Ένα ένα ξετσουμίζουν τα Νεοπασοκικά πολιτικά λυκόρνια. Ναπολέων Μαραβέλιας είναι το όνομά του και υπό την κάλυψη της πανεπιστημιακής τηβέννου αρθρογραφεί για τα μεγαλοπρεπή επιτεύγματα του Νεοπασοκικού θιάσου αναφέροντας επί λέξει τα εξής: «Ενα χρόνο μετά την εφαρμογή του μνημονίου έχουν γίνει αρκετά για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας όπως η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες και η αλλαγή στο ασφαλιστικό σύστημα (!) αλλά μένουν πολύ περισσότερα να γίνουν.» Και ποια λοιπόν είναι όλα όσα κατά περιούσια άποψή του που οφείλουν έστω και μηχανικά ει δυνατόν να γίνουν; Ιδού: «Χρειάζονται μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές που θα δώσουν μια νέα πνοή (εξορθολογισμός των δαπανών στην υγεία, ευελιξία στην αγορά εργασίας, άνοιγμα των αγορών και των επαγγελμάτων, ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας κ.λπ.) Οσο καθυστερούν οι διαρθρωτικές αλλαγές τόσο η χώρα θα βυθίζεται στην κρίση και τόσο περισσότερο θα συσσωρεύεται κοινωνική και πολιτική δυσαρέσκεια που είναι εκμεταλλεύσιμη από λαϊκιστικές σειρήνες, χωρίς καμία αίσθηση ευθύνης για την πορεία της χώρας.»
Να σας μεταφράσω; Μα νομίζω τα ζείτε στο πετσί σας! Μην μου πείτε πως δεν πήρατε ήδη μια πρώτη γεύση από τον Lov(e) ρδιο εξορθολογισμό των δαπανών υγείας με τις ακόρεστες συγχωνεύσεις δημοσίων νοσοκομείων τις βιτρίνες των εντατικών και την πληθώρα των βασικών εν ανεπαρκεία φαρμάκων εκτός συνταγογραφίας, ή μήπως δεν αισθανθήκατε την ευφορία του περιλαίμιου από την εργασιακή «ευελιξία» απασχολίσιμων και όχι των εργαζομένων, ή ακόμη ακόμη δεν αντιληφθήκατε το ξεπούλημα των κοινής ωφέλειας οργανισμών που χρόνια πριν έφτυσαν αίμα οι γονείς μας για να τους χτίσουν; Το ακανθώδες ζήτημα που προκύπτει είναι γιατί δεν έχτιζαν στα θεμέλιά τους όπως με το γιοφύρι της Άρτας και τους προγόνους του κάθε Μαραβέλια για να στεριώσουν καλά. Δίκιο έχετε αλλά που να το βρείτε. Στους πανεπιστημιακούς λακέδες; Δεν νομίζω…
Να σας μεταφράσω; Μα νομίζω τα ζείτε στο πετσί σας! Μην μου πείτε πως δεν πήρατε ήδη μια πρώτη γεύση από τον Lov(e) ρδιο εξορθολογισμό των δαπανών υγείας με τις ακόρεστες συγχωνεύσεις δημοσίων νοσοκομείων τις βιτρίνες των εντατικών και την πληθώρα των βασικών εν ανεπαρκεία φαρμάκων εκτός συνταγογραφίας, ή μήπως δεν αισθανθήκατε την ευφορία του περιλαίμιου από την εργασιακή «ευελιξία» απασχολίσιμων και όχι των εργαζομένων, ή ακόμη ακόμη δεν αντιληφθήκατε το ξεπούλημα των κοινής ωφέλειας οργανισμών που χρόνια πριν έφτυσαν αίμα οι γονείς μας για να τους χτίσουν; Το ακανθώδες ζήτημα που προκύπτει είναι γιατί δεν έχτιζαν στα θεμέλιά τους όπως με το γιοφύρι της Άρτας και τους προγόνους του κάθε Μαραβέλια για να στεριώσουν καλά. Δίκιο έχετε αλλά που να το βρείτε. Στους πανεπιστημιακούς λακέδες; Δεν νομίζω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου