Μας εγκαταλείπουν οι καλλίτεροι στην έτσι κι αλλιώς πολιτιστική μοναξιά μας για να μείνουμε με τις οθόνες μας τίγκα στο τηλεοπτικό σκουπίδι. Ξέφυγε μέσα από την ρωγμή του χρόνου που ο ίδιος άνοιξε τραγουδώντας την. Για τον Νίκο Παπάζογλου ο λόγος. Τον Νίκο που γνώρισα ένα βράδυ στου Ραγιά. Μου φάνηκε τότε, στα πρώτα βήματά του ήταν εκεί καταμεσής της χούντας, πως ένα τραγούδι ήταν ο όλος. Μοίρασε έτσι και από τότε τον εαυτό του για να έχουμε όλοι να παίρνουμε. Σαν το ψωμί παλιά που μπουκιά τη μπουκιά στο έτρωγαν οι γειτόνοι ώσπου στο τέλος κάποιο υπόλοιπο ψίχας ή ψυχής πήγαινες σπίτι. Αυτός ήταν ο Νίκος που στα 63 του χρόνια και με υπόλοιπο δημιουργίας αποφάσισε πως δεν μας αντέχει άλλο κι έφυγε. Κυριακή 17 Απριλίου 2011
Ο ίδιος έγραψε την επωδό του
Μας εγκαταλείπουν οι καλλίτεροι στην έτσι κι αλλιώς πολιτιστική μοναξιά μας για να μείνουμε με τις οθόνες μας τίγκα στο τηλεοπτικό σκουπίδι. Ξέφυγε μέσα από την ρωγμή του χρόνου που ο ίδιος άνοιξε τραγουδώντας την. Για τον Νίκο Παπάζογλου ο λόγος. Τον Νίκο που γνώρισα ένα βράδυ στου Ραγιά. Μου φάνηκε τότε, στα πρώτα βήματά του ήταν εκεί καταμεσής της χούντας, πως ένα τραγούδι ήταν ο όλος. Μοίρασε έτσι και από τότε τον εαυτό του για να έχουμε όλοι να παίρνουμε. Σαν το ψωμί παλιά που μπουκιά τη μπουκιά στο έτρωγαν οι γειτόνοι ώσπου στο τέλος κάποιο υπόλοιπο ψίχας ή ψυχής πήγαινες σπίτι. Αυτός ήταν ο Νίκος που στα 63 του χρόνια και με υπόλοιπο δημιουργίας αποφάσισε πως δεν μας αντέχει άλλο κι έφυγε. 
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου