Ελάχιστοι --ευτυχώς--είναι εκείνοι που μου προσάπτουν – περιποιώντας μου τιμή – τον χαρακτηρισμό Ρωσόφιλος. Και πράγματι είμαι. Γιατί αρνούμαι να ενταχθώ στην ομάδα των αγνωμόνων αν και ευεργετηθέντων εξ αυτής. Δεδομένου πως το χρέος μου έναντί της υπερβαίνει την ύλη.
Πρόκειται περί της ψυχής του έθνους μας.
Πρωτίστως δια της αποστολής του εν ονόματι πραγματικού εθνάρχη μας Καποδίστρια, που δολοφονήθηκε από τους τσαρουχοφόρους στην ψυχή αυτόχθονες. Τους κοτζαμπάσηδες. (φοροεισπράκτορες του Σουλτάνου) Τους Μαυρομιχαλέους.
Δεύτερον γιατί η Ρωσία παρέστη ως νονός στα επί της Ρουμανίας βαφτίσια της χώρας μου ως Ελλάς και όχι ως Greece (πανούργοι κακούργοι).
Τρίτον γιατί κατά το εξαπολυθέν κατά των Ελλήνων από τον Σουλτάνο πογκρόμ, από την Οδησσό ως την Κύπρο, ο Τσάρος Αλέξανδρος, καθ’ υπόδειξη του Καποδίστρια, έστειλε ένα βίαιο τηλεγράφημα στον Σουλτάνο θέτοντάς του εντός οκτώ ημερών την απειλή πολεμικής αναμέτρησης αν το εξακολουθούσε.
Τέταρτον γιατί ήταν ο Ρωσικός στόλος που σκόρπισε βυθίζοντας εκείνον του Ιμπραήμ. Αν δεν είχε συμβεί η επικοινωνία στην Πελοπόννησο θα γλίστραγε σήμερα επί της Αιγυπτιακής γλώσσας.
Και πέμπτον γιατί όταν ανέλαβε τη συνδρομή των Μπολσεβίκων ο Λένιν την εξουσία, μας διέγραψε ένα χρέος τεσσάρων εκατομμυρίων χρυσών λιρών υπό την δήλωση πως κανείς λαός δεν χρωστά τίποτα στους Τσάρους!!
Και πότε;
Όταν οι ραδιούργοι Άγγλοι που σε λεηλατούν εν ονόματι των κανόνων της τοκογλυφίας, επί ενός πολεμικού χρέους 2 εκατ. λιρών μας ενεχείρισαν 140 χιλιάδες με τα ρέστα να έχουν κρατηθεί ως τόκοι!!
Η ιστορία έτσι διδάσκει πως ένας μοναδικός φίλος μπορεί να γίνει ο κόσμος σου αντιθέτως μιας συστάδας από δυτικούς θάμνους που δεν έγιναν και δεν θα γίνουν ποτέ ο κήπος σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου