ΜΑΣ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ

 Επιτέλους ομολόγησε. Η Ειρήνη ή ο Ρήνος. Η φόνισσα. Θύτης και θύμα αντάμα. Και απορίας άξιον είναι γιατί δεν της πέρασαν περιλαίμιο αντί χειροπέδων. Γιατί περί αδέσποτου επρόκειτο και πρόκειται. Που έχει απορριφθεί από τους γεννήτορές της. Και την κοινωνία της υποκρισίας απέναντί της. Ποιοι απ' αυτούς τους ευτυχώς ελάχιστους κήνσορες της ηθικής της πρόσφεραν χέρι βοηθείας όταν την είδαν να πνίγεται μέσα στην λάσπη. Ποιοι έχτισαν ένα λιθαράκι τείχους προστασίας πολύ προ της κοινωνικής εκτροπής της. Ποιοι έριξαν έστω κι ένα βλέμμα ελέους όταν ταβάνι της είχε τον ουρανό και πάτωμα την λάσπη. Όλοι όσοι σήκωσαν το ανάστημά τους εμπρός στον κοινωνικό ερειπιώνα. Δηλαδή κανείς. Στα μήλα τίνων πάγωσε ένα δάκρυ για την κοινωνική Οδύσσεια των ανθρώπων της διπλανής πόρτας Ποιοι εξήλθαν της αβυσσαλέας αδιαφορίας τους για τους αυτόχειρες προ του πλειστηριασμού του σπιτιού και της ζωής τους. Με το καθεστώς να υποτάσσεται στους δραγάτες αντισυνταγματικά δι ενός ΝΑΙ σε όλα. Ξόμειναν οι ιερείς και οι ιέρειες του μιντιακού κουτσομπολιού υποδυόμενοι τους εισαγγελείς Που κατασπάραζαν ψυχές και χαρακτήρες υπό το εφεύρημα της ερευνητικής δημοσιογραφίας δίχως το δάχτυλο επί του τύπου των ήλων. Τους έπαιξε όλους η φόνισσα. Τους εξευτέλισε. Που ευκαιρίας δοθείσης μετρούν τη σκιά τους για μπόι. Που σφυρίζει αδιάφορα όταν δια μέσου των σημειωμάτων Σόιμπλε απαντιέται με την φράση: Ναι θέλουμε μια Ελλάδα δίχως τους Έλληνες όμως.. Μας σιχαίνομαι..