Απογειώθηκε ο Διονύσης, Ο πρωτοψάλτης της σχολής των Ελλήνων τραγουδοποιών. Ο συνθέτης και στιχουργός των ανεκπλήρωτων ονείρων μας.. Που με κάθε του τραγούδι ανέτεμνε χειρουργικά την κοινωνική και πολιτική ζωή και που : Εισχωρούσε στο περιέχον του περιεχομένου τους καταγγελτικά. Γιατί ως φοιτήσας στην νομική σχολή γνώριζε άριστα την σχέση αίτιου κι αιτιατού. Γράφω τούτες τις γραμμές υπό το συγκινησιακό φορτίο των ανεξίτηλων αναμνήσεων που προκάλεσε η μυθική παρουσία του στη γενιά μας. Ο Διονύσης δεν ήταν ροκ και άλλες δυτικού τύπου άμουσες παπαριές. Το αφηνιασμένο άλογό της ήταν. Που έδινε ψυχώνοντάς μας τον τόνο και τον καλπασμό στους δρόμους της φωτιάς. Και μπορεί ο Διονύσης να έφυγε αλλά: Διέγραψε μια αστρική πορεία οι συντεταγμένες της οποίας έχουν ανεξίτηλα καταγραφεί. Δύο από τ' άστρα της θ΄αναρτήσω. Το ένα πέρασε απαρατήρητο από τις επιμνημόσυνες δεήσεις-- πολλές από τις οποίες ανήκουν προκλητικά στην σφαίρα της υποκρισίας. Γιατί προέρχονται από τους αρουραίους των σκοτεινών πολιτικών υπονόμων, που κατέστελναν ή υπονόμευαν το φως των εξεγερμένων μας νιατων-- . Η πλατεία ήταν γεμάτη το πρώτο. Το δεύτερο είναι το πασίγνωστο Ζεϊμπέκικο.. Στην ανάμνησή τους βούρκωσαν τα μάτια μου
............... ................
.................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου