1985: Απαρχάιντ στην Νότια Αφρική κι εγώ σε καταυλισμό του Γκρούκερ Παρκ να ψάχνω απεγνωσμένα τουαλέτα, δεδομένου πως η χρήση της απέραντης υπαίθρου, επαφιόταν σε τερατώδη άγρια ζώα, που ακόμη και εντός του αυτοκινήτου σ’ έκοβαν με μισό μάτι.. Το ίδιο και οι μαύροι αλλά αυτό είναι άλλης τάξης μεγέθους ζήτημα.
Και ω του θαύματος. Βρήκα, αλλά: Επί της εισόδου αναφερόταν ρητά και δια ροπάλου πως the towlet is only for blafk, red, wellow and general colour people Not for the white!!
Κατάπια τα τσίσα μου και δι ενός άλματος ανήλθα στο ευαγές και ευήλιο και πρωτίστως Μητσοτακικό 1991 από το οποίο και εντεύθεν υπεραφθονούν τα ουρλιαχτά της χλωμής ακροδεξιάς φυλής (ο Μιχαλολιάκος επί παραδείγματι που όφειλαν στα διόdια λόγω όψης θρέψης να του ζητούν διαβατήριο) κατά των εγχρώμων «λαθρομεταναστών»
Κάτι σαν να λέμε λαθρέμπορας.
Για να έρθει η ..μαύρη ώρα και η στιγμή που παλικάρια όπως τα’ αδέλφια Αντετοκούμπο, ο Ντόρσεϋ – ιδία αυτός – ενδύθηκαν πανάξια του εθνόσημου. Και μεγαλουργούν. Όχι αποκλειστικά στο παρκέ.. Αλλά και στην ζωή.
Αποδεικνύοντας πως τρέφουν ψυχή Έλληνα και όχι ένα κενό περιεχομένου ΠΕΤΣΊ. Σαν να λέμε καράφλες από μέσα κι απ’ έξω. Και το αποδεικνύουν κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά. Όμως ζούμε στην δεξιάς απόχρωσης (που πολεμάει τους Ρώσους!!) Ελλάδα και ως προς αυτό δεν υπάρχει θεραπεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου