Ανωνύμου του Έλληνος
Την οδυνηρή πρόβλεψη ότι τις επόμενες τρεις δεκαετίες θα συνεχιστεί η μείωση του πληθυσμού τής αποικίας Γκραικυλίας και η δημογραφική της γήρανση, το πρόσημο του ισοζυγίου γεννήσεων προς θανάτους, θα παραμείνει αρνητικό, διατυπώνει το Εργαστήριο Δημογραφικών-Κοινωνικών Αναλύσεων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Σε ανάλυση με τίτλο «Δημογραφικό και υπογεννητικότητα στην Ελλάδα σήμερα: Δημογραφικές αδράνειες και κοινωνικές προκλήσεις», της επίκουρης καθηγήτριας και διευθύντριας του Εργαστηρίου Ιφιγένειας Κοκκάλη, υπογραμμίζεται η κατάρρευση γεννήσεων, που το 2023 έφτασαν μόλις τις 72,3 χιλιάδες, δηλαδή περίπου οι μισές από αυτές, που καταγράφηκαν ετησίως κατά μέσο όρο την εικοσαετία 1951-1970.
«Οι λόγοι αυτής της κατάρρευσης δεν εντοπίζονται μόνο εντός του πεδίου της δημογραφίας, αλλά αφορούν συνολικότερα τις κοινωνικές προκλήσεις, που αντιμετωπίζει η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες».
Μεταξύ των ετών 2011 και 2024, καταγράφονται σταθερά αρνητικά φυσικά ισοζύγια (γεννήσεις μείον θάνατοι), τα οποία-μαζί με τα αρνητικά μεταναστευτικά ισοζύγια της ίδιας περιόδου- προκάλεσαν μείωση του πληθυσμού κατά σχεδόν 500 χιλιάδες άτομα.
Σήμερα η αποικία Γκραικυλία καταγράφει από τους χαμηλότερους ετήσιους δείκτες γονιμότητας στο Δ΄ Γερμανικό Ράιχ (κατ’ ευφημισμόν Ε.Ε.). Η λεγόμενη διαγενεακή γονιμότητα να κινείται στα 1,3-1,4 παιδιά ανά γυναίκα (στις γενεές που γεννήθηκαν γύρω από το 1980), δηλαδή, υπολείπεται σημαντικά του γενικού ορίου αναπαραγωγής (2,07 παιδιά ανά /γυναίκα).
Παράλληλα, η Γκραικυλία είναι σχετικά γερασμένη χώρα αφού σχεδόν το 23% των κατοίκων της είναι άνω των 65 ετών.
Το 2023, πάνω των 65 ήταν σχεδόν 1 εκατομμύριο περισσότεροι από τα παιδιά μέχρι 14 ετών. Την ίδια στιγμή παρατηρείται και προοδευτική αύξηση των ποσοστών ατεκνίας, τα οποία για τις γενεές γύρω από το 1980 αφορούν πλέον περίπου 1 στα 5 άτομα.
Στην ανάλυση η Ιφιγένεια Κοκκάλη υπενθυμίζει επίσης ότι «η μείωση του πληθυσμού ξεκίνησε από το 2011 και όχι νωρίτερα, λόγω ακριβώς της μαζικής εισόδου αλλοδαπών μεταξύ 1991 και 2010, που είχε ως αποτέλεσμα ένα θετικό μεταναστευτικό ισοζύγιο κατά 795 χιλ. άτομα» και προσθέτει:
«Η μαζική είσοδος νέων κυρίως ατόμων σε αναζήτηση εργασίας συνέτεινε, εκτός των άλλων, στην επιβράδυνση της γήρανσης του πληθυσμού της Ελλάδας, στην αύξηση της γεννητικότητάς του και στην τόνωση της δημογραφικής δυναμικότητάς του, δεδομένου ότι η αύξηση του πληθυσμού της χώρας μεταξύ 1991 και 2011 αποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στην αύξηση του αριθμού των αλλοδαπών.
Η χρηματοπιστωτική κρίση άλλαξε την φορά των ροών και το ισοζύγιο εισόδων-εξόδων έγινε και πάλι αρνητικό, όπως στην προ του 1990 εποχή. Κατά την δεκαετία 2011-2021, οι έξοδοι συνεχίστηκαν, και αφορούν, αφενός, τους οικονομικούς μετανάστες που, έχοντας εγκατασταθεί στην χώρα κατά τις δυο προηγούμενες δεκαετίες, τώρα επιστρέφουν στις χώρες τους- αφετέρου, αφορούν τους νέους Έλληνες και νέες Ελληνίδες (25-34 ετών αλλά και 35- 45 ετών), οι οποίοι αποδημούν».
Στην ανάλυση επιχειρήθηκε να αναδειχθούν και άλλες πτυχές του δημογραφικού σχετικές με την “υπογεννητικότητα” αλλά αφορούν λιγότερο τη δημογραφία και περισσότερο τις άθλιες οικονομικές συνθήκες, που αντιμετωπίζει το πειραματόζωο του διεθνούς Καπιταλισμού, η αποικία Γκραικυλία, τα Μνημόνια, που επέβαλαν τα ξένα της αφεντικά και μεταξύ άλλων οδήγησε στην μαζική φυγή των νέων αλλά και στο στεγαστικό και την μεγάλη ακρίβεια.
«Στην ήδη βεβαρημένη πληθυσμιακή δομή της χώρας, θα μπορούσαμε να πούμε σχηματικά ότι το πλαίσιο ζωής σήμερα φαίνεται πως είτε ωθεί τους νέους ανθρώπους στην φυγή, είτε στην ατεκνία. Η φυγή από την Ελλάδα δεν οφείλεται μόνον στην οικονομική κρίση, αλλά κυρίως στην εύρεση εργασίας αντίστοιχης του επιπέδου σπουδών, με προοπτικές ανέλιξης, αντίστοιχες απολαβές και καλές εργασιακές συνθήκες.
»Η δεύτερη αιτία της φυγής αφορά σε χρόνιες παθογένειες, όπως η έλλειψη αξιοκρατίας Η τρίτη αφορά στους κοινωνικούς όρους διαβίωσης, όπως η ανοιχτή, ασφαλής, δυναμική και ανεκτική κοινωνία, αλλά και η γνωριμία με διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα», αναφέρεται στην ανάλυση.
Τέλος, το ζήτημα της στέγασης, που αναδεικνύεται σε μείζον τα τελευταία χρόνια, έρχεται να προστεθεί στα παραπάνω»-προσθέτει η Ιφιγένεια Κοκκάλη, η οποία επισημαίνει και ένα ακόμα πολύ άσχημο φαινόμενο. Σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στην Γκραικυλία (Ελλάδα) αυξάνεται η ηλικία αποχώρησης από την οικογενειακή εστία, η μέση ηλικία στον γάμο και η αντίστοιχη στην απόκτηση των παιδιών.
Με απλά και πικρά λόγια, πώς να λυθεί το δημογραφικό, όταν υπάρχουν χιλιάδες ζευγάρια με 1-3 παιδιά, που (φυτο)ζούν στο σπίτι των γονιών με μόνο βασικό εισόδημα τις συντάξεις του πατέρα, της μάνας, του παππού ή της γιαγιάς….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου