Πεφτοσυννεφάκηδες ξανά μανά.
«Μα τι λέτε.. πως είναι δυνατόν.. Να κάψει ζωντανή την μητέρα του ο μονάκριβος γιος; Τστστσ... Που γίνονται αυτά;»
Επιτοπίως να τους ενημερώσω εγώ. Επί της μνημονιακής αποικίας του καπιταλισμού. Όπου κατά νόμο και τάξη ισχύει ο θάνατός σου η ζωή μου. Και ότι νόμιμο είναι και αξιακά ηθικό.
Κι ο γιος είχε χρέη. Που τα ποσά της αποχρέωσής του θα διέρχονταν μέσα από την πώληση του υπερπολυτελούς διαμερίσματος αφού όμως θα προηγείτο ο θάνατος της μητρός του, δεδομένου πως ήταν ο μοναδικός κληρονόμος..
Επί του πανδαμάτορα καπιταλισμού τα δίποδα κτήνη επιλέγουν να προσπεράσουν ή να προκαλέσουν τον θάνατο των γονιών τους παρά τον κίνδυνο απώλειας της περιουσίας τους..
Κι ας λέει ότι θέλει ο Σόλωνας. Πως παρέλειψε τον αυστηρό κολασμό των πατροκτόνων και των μητροκτόνων γιατί δεν πίστεψε πως υπάρχουν τόσο παλιάνθρωποι.
Κι ας γράφω ότι μαλακία θέλω εγώ που στάθηκα βράχος στο προσκέφαλο τής σχεδόν σε κώμα κυρά Καίτης μου, (φωτό) επί έντεκα μήνες, πληρώνοντας τρεις αποκλειστικές ημερησίως.
Και παρά τούτα η μητέρα μου όποτε αφυπνιζόταν τις επιτιμούσε αυστηρά: «Ο γιος μου που είναι;» «Πήγε σπίτι να κάνει ένα μπάνιο το παιδί κυρά Καίτη!!» Να του πείτε να τσακιστεί και να έρθει. Έχει μπάνιο κι εδώ!!» (σε σουΐτα την είχα)
Και το μόνο που είχα κληρονομήσει ήταν τ’ όνομα των ανταρτών γονιών μου για το οποίο είμαι υπερήφανος!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου