..ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΛΕΙΟ ΤΗΣ ΔΑΝΙΜΑΡΚΙΑΣ ΚΙ ΑΥΤΟ (ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ) ΕΙΝΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Καιρό τώρα επιχειρώ την παραδοχή της αλλαγής -- έστω στο ελάχιστο -- στην πληροφόρηση, από την εποχή του Βασιλείου της Ελλάδας ως την μεταπολιτευτική Δημοκρατία. Για να καταλήγω στην τραγελαφική διαπίστωση του ενός και μόνον:
Πως ότι επιβαλλόταν δια των βασιλικών διαταγμάτων ή των χουντικών ερπυστριών σήμερα επιβάλλεται βιαιότερα δια της νομοθεσίας του πολιτικού καθωσπρεπισμού!!
Πείτε μου επί παραδείγματι τι κατ' ουσία άλλαξε, με την εξαφάνιση των παροδοσιακών εκδοτών κυρίως σε περιόδους παρατεταμμένης πολιτικής κρίσης όταν:
Δι ενός άλματος όμοιο του χρυσού μας ολυμπιονίκη στο τριπλούν, αλλοιώνονταν και εξακολουθούν τα χαρακτηριστικά της πληροφόρησης από την υπερσυγκέντρωση των ΜΜΕ --αλλά και των ομίλων του διαδικτύου-- στα χέρια μιας χούφτας ολιγαρχών ή διαττόντων αστέρων αμφίβολης οικονομικής προέλευσης.
Ουδέν!! Τότε δεκανίκια του κοκορόφτερου βασιλιά και του χουντικού στρατοκράτη και σήμερα μιας επίσης χούφτας ομίλων της λαϊκής λεηλασίας και του χρηματοπιστωτικού τζόγου
Περί εντεταλμένων δολοφόνων πολιτικών χαρακτήρων και ιερείς της διαπλοκής πρόκειται. Και στο κόλπο πλην των διακόνων της ενημέρωσης άπασες οι εξουσίες. Δικαστική, νομοθετική, εκτελεστική. Και κυρίως: Ενημερωτική !!Από τον αεροπαγίτη πρόεδρο Κόκκινο ως τις χυδαιότητες της σύγχρονης εισαγγελίας από το ίδιο νόθο αλκοόλ μεθούν τον λαό
Αν ο Γεώργιος Βλάχος με την Καθημερινή ως συντηρητικός φορέας δεξιών απόψεων και πεποιθήσεων, στήριξε την περίοδο του εθνικού διχασμού την Ηνωμένη Αντιπολίτευση του Γούναρη, το Λαϊκό Κόμμα του Π. Τσαλδάρη, τη δικτατορία του Μεταξά, μεταπολεμικά την κυβέρνηση Παπάγου και στο τέλος την ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή, ο Π. Κόκκας με την Ελευθερία ήταν η κορυφή του παγόβουνου στη διάρκεια των Ιουλιανών αλλά και μετά την αποστασία.
Τους παραδοσιακούς εκδότες εξυπηρετητές του εκάστοτε πολιτικού και κομματικού συστήματος (όπως ο Χρήστος Λαμπράκης, η Ελένη Βλάχου, ο Αχιλλέας και ο Άδωνις Κύρου, ο Κίτσος Τεγόπουλος, ο Τζώρτζης Αθανασιάδης, ο Αλέκος Φιλιππόπουλος, ο Άρης Βουδούρης, μαζί με άλλους) , διαδέχθηκαν αμφιβόλου ποιότητας επιχειρηματίες και αμφιλεγόμενοι αχυράνθρωποι, ή αυτοφοράκησες εκπρόσωποι αδιευκρίνιστων ή μη, πολιτικών, και οικονομικών συμφερόντων. Με την μεταπολίτευση να στήνει υπό τις απελευθερωτικές..κλαγγές ενθουσιασμού, εκδοτικούς κολοσσούς δι όλων των Μέσων!!
Εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και κανάλια αιχμαλωτίζοντας ως ομήρους χιλιάδες εκβιαζόμενους δια του leading to the window εργαζόμενους δημοσιογράφους και τεχνικούς, τους οποίους αντάλλασσε δια των θαλασσοδανείων υπό το καθεστώς ασυδοσίας των τραπεζιτών. Που απλώς εκτελούσαν σιωπηρά πολιτικά συμβόλαια και εντολές.
Αρχής γενομένης όλων αυτών περάσαμε στην δεκαετία του 1990 όπου άπαντες μιντιακό σύστημα και αναγνώστες αλληλοεκπαιδεύτηκαν στο light style τόσο όσο στο πρόσωπο του ενός ν αναγνωρίζεις το όλον και αντιστρόφως. Για να διερωτάσαι ποιος έκανε πρώτος τι. Η κότα τ' αυγό ή το αυγό την κότα.
Από τον συνεταίρο του Μπακογιάνη Κοσκωτά που έστηνε τράπεζες ως τον Μπόμπολα που χάραζε δρόμους, τον καταχρεωμένο ασφαλιστή Κοντομηνά και τους κλειδαρότρυπες Τριανταφυλλόπουλους Αναστασιάδηδες και χλιμίτζουρες Πετροκωστοπουλαίους που μας αποβλάχισαν, ή ακόμη ακόμη στις φάτσες των Αντικειμενικολάων, σήμερα τους ανταμώνουμε στα επί των γηπέδων πρόσωπα των χουλιγκάνων (Μαρινάκης Αλλαφούζος Σαββίδης και λοιποί σφογγοκολάριοι) ή στην διαδικτυακή ξεφτίλα του πολιτικού παροξυσμού όπως οι Χίος και Λατινοπούλου , να πνίγουν δια των κραυγών τους ως κισσοί τον λαό
. Πρόκειται στην ουσία περί παραδημοσιογραφικών κυκλωμάτων διαμεσολάβησης και ανταλλαγών επί του εμπορίου της πληροφόρησης, δια μέσου της διαπλοκής.
Για να καταλήξουν βασικοί ρυθμιστές του βαθέως κράτους. Που κρατούν τον όχλο σε διαρκή χασμωδία για να υλοποιούνται προγράμματα απ' ευθείας ή φωτογραφικών αναθέσεων, δίχως σταγόνα αίματος από την μύτη τους.
Ή επί τα χείρω της συστημικής κανονικότητας:
Να εκλαμβάνονται ως μωραί παρθέναι που τις έριξαν στο καζάνι των κολασμένων. Και πότε; Κατά τη στιγμή που στις μιντιακές γαλέρες επικρατεί ο νόμος της σιωπής. Με κάποια ασυνάρτητα φωνήεντα ή σύμφωνα και φάλτσους ενημερωτικούς ήχους να συντάσσονται για ξεκάρφωμα.
Πρόκειται περί ενός δημοκρατικού κενού και ως γνωστό τους προειδοποιώ πως η φύση σιχαίνεται τα κενά. Απεδείχθη στην συγκέντρωση εκατομμυρίων φωνών Oρθόδοξης διαμαρτυρίας από τον Καθολικώς εξεγερμένο λαό στην σύναξη της Καρυστιανού.
Κι επειδή η πλάτη έχει πιάσει τοίχο αύριο δεν θα γίνει εν ονόματι αυτής. Αλλά της βασανισμένης λαϊκής ψυχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου