Το λάθος του Νικόλα. Κόσμος κι όνειρο θα ήταν ένα πράγμα πανμέγιστε Καζατζάκη αν οι αρμοί που τα συνδέουν δεν ήταν καπιταλιστικοί. Και εξηγούμαι:
Συνταξιοδότηση, πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας, σπίτι, ανατροφή και εκπαίδευση δύο παιδιών, αυτοκίνητο, ετήσιες διακοπές. Αυτά συνθέτουν σήμερα την εικόνα του «αμερικάνικου ονείρου» στη μητρόπολη του καπιταλισμού και κοστολογούνται σε περίπου 5 εκατ. δολάρια εισόδημα σε όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ενήλικα.
Πράγματα αυτονόητα. Ειδικά με το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της παραγωγικότητας και της τεχνολογίας, που διαμορφώνει δυνατότητες για την ικανοποίηση ακόμα πιο σύνθετων αναγκών της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.
Παρ' όλα αυτά, στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και των ανταγωνισμών για το κέρδος είναι πράγματι «όνειρο» να ζεις με τα στοιχειώδη.
Ένα «όνειρο» που καθίσταται όλο και πιο άπιαστο για τους περισσότερους Αμερικανούς, αν στην εξίσωση ο γνωστός άγνωστος χ είναι οι με απολυτήριου λυκείου συνολικές αποδοχές ενός εργαζόμενου πλήρους απασχόλησης.
Δεν υπερβαίνουν το 1,6 εκατ. δολάρια κατά μέσο όρο στη διάρκεια της ζωής του, χωρίς να υπολογίζονται περίοδοι ανεργίας και αναζήτησης εργασίας.
Το εισόδημα αυτό απέχει πολύ από το να ζει κανείς με αξιοπρέπεια, ειδικά σε μια χώρα όπου η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των πάντων έχει οδηγήσει εκατομμύρια νοικοκυριά σε τέτοια φτώχεια και απόγνωση. Έτσι που αν δεν έχεις να πληρώσεις κινδυνεύεις να βρεθείς χωρίς Υγεία, σύνταξη, ακόμα και χωρίς ...Πυροσβεστική αν καεί το σπίτι σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου