μπίζνες as usual
Γιώτα Ιωαννίδου
«Η Πορεία προς τη Γάζα» υπογραμμίζει πως η συνείδηση των ανθρώπων δεν είναι ακόμη νεκρή. Η αλληλεγγύη είναι πράξη πολιτική, που δεν θεωρεί αδιανόητο να τα βάλει με τα εγκλήματα της καπιταλιστικής κυριαρχίας.
Ενα καταματωμένο καλοκαίρι έκανε την είσοδό του, ξερνώντας φρίκη. Μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη η Παλαιστίνη ισοπεδώνεται μαζί με τους ανθρώπους της. Η πείνα είναι πιο αμείλικτη από το φόβο των βομβαρδισμών και την οδύνη των δολοφονημένων. Νικάει τη γλώσσα, τις σκέψεις, τις αισθήσεις. Ειδικά όταν τσακίζει τα παιδικά σώματα. Δεν υπάρχει πια τόπος να κατοικήσουν, γράφει απελπισμένα ο Χουσάμ Μαρούφ, ποιητής από τη Γάζα.
ΗΠΑ, ΕΕ, κυβερνήσεις, όπως η δική μας, στέκουν αμείλικτα στο πλευρό των δολοφόνων του Ισραήλ. Πόσους αλήθεια νεκρούς μπορεί να κουβαλήσει η ανθρωπότητα εντός της χωρίς να σαπίσει η ίδια;
«Η Πορεία προς τη Γάζα» έρχεται να δηλώσει πως η συνείδηση των ανθρώπων δεν είναι ακόμη νεκρή. Οι ανθρώπινες σκιές για τους κυρίαρχους, βγαίνουν στον δρόμο για τη Ράφα και μετουσιώνονται σε ανθρώπινα υποκείμενα, που αρνούνται απλά να ντρέπονται και να υπομένουν να συντελείται ένα νέο ολοκαύτωμα μπροστά στα μάτια τους.
Παίρνουν θέση μαζί τους οι λαοί του κόσμου… Αλληλεγγύη σημαίνει να μοιράζεις τον εαυτό σου αντίδωρο στις γειτονιές του κόσμου σε όλους τους πεινασμένους και τους κατατρεγμένους. Δεν μηρυκάζεις λέξεις και συναισθήματα, καταγγελίες σε κοινή θέα και το βράδυ γυρίζεις σπίτι σου, με έναν απροσπέλαστο φόβο, «ευτυχώς δεν είμαι εκεί». Όταν πίνεις νερό σκέφτεσαι εκείνους «που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν» και όταν κοιτάς τον έναστρο ουρανό πριν κοιμηθείς αναλογίζεσαι αυτούς «που δεν έχουν που να πλαγιάσουν».
«Κάθε ανθρώπου ο θάνατος εσένα λιγοστεύει, γιατί είσαι ένα με την ανθρωπότητα». Δεν ρωτάς «για ποιον χτυπά η καμπάνα. Χτυπάει για σένα».
Η πραγματική αλληλεγγύη υπαγορεύει άμεσα πράξεις. Όταν βλέπεις το κακό ξεσηκώνεσαι. Δεν παγώνεις από τους υπολογισμούς των δυσκολιών ακυρώνοντας τις δυνατότητες της πράξης σου.
Πόσες φορές έχει βγάλει η ιστορία των ανθρώπων τη γλώσσα της απέναντι στον φόβο των υπέρτερων δυνάμεων, αποδεικνύοντας πώς ο κομπασμός τους ήταν χάρτινος… Η αλληλεγγύη των φτωχών και των καταπιεσμένων χλευάζει τη φιλανθρωπία των δολοφόνων.
Δολοφονούν όχι μόνο αυτοί που κρατούν το όπλο στο χέρι αλλά και οι ευυπόληπτοι καπιταληστές που υπογράφουν τα πολεμικά συμβόλαια και οι κυβερνήσεις που κάνουν μπίζνες μαζί τους as usual. Και μετά βγάζουν λογύδρια τάχα θλιμμένης κατανόησης της ανθρώπινης δυστυχίας.
«Η φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη και ντροπιαστική. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεται τον άλλον…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου