Νύχτα βασανιστική.Νύχτα αυτοκριτικής ή μήπως παραμιλητό εξομολόγησης γιατί είναι η ώρα που βαραίνει η ψυχή. Η αφορμή πλάι μου η πλατεία Χαλανδρίου που σφύζει στο νιάτο. Με φωνές στα ψηλά ντεσιμπέλ που αν μ' ενοχλούν είναι γιατί το μόνο άσχημο που βρίσκω βρίσκεται στο πρόσωπό μου κοιτάζοντας απέναντί μου τα φρέσκα δικά τους. Επειδή δεν ανήκω πλέον σ' αυτά. Περιορίζομαι ωστόσο παρηγορητικά πως μια μέρα θ' αντιστρέψουν όπως κι εγώ τις προσδοκίες τους. Σήμερα ποθούν αγάπη, χρήματα, υγεία.Αύριο θα θέλουν υγεία χρήματα κι αγάπη. Η σειρά αλλάζει. Τίποτ' άλλο..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου