Και ο Γιανναράς τον χαβά του…

Υπό φυσιολογικές συνθήκες όταν γράφει οφείλουν άπαντες να τον γράφουν. Αλλά επειδή ορισμένες φορές ο συγκεκριμένος θεούσος είναι εξόχως προκλητικός και αφήνει κουβέντες που πέφτοντας κάτω ίσως να κάνουν θόρυβο σε ευεπίφορα ώτα, εντόπισα μια του ατάκα από το έσχατο «αραβούργημά» του στις επιφυλλίδες της καθημερινής φυλλάδας του μονοπύθμενου μαουνιέρη.
  Για τον ορισμό της ελευθερίας πρόκειται επί του οποίου ασελγεί αμέσως μετά  των ανούσιων ιστορικών φληναφημάτων τα οποία διαπραγματεύεται.  Τον προσδιορίζει λοιπόν ως εξής: «Ελευθερία ονομάζουμε τη δυνατότητα (ή το ατομικό «δικαίωμα») απεριόριστων κατά το δυνατό επιλογών. Να επιλέγω, όχι να μου επιβάλλουν. Να διαλέγω πολίτευμα, κυβέρνηση, κοινωνική ιδεολογία, μεταφυσικές «πεποιθήσεις», εφημερίδα, κανάλι, αναγνώσματα, ενδυμασία, εμφάνιση, σεξουαλική συμπεριφορά.Με βάση αυτή την εκδοχή της ελευθερίας οργανώνεται σήμερα η λειτουργία της αγοράς (τυπικό υπόδειγμα το «σούπερ μάρκετ»)»…

Ώπα ρε μεγάλε.. Κανείς μα κανείς ως τα τώρα έστω δεν σου ψιθύρισε στ’ αυτί πως τρεις λέξεις μεταξύ των οποίων κυρίαρχη είναι η ελευθερία (αντικειμενικότητα και δικαιοσύνη που ακόμη θα ψάχνει τον ήλιος της ο Ελύτης οι άλλες δύο) καταλήγουν σε λαϊκή πλάνη; Πως μπορεί να είσαι ελεύθερος όταν πρωτίστως είσαι δέσμιος των φυσικών αναγκών σου εκτός και αν εσύ πιεζόμενος από τα κόπρανά σου αυθυποβάλλεσαι και διά του γιόγκα αντιστρέφεις την ροή του πεπτικού σου συστήματος! Ποιας ελευθερίας υπεραμύνεσαι όταν το θεριό που κρύβεις στο στομάχι σου προσδιορίζει κοινωνικά και πολιτικά και κυρίως οικονομικά τον τρόπο ή τους τρόπους που θα καλύψεις τις ανάγκες του; Και το μπιζ τώρα. Να μου υποδείξεις εκείνον τον υπερούσιο νόα που σε κατήχησε στην αμερικανιά των γιάπηδων η οποία επικαλούμενη προσχηματικά την εντός των υπεραγορών ελευθερία του πελάτη,  ξαμόλησε ρέμπελα τα προϊόντα στα ράφια μόνο και μόνο χάριν γούστου και της πελατειακής τους ελευθερίας και όχι  για την δραστική μείωση του κόστους προσωπικού και τα κέρδη των μεγαλομετόχων τους.
Μάθε λοιπόν Γιανναρά πως ελευθερία είναι η ακριβής συνειδητοποίηση των φυσικών αλλά και επίκτητων αναγκών σου και η φιλική τους προσαρμογή στο περιβάλλον εντός του οποίου καταδικάστηκες ή ευτύχησες (εξαρτάται) ως άνθρωπος να ζεις και όχι οι πλασματικές (ανάγκες ) των διαφημιστικών προβολών.