Σε μια στιγμή όπου τα κυρίαρχα ρεύματα κήρυσσαν τον θάνατο του μαρξισμού, ο Ευτύχης Μπιτσάκης βάλθηκε να δημιουργήσει ένα περιοδικό του επαναστατικού, μη δογματικού μαρξισμού που άφησε εποχή με την ποιότητα και την ευρύτητα της θεματολογίας του.
Τίποτα το ανθρώπινο δεν του ήταν ξένο, όπως θα έλεγε ο Μαρξ.
«Φυσική, φυλάξου από τη μεταφυσική!» λέει ένα απόφθεγμα του οποίου η ερμηνεία είναι αμφιλεγόμενη αφού αποδίδεται ευρέως και κατά πάσα πιθανότητα εσφαλμένα στον Ισαάκ Νεύτωνα, ο οποίος: Ως θεμελιωτής της κλασικής φυσικής, εκτός από το τεράστιο επιστημονικό του έργο, ασχολήθηκε εκτενώς με τη θεολογία. Σε κάθε περίπτωση, η προτροπή είναι αμφιλεγόμενη.
Στην πιο χαλαρή και πιο γόνιμη εκδοχή της, θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως κάλεσμα προς τους επιστήμονες να αφήνουν έξω από τη μελέτη του φυσικού κόσμου a priori παραδοχές θεολογικού ή άλλου μεταφυσικού χαρακτήρα, να βασίζονται μόνο στα πορίσματα της παρατήρησης, του πειράματος, της μαθηματικής επεξεργασίας των δεδομένων και επί τη βάσει αυτών να χτίζουν τις όποιες φυσικές θεωρίες τους.
Αυτή άλλωστε ήταν, στο επίπεδο της επιστημολογίας, η μεγάλη επανάσταση που σηματοδότησε το ιστορικό άλμα προς τα εμπρός, από τους Σκοτεινούς Χρόνους του Μεσαίωνα, στην εποχή της Νεωτερικότητας.
Αφιερώματα σε φιλόσοφους, ποιητές και καλλιτέχνες, στη θεωρία των επιστημών (βεβαίως), σε ιστορικά ορόσημα όπως ο Οκτώβρης του ’17, η Κομμούνα του Παρισιού και ο Μάης του ’68, στον κινηματογράφο, στην λαϊκότητα, στο οικολογικό πρόβλημα (για το οποίο ο Ευτύχης έδειξε από πολύ νωρίς ευαισθησία όσο ελάχιστοι ), στην κοινωνική ανθρωπολογία, στην πολιτική οικονομία και στα τεράστια προβλήματα που έθεσε η μεγάλη κρίση του 2008- 2015 ανέδειξαν την Ουτοπία σε μια μάχιμη έπαλξη του μαρξισμού, με μεγάλη εμβέλεια.
Σημαντική ήταν και η συμβολή της ζωγράφου Μαρίας Κοκκίνου, που έβαζε πάντα τις δικές της πινελιές (κυριολεκτικά) στα τεύχη του περιοδικού, όπως και σε βιβλία του συζύγου της.
Την ισχυρή συναισθηματική νοημοσύνη του, την ικανότητά του να ακούει, να καταλαβαίνει τα κίνητρα και τις ευαισθησίες των άλλων και να παίρνει ό,τι καλύτερο από αυτούς, σεβόμενος τις ενστάσεις ή και τις ιδιοτροπίες τους. Χάρη σε αυτά τα χαρίσματα, κατάφερε να μαζέψει γύρω από την Ουτοπία ένα αξιόλογο δυναμικό διανοουμένων και επιστημόνων που απλώνονταν σε ένα ευρύ ιδεολογικό φάσμα.
Μπορεί ο ίδιος να μην υποχωρούσε καθόλου εύκολα από τις απόψεις που είχε διαμορφώσει σε οποιοδήποτε θέμα, αλλά ποτέ δεν θα επέβαλε ως αποκλειστική την άποψή του, ούτε θα απέρριπτε ένα άρθρο για την Ουτοπία μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνούσε απολύτως μαζί του.
Με όλα τα χρόνια που κουβαλούσε στην πλάτη του, ο Ευτύχης που γνώρισα, θαύμασα και αγάπησα εξακολουθούσε να κουβαλάει μέσα του εκείνο το μικρό παιδί που κοίταζε τα αστέρια στον νυχτερινό ουρανό του Κάδρου κι ύστερα άνοιξε τα φτερά του, ταξίδεψε σε αυτόν τον κόσμο τον μικρό, τον μέγα και μας ξενάγησε σε άλλους, μαγικούς κόσμους, της Φύσης, της σκέψης και του αγώνα.
«Εν αρχή ήν το θαυμάζειν», έγραψε στον πρόλογο του βιβλίου του «Ύλη και Πνεύμα», το 2011. Θα του είμαστε για πάντα ευγνώμονες που σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς ενός γερασμένου κόσμου, μας βοήθησε να κρατήσουμε αναμμένη στην ψυχή μας τη φλόγα του παιδιού που θαυμάζει, αναρωτιέται κι ετοιμάζεται να πετάξει στα ανεμοδαρμένα ύψη της επαναστατικής ουτοπίας.
Με πληροφορίες από την ιστοσελίδα του Πέτρου Παπακωσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου