(Από την κλίνη της χήμειο) Με την ψυχή μου στα κάγκελα τα γενέθλιά μου. Να γιορτάσω τι ; Τη πρόσθεση ενός ακόμη χρόνου στην αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι μου; Τον πλούτο των εμπειριών σου αποφαίνονται οι σοφοί.. Αλήθεια; Και να τον καταθέσω που και με ποιο επιτόκιο αφού το πληγωμένο σώμα αρνείται να τον μετουσιώσει σε πράξη. Αλλά και πέραν αυτού. Από κάποιο σκαλί και μετά η ζωή μου μετρά ανεπίστρεπτες απώλειες. Η μετοχή μου πλέον κατέρχεται ιλιγγιωδώς στο ναδίρ από το οποίο και προέκυψα.Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τις εκατοντάδες ευχές σας στο μέσετζερ αλλά μην την αγοράσετε. Ίσως σύντομα να μην αξίζει μία.. Γιατί από καιρού βρέχει. Βρέχει φωτιά στην στράτα μου..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου