ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΚΚΕ

 Tο γράφω και το μολογώ κάθε φορά προς αποφυγή παρερμηνειών και παρεξηγήσεων. Κομμουνιστής εγώ δεν είμαι. Όχι γιατί δεν σέβομαι τους μύστες του. Αντιθέτως τους υπολήπτομαι σε βαθμό για το σύστημα κακουργήματος. Αλλά διατηρώ τις όποιες ασήμαντες ή σημαντικές ενστάσεις μου. Κομμουνιστής υπήρξα στα σπουδαστικά μου νιάτα κι αλίμονο σ’ όποιον κατά την διάρκειά τους δεν ήταν. Από την νεανική φλόγα προκύπτει πάντα τ’ όνειρο της δικαιοσύνης. Της επανάστασης. Της αλλαγής. Υποχρεούμαι έτσι να συγχαρώ δημοσίως το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αφού: Είναι το μόνον κόμμα πανευρωπαϊκά που σταθερά και αμετακίνητα δια του ίδιου προσώπου και όχι κατά περίπτωση προσωπείων καταθέτει δίχως περικοκλάδες την δική του πανανθρώπινη αλήθεια όπως ακριβώς την περιέγραψε ο Ελύτης στο άξιον εστί. Και κυρίως: Είναι επίσης το μόνον πανευρωπαϊκά κόμμα που συγκεντρώνει παρά τω πλευρώ του την πληθώρα των νέων της Ακαδημαϊκής Κοινότητας. Του κοινωνικού μας ανθού που η καθεστωτική σαπίλα εξοστράκισε για να μας πορδαλίζει κατάμουτρα με την μούφα ρητορική της ανάπτυξης. Συγχαρητήρια στο ΚΚΕ