Η βία, της εξουσίας… Πομφόλυγες αντιπερισπασμού από τα μιντιακά καφενεία τα περί εν γένει κοινωνικής βίας.
Γιατί αφ' ενός η βία δεν είναι μία. Από την ενδοοικογενειακή και την εργοδοτική, ως την σχολική, την εργασιακή την κληρονομική και την οδηγική, (ή road rage), απλώνεται σαν δίχτυ στον αποσαθρωμένο εξ αιτίας της φτώχειας κοινωνικό ιστό.
Και αφ' ετέρου: Αφορμής δοθείσης των αλλεπάλληλων εγκλημάτων με το περιεχόμενό τους οικονομικό, βρίσκει η βία εντός του συστήματος τον ακριβή ορισμό της. Ορισμό που απαξιώνει την ζωή:
"Ο θάνατός σου η ζωή μου"
Και είναι η πολιτεία που ως ηθικός αυτουργός σχεδιάζει δια της ατομικής ευθύνης το έγκλημα με τον φυσικό αυτουργό-- τη πλέμπα-- να το διαπράττει. Και το κάνει έχοντας εκ παραλλήλου θωρακίσει δια των ένστολων πραιτοριανών της, τις ζωές των ελίτ.
Γιατ' είναι εγκληματικό να σκοτώσεις για ένα πορτοφόλι, τολμηρό να σκοτώσεις για μια περιουσία και μεγαλειώδες να σκοτώσεις για ένα στέμμα. Η κατηγορία μειώνεται όσο η ενοχή μεγαλώνει.
Με την μεταμοντέρνα πολιτική ηθική, να σου δείχνουν δια του δακτύλου τους αποπροσανατολιστικά, τις συντεταγμένες του άστρου της ατομικής ευθύνης, και όχι του κωλοδάκτυλου της εξαθλίωσης που σου έχει βάλλει η εξουσιαστική καμαρίλα..
Κάπως έτσι το αστυνομικό δελτίο έχει πλημμυρίσει από περιγραφές οικονομικού περιεχομένου εγκλημάτων. Δεν διάβασα ποτέ όμως μέσα σε αυτό πως: Πίσω από κάθε μεγάλη περιουσία κρύβεται ένα έγκλημα. (Ονορέ ντε Μπαλζάκ )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου