Τα νεύρα μου τσατάλια. Η μία μετά την άλλη οι εγκληματικές συμμορίες αρμοδιότητας του ποινικού δικαίου.. Σε πολύ λίγο αυτή η χώρα δεν θα έχει ιστορία. Αλλά ποινικό μητρώο. Περί σταύλου πρόκειται. Το έγραψα προ τετραετίας για να διερωτώμαι σήμερα που εκτράπηκα έστω και κατά χιλιοστό της πραγματικότητας Ιδού:
Τηλεσκουπίδια, ξέκωλα, βίζιτες, χλιμίτζουρες «επενδυτές» της κρατικής λεηλασίας, πολιτικά απόβλητα από τους κοινωνικούς απόπατους, νταβάδες της νύχτας υπό τον πολιτικό μανδύα του αγκυλωτού σταυρού, φιλελληνικές δουλάρες του Ευκωλοχανείου, φθηνιάρηδες κομπιναδόροι του μικροαστισμού, και βαθύπλουτοι χουλιγκάνοι από το αίμα του λαού, συνθέτουν την εικόνα μιας κοινωνίας στον απόλυτο ξεπεσμό.
Έναν ξεπεσμό που κατά καιρούς τον βάφτισαν εύηχα «εκσυγχρονισμό» « μεταρρύθμιση» «ευρωπαϊκό κεκτημένο» για να καλύψουν σαν τις γάτες τη μπόχα από τα σκατά τους. Πρόκειται για αιμοσταγές εργαστηριακό υβρίδιο που η ουρά του βρίσκεται τριάντα χρόνια πίσω.
Εκεί στην άγρια δεκαετία του 1990 όπου δια της ιδιωτικής τηλοψίας σου επέβαλλαν τον εθνομηδενισμό την πλασματική ευημερία της Goldman Sachs της δημιουργικής λογιστικής και τα ζωώδη realities της κατασπάραξης του ενός από τον άλλο.
Που σου μετάγγισαν πως η πολιτική δεν είναι ζωή για να εγκαταλείψεις εσύ τη ζωή σου στους πολιτικούς και να αποσυντίθεσαι σήμερα στην από τα βακτήρια των κιτρινισμένων σελίδων της ανυπόγραφης από ντροπή νεοελληνικής ιστορίας σου.. .
Που με αντίκρισμα την αιχμαλωσία σου, άρπαξες μια πιστωτική κάρτα ενός χρήματος τοκογλυφικής επινόησης. Για να σε ξαμολύσουν κατόπιν σε ονειρώξεις του τύπου sex and the city. Γιατί τα συναισθήματα, ο έρωτας, η φιλία, η οικογένεια, είναι παρωχημένες ατμομηχανές που καίνε κάρβουνο και πρέπει ν’ αντικατασταθούν από τις παρτούζες τα όργια τον μπάφο και τις μυτιές που κινούν τις κοινωνίες με ταχύτητες διαστημικές.
Εκεί που σου δίδαξαν τη δημοσιογραφία του ΚΛΙΚ και του Κοσμοπόλιταν για να επιχορηγείται ο κάθε τυχοδιώκτης από το είδος των Κωστοπουλαίων ή των Τριανταφυλλόπουλων των Τράγκηδων και των Αναστασιάδηδων, στην έκδοση του αρχοντοχωριατισμού του, ενώ εσύ πνιγόσουν στο βούρκο τους.
Στο ξαναγράφω γιατί είσαι στο και πέντε: Ο καρκίνος μας είναι και επιθετικός και μεταστατικός. Και τα γιατροσόφια εξαντλήθηκαν. Οι χήμειο δε, μοιάζουν με τζούφιες ενέσεις αυτοπεποίησης Μια ανάσα απέχουμε από τον εκδοροσφαγέα και τα τσιγγέλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου