ΠΕΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

 Στο μετέωρο βήμα του πελαργού είμαι.. Οι χρόνοι των όποιων συμβιβασμών που επέβαλλαν σχέσεις ήσσονος σημασίας -- ή μείζονος αηδίας-- παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Οι όροι της νεανικής ασυναρτησίας έχουν ανατραπεί.  Ωστόσο παρέμεινε μία σταθερά. Η πηγαία φλόγα τού σε "θέλω"εκείνου ή εκείνης που σε διεκδικεί. Συγκινεί, παρασύρει σαν πλημμυρίδα, ηλεκτρίζει ακόμη. Γιατί αποπνέει μυρωδιά ζώσας ζωής. Ποιος είναι αυτός ή αυτή που δεν απογειώνεται στο άκουσμα "πεθαίνω για σένα". Ή ποιος είναι αυτός που δεν ανασταίνεται όταν διασταυρώνεται με μάτια κατοικήσιμα και βλέμμα διεισδυτικό. Αν υπάρχει είναι κλινικά νεκρός και απλώς περιμένει να του το ανακοινώσει ο ληξίαρχος. Τυχεροί όσοι το έζησαν και το κλείδωσαν σε μια θυρίδα της ψυχής. Για τους υπολοίπους τι να πω. Κατά πως λέγαμε στην τηλοψία όλοι δικαιούνται το τρίλεπτο της ..δημοσιότητας. Η ζωή κρύβει εκπλήξεις στις στροφές..