ΣΑΤΙΡΑ:

 Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους  !!

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες της κωμωδίας.

 Επειδή έτσι όπως την διαχειρίζονται τα χειραγωγημένα Μίντια πρόκειται περί της δολιοφθοράς χαρακτήρων και όχι διακωμώδησής τους. 

Πλην ηχηρών εξαιρέσεων είναι ακροβασία δίχως δίχτυ ασφαλείας η απόδοσή της στη σκηνή. 

Φταίει που η σάτιρα οφείλει να ειναι ισοπεδωτική δίχως να είναι προσβλητική. 

Να είναι  υπαινικτική δίχως να είναι συγκεκριμένη. 

Να είναι βάναυση δίχως να είναι απειλητική. 

Να είναι ανατρεπτική δίχως να υπερβαίνει τις παραδοσιακά κόκκινες γραμμές, πολιτικών και κοινωνικών αξιών. 

Να είναι αληθινή δίχως ν αγνοεί τον κανόνα που θέλει όλες τις αλήθειες να μην είναι για όλα τ΄αυτιά. 

Και εν τέλει να ευστοχεί στο πλήγμα κατά του πολιτικού καθωσπρεπισμού και της κοινωνικής υποκρισίας. 

Η τήρηση των κανόνων αυτών θα ήταν το όγδοο θαύμα.. 

Ε, και.. Σε διαφορετική περίπτωση θα είχαμε ότι τώρα διαπράττεται  επί των οθονών μας. Άνευρες άψυχες και άνευ περιεχομένου φράσεις από ρολίστες, που αν δεν υποδύονται τον άθλιο εαυτό τους, τις αποδίδουν ως ατάκες βρεφονηπιακών σταθμών. 

Ακόμη και αν υπήρχε κάποιος που εκ πρώτοις θα τις συνέγραφε και δευτερευόντως θα τις εκφωνούσε με χρώμα και φως, υπόκειται σε σειρά απαγορεύσεων του χορηγού. Αυτού που πληρώνει τον λογαριασμό της παραγωγής. 

Αντιστάσεως όμως μη ούσης και της πελατείας δεδομένης αδιαφορούν. Με την χρωματική και σχηματική πανσπερμία παραπλεύρως τους να μην τους συγκινεί. Ή να είναι ανίκανοι να την διαχειριστούν δίνοντάς της ανατρεπτικό νόημα και περιεχόμενο. 

Αρκούνται έτσι στον εγκιβωτισμό τους σε μια στουντιακή ατμόσφαιρα που ελάχιστα απέχει της παγοτιέρας. Για να παράξουν γέλιο δια της βίας! Κάπως όπως ο στρατοκράτης δημοκρατία. Με τους υποψιασμένους να διερωτώνται ποιος έκανε πρώτος τι. Η κότα τ' αυγό ή το αυγό την κότα..Και σε ελεύθερη μετάφραση: Εμείς τα Μίντια ή τα Μίντια εμάς..

Σε προσωπικό επίπεδο ψυχογραφώ έναν άνθρωπο εστιάζοντας σε ό,τι γελάει. Γιατί γελά και ο μωρός καν τι μη γελοίον ει.. Ε, αυτό που συντρέχει επί των οθονών μας κατά τους καιρούς της νεοαταξίας είναι αυτό ακριβώς. 

Διανύουμε ήδη την εποχή της βαρβαρότητας.. Με το γέλιο να είναι βασικό αλλά εν ανεπαρκεία αγαθό..