..Και όχι τα τηλεοπτικά στούντιο .........
Καταλάβετέ το.. Είναι η ιστορία που κοιλοπονά τους ηγέτες. Που τελικά εκμαιεύονται υπό το καθεστώς υψηλών πιέσεων και θερμοκρασίας . Ο ηγέτης δεν διορίζεται μου είχε ον κάμερα απαντήσει ο Ανδρέας όταν ασθενή τον ρώτησα γιατί αργεί να επιλέξει διάδοχο.
Τον αναδεικνύουν οι κοινωνικοι του αγώνες!!
Έμμεση αποστροφή των τηλεοπτικών στούντιο που κατασκευάζουν κινούμενα σκίτσα. Αλλά τότε τ’ αυτιά μου υποδέχθηκαν το απόφθεγμά του ως κρύο αστείο, παρά το ότι είχα μόλις εκδώσει το πρώτο μου βιβλίο για τα Μέσα Μαζικών Εγκλημάτων.
Είχε όμως άδικο γιατ’ είχε δίκιο πολύ νωρίς.
Επί παραδείγματι η πρώτη μεταπολιτευτική περίοδος κατά την οποία:
Η δεξιά και το πολιτικό συγγενολόι της εξήλθε δίχως τον παραμικρό ηθικό δισταγμό και μετά τον διαμελισμό της Κύπρου για να πείσει τρομοκρατώντας πως: ή αυτή ή το χάος.
Κατέστησε έτσι αναπόφευκτη τη μετωπική της σύγκρουση με το τρένο μιας πολιτικοποιημένης γενιάς του κοινωνικού μας ανθού. Της ακαδημαϊκής κοινότητας. Η οποία είχε αποπέμψει μετά βδελυγμίας τους συγγενείς εξ αίματος Δωριείς της χούντας και δώρα φέροντες.
Γιατ’ ήταν αυτή και τα πολιτικά σαπάκια της που: εν ονόματι της κενής περιεχομένου πατρίδας, της σκανδαλιάρας εκκλησίας, της ψυχαναγκασμένης στην υποταγή του στρατοκρατικού καθεστώτος οικογένειας, που μόλις είχε θάψει τους νεκρούς της στο Πολυτεχνείο.
Με το χώμα επί των σορών τους νωπό.
Και αντιστάθηκε ψυχή τε και σώματι επιλέγοντας τον Ανδρέα. Η οριστική απουσία του οποίου μας προσγείωσε δι ενός τηλεοπτικού άλματος στην σημερινή κανονικότητα, και σε συνθήκες υποθηκευμένης αποικίας. Τη συνδρομή μιας ξεσαλωμένης τεχνολογίας της επίσης ξεσαλωμένης μεταφαναριώτικης εθνικοφροσύνης και ενός σχεδόν αυτονομημένου χρήματος.
Βιώνουμε έτσι μια κοινωνία που:
Τηλεσκουπίδια, ξέκωλα, βίζιτες, πολιτικά αποστήματα, χλιμίτζουρες «επενδυτές» της κρατικής λεηλασίας, νταβάδες της νύχτας υπό τον πολιτικό μανδύα του αγκυλωτού σταυρού, φιλελληνικές δουλάρες στις μισθοδοτούμενες πλουσιοπάροχα υπηρεσίες του Ευκωλοχανείου, φθηνιάρηδες κομπιναδόροι του μικροαστισμού, και βαθύπλουτοι καρχαρίες, ρουφούν με το μπουρί της σόμπας το αίμα του λαού, για να συνθέτουν την εικόνα μιας κοινωνίας εν αφασία ή χασμωδία. Το βέβαιο είναι πως πρόκειται περί του απόλυτου ξεπεσμού...
Περί χούντας πρόκειται αλλά ..στιγμιαία νομιμοποιημένης, με τις ερπύστριες να της είναι περιττές.
Αφορμή αυτού του ξεσπάσματος ήταν η αποστολή ενός μέηλ από φίλο του ιστότοπου της θρυλικής συγκέντρωσης του Ανδρέα στην Θεσσαλονίκη. Βούλιαξε η πόλη.. από το πάθος και την ορμή του λαού που κάποτε το πολιτικό ένστικτό του ήταν αλάθητο.. Δυστυχώς η φύση φτιάχνει μόνον πρωτότυπα γιατί σιχαίνεται τις φωτοτυπίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου