Χρειάστηκαν λιγότερες από δυο πλήρεις θητείες του “Μανού”, ώστε οι κληρονόμοι της ακροδεξιάς και εν γένει των φασιστών να σηκώσουν κεφάλι..
Οι εσαεί υπόδικοι κληρονόμοι της φασιστικής κτηνωδίας και πολιτικής αντιστάσεως μη ούσης, φαντάζουν ως θεραπεία πάσας νόσου και πάσας μαλακίας, των πολιτών ενός όχλου ή μιας αγέλης, που ακολουθεί πειθήνια τους βοσκούς του μεταμοντέρνου κόσμου, της πολιτικής αφασίας και των δικαιωματιστών.
Ποιοι είναι αυτοί;
Οι οπαδίτες και μισάνθρωποι της ακροδεξιάς. Που μισούν άπασες τις πατρίδες αλλά και τους συμπολίτες τους όταν αυτοί εξ αιτίας της παιδείας τους αρνούνται να ενταχθούν στην ρατσιστική τους αγέλη. Γιατί δεν έχουν τα δικά τους ζωώδη χαρακτηριστικά σύμφωνα με τα οποία:
Αν υποδύονται τους χριστιανούς αγαπούν τον πλησίον τους όσο ο Χίμλερ τους Εβραίους και:
Αν φορούν τον ρόλο του Ελληνόφρονα καταλαβαίνουν από αυτό όσο ένα κορυφαίο αρπακτικό από το Αριστοτέλειο "αίτιο κι αιτιατό"
Για να περάσουμε δια της πλαγίας σε μια Ευρωπαϊκή ηγεσία τύπου Μακρόν, που οδήγησε την Γαλλική κοινωνία στον παροξυσμό της συνεχούς εξέγερσης ως παρεπόμενο της υποβάθμιση της ζωής των Γάλλων. Ως ιδανικοί αυτόχειρες..
Με την αριστερά ημιδιαλυμένη.
Κάπως έτσι οι κάθε λογής Ευρωπαϊκές Λεπέν να εξέρχονται της πολιτικής σκιάς μετά φανών και λαμπάδων.
Και που;
Σε μια χώρα των αλλεπάλληλων επαναστάσεων και του διαφωτισμού και των Ντεγκόλ και Μιτεράν. Ειδικά οι Γάλλοι μοιάζουν -- και όχι μόνον αυτοί-- να έχουν χάσει τα πάντα μεταξύ των οποίων το κορυφαίο: Την ελπίδα. Κατά συνέπεια η ζωή στην νεοταξία έχει γίνει ατίμωση και ο θάνατος καθήκον !!! Το θέμα είναι πως δια της αυτοχειρίας σκοτώνουν το θύμα και όχι τον θύτη..
...................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου