Ποιος κοιτάζει εκτός ευρώ;

Διάβασα μια έξυπνη προβοκάτσια υπό τον τύπο αρθρογραφίας του γνωστού και μη εξαιρετέου Μπάμπη Παπαδημητρίου στην Καθημερινή, 


( ξέρετε την φυλλάδα που στο άκουσμα και μόνο της λέξης αριστερά παρουσιάζει έντονα συμπτώματα αλλεργικών εξανθημάτων) ,


με τον συντάκτη να έχει αναλάβει χρέη υπερασπιστού της Μαρίας Δαμανάκη (!) διατυπώνοντας το ερώτημα ως εξής: 


Και αν η Δαμανάκη έχει δίκιο; 


Κατά τον τρόπο αυτό προφυλάσσει πρώτον τον εαυτό του από κάποιο πιθανό πολιτικό ολίσθημα και δεύτερον υπακούει στις άνωθεν εντολές, οι οποίες απαιτούν  η σπορά των τρομοκρατικών ζιζανίων που η κυβέρνηση των ανδρεικέλων έχει ξεκινήσει  να μην διακοπεί.


 Αφού περιφέρεται έτσι των αντιδράσεων όλων των πολιτικών κομμάτων δι ενός υποδόριου χλευασμού κυρίως του Σαμαρά, 



(για την Αυγή και τον Ριζοσπάστη ούτε λόγος να γίνεται διότι «θλίφτηκε» ιδιαιτέρως από τις εναντίον της Δαμανάκη επιθέσεις τους), 


καταλήγει επικαλούμενος τον Ζισκάρ Ντ’ Εστέν 


(διανθίζοντάς τον με όλες τις πολιτικές κολακείες που εντόπισε επί του Μπαμπινιώτη), 


του οποίου η άποψη κατά τον συντάκτη είναι θέσφατο.


Λέει λοιπόν ο Γάλλος σωβινιστής που από κοινού με τον Έλληνα πολιτικό λιγούρη της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης των μονοπωλίων μας πήρε ψαράκι από την μικρή γυάλα και μας πέταξε απροστάτευτους στην Εοκική θάλασσα με τους πολυεθνικούς καρχαρίες:


«Δεν υπάρχει κρίση του ευρώ! Το ενιαίο νόμισμα πάει καλά, πολύ καλά μάλιστα λένε κάποιοι. Αυτό που δεν είχαμε προβλέψει, αντιθέτως, είναι τι θα συμβεί αν μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, όπως είναι η Ελλάδα, πτωχεύσει. Κάποιες χώρες διαχειρίστηκαν τα δημόσια οικονομικά τους κατά τρόπο ξεδιάντροπο και, κανονικά, θα έπρεπε να κηρυχθούν σε πτώχευση. Οι Ευρωπαίοι θέλουν να το αποφύγουν γιατί οι ομολογιούχοι ανησυχούν και φοβούνται ότι η κρίση θα μολύνει τα διπλανά κράτη, κάτι το οποίο, προσωπικά, δεν πιστεύω. Οσοι προβαίνουν σε ελλειμματική διαχείριση, κράτη και μεγάλοι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί, θα πρέπει να αναλαμβάνουν οι ίδιοι το κόστος της πολιτικής τους».


« Σε ότι αφορά την Ελλάδα και την έξοδο από το Ευρώ παραδέχεται πως ναι αν δεν κατάφερναν να επιστρέψουν σε συνθήκες ισορροπίας, θα μπορούσαν, είναι αλήθεια, να εξέλθουν από την Ευρωζώνη ώστε να να υποτιμήσουν. Θα ήταν καταστροφικό γι’ αυτούς… όχι όμως για τη Ζώνη του Ευρώ. Σημειώστε ότι η παρούσα κρίση χρέους δεν θίγει κανένα από τα ιδρυτικά κράτη της Ευρώπης. Τα άλλα κράτη δεν έχουν, προφανώς, αφομοιώσει τον πολιτισμό και το πνεύμα που επικράτησε κατά τη στιγμή της δημιουργίας (της Ενωμένης Ευρώπης)».

Προσέξτε αποπροσανατολισμό τύπου Ντ’ Εστέν. Αποφεύγει ως ο διάβολος το λιβάνι να μιλήσει για την πρώτη και μεγαλύτερη υποτίμηση, 


την είσοδο στην ΟΝΕ, 


η οποία υποβάθμιζε την ζωή του νότου περίπου στο ναδίρ, (θυμηθείτε την αξία των προϊόντων επί της δραχμής κι αμέσως μετά επί του ευρώ),


σιωπά ένοχα για την τριακονταετή λεηλασία του νότου και ιδιαίτερα της Ελλάδας με τους εξοπλισμούς που δια αυτών καταβλήθηκαν απίστευτα ποσά στην προώθηση των γαλλικών ερευνών και την απασχόληση των Γάλλων επιστημόνων και εργατών, 


αρνείται οποιαδήποτε αναφορά στον αφανισμό της Ελληνικής παραγωγής,  


μιλά όμως για έναν ενιαίο πολιτισμικό σχήμα που στην πράξη αιωρείται ως η θεωρία ενός ανύπαρκτου νεφελώματος,


 για να καταλήξει κινδυνολογώντας ως έτερος λαγός της Ευρωπαϊκής επιτροπής: 


"κάτσετε στ’ αυγά σας έχετε αίμα ακόμη να σας ρουφήξουμε".
Εντάξει Μπάμπη το έβγαλες το μεροκάματο.