Τόνοι ιδρώτα έχουν χυθεί στην ανοικοδόμηση ενός σπιτιού. Συνυφασμένο με την ίδια σου την ζωή είναι. Για να έρθει μια στιγμή που κάποιο 112 σου ζητά να το εγκαταλείψεις. Επειδή ως κρατική υπηρεσία σου δηλώνει ανεύθυνο αν όχι αδύναμο να στο υπερασπίσει. Όταν εσύ για κάθε τούβλο του κάθε λασπωμένο αρμό του έχεις καταβάλλει τους αναλογούντες φόρους σου. Οργίζεσαι και δικαιολογημένα αρνείσαι. Που επιπλέον γνωρίζεις πως: Ως φόρου υποτελής ενός κράτους υπό καθεστώς αιχμαλωσίας των τοκογλύφων, θ αποζημειωθείς αν αποζημιωθείς αφ' ενός ανεπαρκώς και αφ' ετέρου του αγίου π&$τσ*. Πρόκειται περί μιας δραματικής πραγματικότητας την οποία αγνοούσαν όσοι υπερψήφιζαν ή συνεργούσαν στα εγκλήματα του κράτους της νεοφιλελεύθερης δουλείας. Και σκλάβος και κωπηλάτης επί της ομαδικής γαλέρας για την οποία φέρεις την ατομική ευθύνη όταν αυτή προσκρούει στις ξέρες σαν ακυβέρνητη σανίδα. Ο καπιταλισμός χωρίς χρεοκοπία και ατομική ευθύνη είναι σαν το χριστιανισμό χωρίς την κόλαση..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου