ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΗΜΑΙΟΥΛΕΣ… ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ ....

 

Ο λαός δίνει αξία στην σημαία 

 Ανέξοδες κορώνες για τη σημαία από πολιτικού «άμβωνος. Εκατοντάδες λέξεις επιθετικού αφορισμού όλων όσων την ευτέλισαν σε βαθμό κακουργήματος .. Ούτε οι της πρώτης μπαρουτοκαπνισμένης εθνικής συνέλευσης των Ελλήνων επινοητές της, δεν θα την υπερασπίζονταν τόσο αν ζούσαν. 

 

 Γιατί η σημαία δεν ήταν μία κατά τα χρόνια του λαϊκού ξεσηκωμού. Και κυρίως σε τίποτα δεν έμοιαζε της σημερινής. Κυανούν και λευκό σε επαμειβόμενες ρίγες. Άσπρο κόκκινο μαύρο ήταν τα χρώματα της Φιλικής εταιρίας. Με τον αναγενόμενο Φοίνικα στο κέντρο τους. 

Οι υπόλοιπες και επονομαζόμενες μπαϊράκια, ένα χαρμάνι χρωμάτων και σχηματικών χαρακτηριστικών. Μέχρι και οι εκκλησιαστικές ενορίες είχαν σημαίες δικές τους!! 

Οι μεταμορφώσεις που υπέστη αυτή προϊόντος του χρόνου ήταν ίση της ποσότητας του αίματος που χύθηκε για την υπεράσπισή της. Όμως ναι..Πρόκειται περί ενός πανιού. Και το ερώτημα που τίθεται είναι τι συμβολίζει αυτό το πανί.. 

 Μια χώρα; Ένα κράτος; Ένα Έθνος; Μια κάστα; Μια χούφτα ολιγάρχες; Ή μήπως έναν λαό. 

 Θέλοντας και μη αδυνατεί εξ αντικειμένου να τα συμβολίζει όλα μαζί. Γιατί που ακούστηκε πως κατά τη σύσταση ενός κράτους εμπεριέχεται καθ’ υποχρέωση ένας ομοιογενής και ομοούσιος λαός.. Και πότε; Κατά τους αιμομικτικούς καιρούς της μεγάλης αναταραχής που σηματοδότησε τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για ν’ ακολουθήσει η συνθήκη της Λωζάνης που τώρα ακυρώνεται; 

Ή σε διαφορετική περίπτωση το Έθνος αντικαθρεφτίζει το κράτος ή τη χώρα και εν προκειμένω τον χώρο; Και δεν αναφέρομαι στη σύγχρονη περίοδο όπου  --εξ αιτίας των δυτικών γκάνκστερς-- υπό τη πολεμική ταλάντωσή της προκαλεί κύματα προσφύγων και μεταναστών. Αναφέρομαι στις προ της παρουσίας τους περιόδους. 

Της δικτατορίας επί παραδείγματι των λούμπεν θεατρικών καρακικτσαριών στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Ποιον τότε εκπροσωπούσε αυτή; Το σύνολο των Ελλήνων ή μια κάστα πραξικοπηματιών που την ανέμιζαν προκλητικά για να κρύψουν πίσω από τους εθνικιστικούς βερμπαλισμούς την εκ των ερπυστριών ισοπέδωση της δημοκρατίας; 

Τι ακριβώς συμβόλιζε για εκείνους τους μάρτυρες που είχαν διέλθει των κολαστηρίων του ΕΑΤ-ΕΣΑ ; 

Τούτο μόνον: Το γκλοπ της φάλαγγας των αιμοσταγών βασανιστών από το οποίο ο Μουστακλής για παράδειγμα καθηλώθηκε παράλυτος στην αναπηρική καρέκλα ως τον θάνατό του. 

Ή τι ακριβώς συμβόλιζε όταν ο αρχιπραξικοπηματίας απέσυρε το 1968 από την Μεγαλόνησο τη ταξιαρχία αποτροπής κάθε αποβατικής διάθεσης ή σκέψης των Τούρκων ιμπεριαλιστών; 

Ποια σημαία υπηρετούσε όταν εγκατέλειπε την Κύπρο γυμνή, άοπλη, έναντι του διαχρονικού εχθρού; 

Ακριβώς την ίδια τη σημερινή αφού τη τελευταία μεταμόρφωσή της (επίσημη κατέστη επί των ημερών τους εκείνη του πολεμικού ναυτικού) αυτοί την διέπραξαν. 

Όμως όχι. Πράγματι δεν έκαψαν ποτέ την Ελληνική σημαία . Αντιθέτως. 

Χτυπούσαν θεατρικά στρατιωτική προσοχή κατά την έπαρση ή υποστολή της. Την Ελληνίδα μάνα έκαψαν δια της Μικρασιατικής καταστροφής. Και την εξ' ίσου αιματηρή τραγωδία της Κύπρου. Αυτή την Αγία πυρπόλησαν.. 

Που είναι έτσι ο ομοιογενής και ομοούσιος λαός να σηκώσει μπαϊράκι κατά των πολιτικών απογόνων τους που χάρις στην πάγκόσμια πάτέντα του στιγμιαίου και δια του θράσους χιλίων πιθήκων έχουν στήσει και κομματικό μηχανισμό. 

 Λαχταρώ έτσι και κατόπιν αυτών να πληροφορηθώ, τι ακριβώς εννοούμε όταν αναγορεύουμε έναν πληθυσμό σε λαό. Ένα σύνολο ομόγλωσσων ανθρώπων με κοινούς στόχους αξίες και αρχές; 

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, υπό ποια έννοια συμβολική ή κυριολεκτική ήταν --μεταξύ ημών των εξουσιαζομένων και εκείνων των εξουσιαστών-- κοινός στόχος η υποταγή μας στο ΔΝΤ και στους Ευρωπαίους τοκογλύφους; 

Υπό ποια λαϊκή αρχή εντέλλονταν να υπογράψουν τη μνημονιακή παράδοσή μας, από το Καστελόριζο ως το Ζάππειο τη Ρηγίλλης και τη Κουμουνδούρου; Μήπως τις μούφα εκλογές; Και σε τι αποσκοπούσαν; Στη σωτηρία της προσημειωμένης ζωής και της υποθηκευμένης μας ψυχής; 

'Οχι ασφαλώς. 

Τις θυρίδες των ολιγαρχών και των συνεργών τους θωράκιζαν. Αυτούς που δεκαπέντε χρόνια τώρα τους υπαγορεύουν από κοινού τα βάναυσα μέτρα του λαϊκού αφανισμού ... 

 Δίκιο είχε ο Διαμαντόπουλος. Η σημαία πράγματι ένα πανί είναι. Ένα πανί που όμως ο λαός του δίνει αξία. Όπως εκείνο το αιματοβαμμένο του Πολυτεχνείου και της Εθνικής Αντίστασης. 

 Πρόκειται συνεπώς περί της κατά του λαού απολύτου προσβολής οι επικλήσεις  στη σημαία απ' όλους όσους δια των κακουργηματικών πράξεών τους την έχουν ξεφτίσει από τους ισχυρούς συμβολισμούς της. 

Ιδίως τα φασιστοειδή.. Αιδώς Αργείοι..