Ο βασιλιάς απέθανε Ζήτω ο Βασιλιάς

Ουδείς μπορεί να τον αμφισβητήσει. Έπαιξε το θεαματικότερο ποδόσφαιρο στην χώρα μας που σε ορισμένα παιχνίδια αν δεν γνώριζες τους παίχτες πολύ άνετα θα έπεφτες στην παγίδα να υπερασπιστείς με πάθος πως το θέαμα που χαιρόσουν προερχόταν από προηγμένα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα. Το ευεργετικό για τον ίδιο είναι ότι ευτύχησε ή πέτυχε να μετουσιώσει το θέαμα και σε αποτελέσματα. Γιατί το θέαμα από μόνο του δεν στέφει πρωταθλητή. Ασφαλώς θα καταλάβατε πως για τον Ολυμπιακό πρόκειται. Εδώ…

http://www.youtube.com/watch?v=oOhlZppXy1k&feature=player_embedded

Για τον θρύλο του Λιμανιού. Τον θρύλο που όταν ψώνιζε στην Γαλλία από το πανέρια τον Μιραλάς και τον Μοδεστό μάλλον δεν περίμενε πως θα του καθόταν η λίρα εκατό. Έτσι είναι για άλλους τρέχει και για άλλους βρέχει. Αλλά ως εδώ. Λίγη πλακίτσα αύριο στους φίλους γιατί μέσα στην γενική κατήφεια χρειάζεται να γελάσει και το χειλάκι μας και φτάνει. Ξανά στα δικά μας επειδή η χλιδάτη ζωή του κάθε Μιραλάς ή Μοδεστό σε τίποτα δεν προσομοιάζει με κοινωνική μιζέρια μας. Ή μάλλον κάπου συμπίπτουμε. Αυτοί πρωταθλητές στο χόρτο κι εμείς στην λάσπη. Και για να γυρίσει ο ήλιος και να βγούμε απ’ αυτή θέλει δουλιά πολύ..