσε η ομάδα μου να ήταν κάποια τύπου Ρεάλ των τραπεζιτών.
Η Μπάρτσα του λαού της.
Αυτού που την έχει εικόνισμα στο εικονοστάσι του. Γιατί κάπως έτσι θα ονειρευόμουν και την επί της εγχώριας αγοράς συμπάθειά μου αλλά φευ..
Η Μπάρτσα λοιπόν χθες κατέστησε -από το δέκατο λεπτό και μετά -την Μάτζεστερ του Φέργκιουσον μικρομεσαία ομάδα που δεν θα την τοποθετούσα καν στο ισπανικό πρωτάθλημα,
γιατί κάποιες μικρομεσαίες εκεί της έχουν κάνει ζημιά.
Το γιατί είναι προφανές και κυρίως στα περιθώρια που παρέχει ο βασιλιάς των αθλημάτων να γοητεύει τους φιλάθλους του.. Αποδείχθηκε περίτρανα πως το ποδόσφαιρο είναι μαγευτικό γιατί δεν είναι μόνο ταχύτητα και δύναμη τις οποίες ως ευαγγέλιο ακολουθεί η Μάτζεστερ.
Είναι ένας θείκός συνδυασμός πάρα πολλών παραγόντων που αν κάποιος μπορούσε να θέσει κυρίαρχο έναν,
αυτός το δίχως άλλο θα ήταν το μυαλό, με την εξαντλητική άσκηση για την αυτοματοποίηση των κινήσεων της ομάδας να ακολουθεί..
Κατά τα υπόλοιπα βεβαίως και εμπεριέχεται η δύναμη η ταχύτητα και η τεχνική ελέγχου της μπάλας από τους παίχτες,
αλλά κανένα από όλα αυτά τα στοιχεία δεν θα μπορούσε να αποδώσει τον γεωμετρικό τρόπο με τον οποίο αναπτυσσόταν η Μπάρτσα.
Θυμηθείτε την μεγαλειώδη αποτυχία της Αργεντινής στο Παγκόσμιο κύπελλο και θα σας έρθουν ευθύς αμέσως οι εικόνες ενός άναρχου Μέσι να μην γνωρίζει που και πώς να μοιράσει την μπάλα,
ή της Ρεάλ των έντεκα ασύνδετων μεταξύ τους αστεριών και θα με δικαιώσετε.
Κι ως προς αυτό έχουν δίκιο κάποιοι αθλητικοί συνάδελφοί μου που επιμένουν στον μέγεθος κατοχής της μπάλας από τους Καταλωνούς.
Εντάξει.. Υπερκαλύφθηκα ως ζων οργανισμός. Μου έδωσε ο πατέρας μου την δυνατότητα της πρόσληψης μιας εξωτερικής πραγματικότητας ως αυτή, της Μπάρτσα και του Άγιαξ της δεκαετίας 70, που εν τη ευρεία έννοια, και η Μπάρτσα, του Κρόϊφ δημιούργημα είναι.
Λυπάμαι εκείνους που δεν έζησαν καμιά από τις δυο ομάδες, και εκείνους που ακόμη δεν έχουν γεννηθεί και δεν ξέρω αν τύχει να ζήσουν κι αυτοί κάτι παρόμοιο ως αυτό.
Μπάρτσα η ομάδα του λαού της. Τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου