Πρόκειται περί πολιτικού σαλτιμπάγκου που δεν άξιο της προσοχής κανενός ει μη μόνον όταν συγκεντρώνει τα σχόλια σαρκασμού..
Στον ανιστόρητο ιστορικό αναφέρομαι. Τον Σπύρο Άδωνη Γεωργιάδη.
Που ευκαιρίας δοθείσης της συνάντησης δύο απογόνων της εθνικής μειοδοσίας επιχείρησαν να σπεκουλάρουν από κοινού επί ενός βιβλίου όνειδος --του Νίκου Γκατζογιάννη-- υπό τον τίτλο "Ελένη".
Στριμωγμένος ο πολιτικός λεχρίτης στα σχοινιά εξ αιτίας της διάλυσης του ΕΣΥ έψαξε επικοινωνιακή έξοδο κινδύνου δια της γνωστής μεθόδου των τριών:
Παραχάραξη της ιστορίας, αντιστροφή των ρόλων στα γεγονότα αντικομμουνισμός. Θα σημείωνα πως σε τούτα εδώ τα μάρμαρα αναλφάβητε ηλίθιε κακιά σκουριά δεν πιάνει αλλά.
Εξ όσων αποδείχθηκε πιάνει και εξακολουθητικά καθ' ότι εξακολουθείς αχρεωστήτως να μισθοδοτείσαι από τον έλληνα φορολογούμενο δια μέσου της Βουλής.
Και ως προς αυτό στέκω παγερά αδιάφορος αφού η υποχρέωση υπεράσπισής του έναντι των πολιτικών πιθήκων, είναι καθήκον πρωτίστως του νοσηλευτικού προσωπικού και δευτερευόντως της αντιπολίτευσης και κυρίως του ΚΚΕ . Όμως να τελειώνουμε με τις εξαπολυθείσες μούφες σου.
Και θα τελειώνουμε με μια αλήθεια που ασφαλώς δεν είναι ούτε για τα δικά σου ούτε και για των ψηφοφόρων σου τ' αυτιά.
Η Ελένη Γκατζογιάννη σύμφωνα με αδιάψευστες μαρτυρίες ακόμη και τη εξαδέλφης της Χρυσούλας Γκατζογιάννη κατασκόπευε τους ανταρτες ενημερώνοντας για τις θέσεις τους τις συμμορίες των Άγγλων κατακτητών και των Ελλήνων ταγματασφαλ(η)τών.
Και αφού συνελήφθη με την γίδα (το σημείωμα προς τους Άγγλους) στην πλάτη διήλθε ως ωφείλετο των στενών μιας λαϊκής δίκης για να καταδικαστεί σε θάνατο και να εκτελεστεί. Επομένως Κρείτον να κρατάς το στόμα σου κλειστό κι ας θεωρείσαι βλαξ, παρά να μιλάς και να αίρεις πάσα αμφιβολία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου