Άπειρος ο χρόνος για την μιζέρια. Την οργή. Θα εκφράσω έτσι την καλημέρα μου δια του αποχαιρετιστήριου χορού ενός συλλόγου τουριστών από το νησί της Σύρου εμπρός στο μεγαλειώδες Δημαρχείου της. (η πρώτη μεγάλη απεργία στον τόπο από τα καρνάγια της κηρύχθηκε) Υπό ποια μελωδία; Ποια άλλη πλην της Φραγκοσυριανής. Το μουσικό αποτύπωμα μιας γενιάς καθημαγμένης. Των γονιών μας. Πλην των εν χασμωδία απογόνων μας – τα εκ της τεχνολογίας και της τηλοψίας δεσποζόμενα για την οποία ακεραία την ευθύνη φέρουμε εμείς—νοιώθω πλούσιος με άδεια λεηλατημένη τσέπη. Γιατί αξιώθηκαν οι αισθήσεις μου να πλημμυρίζουν την ψυχή βυζαίνοντας εικόνες υπό τα χρώματα και φως της μιας Άνοιξης, μουσικές γεύσεις αμαρτωλές , οσμές γιασεμιών και τις αφές ενός γνήσιου βελούδου Καλημέρα σας
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου